اتاق در انتظار انتخابات شفاف

 
در این برهه از زمان تعلق مدیریت اتاق به بخش دولتی در نگاه خارجی‌ها می‌تواند لطمه مهمی محسوب شود. بنده شخصا به‌عنوان یک فعال بخش خصوصی با موضوع حضور نمایندگان دولت در ریاست اتاق بازرگانی کاملا مخالفم و عقیده دارم که ریاست اتاق باید فردی از بخش خصوصی باشد که به بد و خوب و مشکلات این بخش آگاهی و تسلط کامل دارد و تجربه کار تجاری داشته باشد. نماینده دولت تاجر نیست که از پیچ و خم‌های این مسیر آگاه باشد بنابراین ریاست اتاق قطعا باید در اختیار بخش خصوصی باقی بماند. اگر بنا باشد که نمایندگان دولت متصدی ریاست بخش خصوصی شوند که اساسا نامیدن اتاق بازرگانی به‌عنوان پارلمان بخش خصوصی عبث خواهد بود.

اتاق‌ها می‌‌توانند با تولید اطلاعات اقتصادی و انتقال آن به مراجع تصمیم‌سازی کشور، موجب ارتقای کیفیت تصمیمات و رشد و شکوفایی اقتصادی و تسهیل فضای کسب‌وکار شوند، ولی برای نیل به این مقصود به حمایت و همراهی دولت نیز نیاز است. به‌طور کلی معتقدم که یک مدیر مناسب به‌عنوان نماینده بخش خصوصی باید چند ویژگی داشته باشد. سابقه فعالیت تجاری عملی و داشتن تجربه لازم در زمینه فعالیت‌های تجاری، شناخت کافی از بخش‌های مختلف اقتصادی و داشتن اطلاع کلی از چالش‌ها و وضعیت بخش‌های مختلف اقتصادی، تسلط بر مذاکره داخلی و بین‌المللی و داشتن دیپلماسی اقتصادی و تجاری، برخورداری از قدرت تعامل گسترده با سه قوه و دفاع از خواسته‌های بخش خصوصی در این مجامع، اشراف کلی به قوانین مورد نیاز فعالیت بنگاه‌های اقتصادی بخش خصوصی و حضور موثر در مراجع تصمیم‌گیری در ارتباط با تدوین قوانین مناسب و... از جمله ویژگی‌های مدنظر برای ریاست اتاق ایران است.

همچنین در این باره می‌توان به «اختصاص وقت برای رسیدگی به مسائل تشکل‌ها و کمیسیون‌های اتاق و همچنین داشتن روحیه مسوولیت‌پذیری بالا»، «تقویت روحیه کار گروهی و استفاده از هم‌اندیشی و کار جمعی جهت سرعت‌دهی به تحقق اهداف اتاق»، «پرهیز از نگرش سیاسی»، «تلاش برای معرفی و شناساندن پتانسیل و ظرفیت بخش خصوصی به سرمایه‌گذاران خارجی برای افزایش همکاری بین حوزه‌های مختلف اقتصادی (بانکداری، تولیدی، بازرگانی و...)در جهت جلوگیری از عملکرد‌های موازی و ایجاد هم‌افزایی بیشتر» و «اولویت‌‌بندی مسائل براساس میزان اثرگذاری آن بر بهبود وضعیت اقتصاد» به‌عنوان شاخص‌های فردی که قرار است سکان بخش خصوصی را بر عهده بگیرد، اشاره کرد.

«رعایت اخلاق حرفه‌ای»، «همت گماردن به جهانی شدن اقتصاد کشور از طریق بسط روابط تجاری و آموزش‌های مناسب»، «ارائه راهکارهای عملی و خلاقانه برای حل مشکلات محیط کسب‌وکار حرفه‌ای»، «استفاده از پتانسیل نسل جوان و بسط مفهوم جانشین‌پروری»، «ایجاد امنیت سرمایه‌گذاری از طریق فراهم ساختن بستر‌های لازم و ایجاد شفافیت و درنتیجه کوشش برای اقتصاد سلامت» و «هم‌اندیشی و ایجاد کار گروه جمعی با تاکید بر مشارکت اتاق‌های شهرستان جهت پیشبرد بهتر اهداف اتاق» نیز می‌تواند در این دوره از انتخابات برای انتخاب رئیس پارلمان بخش خصوصی مدنظر قرار گیرد. وجود این شاخص‌ها در مدیریت یک نهاد خصوصی می‌تواند هم برای بخش خصوصی هم دولت منفعت به دنبال داشته باشد.

دراین راستا باید بر مشارکت فعالانه کمیسیون‌های تخصصی در تصمیم‌سازی‌ و تصمیم‌گیرهای اتاق تاکید شود و صرف حضور فیزیکی اعضایی که به دلیل مشغله بالا حاضر به گذاشتن وقت جهت تحقیق و مطالعه در موضوعات مختلف مطرح در جلسات اتاق نیستند فایده‌ای نخواهد داشت. اتاق به‌عنوان پارلمان بخش خصوصی باید واقعا ثابت کند که برازنده این عنوان است و شخصا اعتقاد دارم که به این منظور اتاق باید کارهای اساسی انجام بدهد. یکی از این کارها ارتقای توانایی کارشناسی اتاق است و این موضوع می‌تواند با استفاده از ظرفیت نسل جوان و جا انداختن مفهوم جانشین پروری در وهله اول باعث تغییر تفکر سنتی و در وهله دوم تقویت تشکل‌ها و انجمن‌ها شود و این امر خود توانایی بالای اتاق را می‌طلبد. در پایان، با توجه به اینکه انتخابات اتاق نیز نزدیک است، لازم می‌بینم این نکته را ذکر کنم که مهم‌تر از موضوع انتخاب یک فرد شایسته، شاهد برگزاری انتخاباتی سالم و شفاف باشیم.

*عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران