◄راه‌های مبارزه با ویروس کشنده تصادف
تصور کنید یک ویروس مهلک سراسر جهان را در برگرفته و هرروزه عده‌ای از انسان‌های بی‌گناه را به کام مرگ روانه می‌کند، این ویروس آن‌قدر مهلک است که فقط در کشور خودمان سالانه چیزی در حدود 17000 نفر را قربانی خود می‌کند.
به گزارش خبرنگار تین‌نیوز، شاید غیرواقعی به نظر نرسد اگر در چنین شرایطی انتظار داشته باشیم مانند فیلم‌های هالیوودی و آخر زمانی تعدادی انسان آگاه به شرایط در پی از بین بردن ویروس گام بردارند، طبیعی است که در چنین شرایطی مهم‌ترین اولویت تمام جوامع از بین بردن این ویروس و کاهش تعداد قربانیان این موضوع باشد.
بخش جالب ماجرا آنجاست که چنین هیولای خون‌خواری به‌راستی وجود دارد، در زندگی تک‌تک ما ریشه دوانده است و حضوری بسیار پررنگ دارد، هرساله هم فقط در ایران سالانه 17000 نفر را قربانی می‌کند اما نه‌تنها اولویت اول جامعه از بین بردن آن نیست که کمک چندانی هم به گمنامانی که با آن مبارزه می‌کنند نمی‌شود.
چه تفاوتی دارد که یک ویروس کشنده باشد و یا تلفات و سوانح جاده‌ای زمانی که هر دو افراد بی‌گناه زیادی را قربانی خود می‌کنند، چرا نباید کاهش این تلفات اولین اولویت جامعه باشد؟ و چرا رسانه‌هایی که دراین‌بین تلاش می‌کنند بافرهنگ سازی نقش خود را در افزایش فرهنگ ایمنی ایفا کنند موردحمایت قرار نمی‌گیرند؟ و مهم‌تر از این‌ها، در این شرایط چه می‌شود کرد؟
محمدرضا کامیاب کارشناس حمل‌ونقل و استاد دانشگاه سال‌های سال است که در این حوزه فعالیت دارد، به همین دلیل برای یافتن پاسخ سوا لاتمان به سراغ ایشان رفتیم.
محمدرضا کامیاب بحث خود را با ارائه راه‌حل و به این صورت آغاز کرد: یکی از اقداماتی که به نظر بنده در این مورد راهگشا باشد این است که صداوسیما و یا رسانه‌هایی مانند شما یک گاه‌شمار تلفات جاده‌ای در نظر بگیرید و آمار تلفات و سوانح را هرروزه اعلام کنید، این گاه‌شمار به‌نوبه خود می‌تواند حساسیت‌زا باشد و دراین‌بین هرکس که این گاه‌شمار را ببیند و کاری از دستش بربیاید مطمئناً در خصوص کند کردن این ارقام اقدام خواهد کرد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: از سوی دیگر اگر این به‌اصطلاح ساعت که میزان تلفات جاده‌ای را نشان می‌دهد، تند بچرخد به این معنی است که افراد مسئول در این بخش وظیفه خود را به‌درستی انجام نداده‌اند و این خود یک وضعیت کنترلی به همراه دارد.
کامیاب بر اهمیت فعالیت‌های فرهنگی تأکید کرد و گفت: نکته دیگری که دراین‌بین مطرح است این است که فعالیت‌های رسانه‌ای و فرهنگی در راستای کاهش تلفات احتیاج به هزینه و سرمایه‌گذاری دارد، به‌هرحال رسانه‌ها بدون داشتن منابع مشخص نمی‌توانند به فعالیت خود ادامه بدهد، در همه جای دنیا شرایط به‌گونه‌ای است که شرکت‌های بیمه باکمال میل در این حوزه تبلیغات می‌کنند، چراکه هرچه تلفات و سوانح جاده‌ای کمتر باشد سود شرکت‌های بیمه بیشتر و بیشتر می‌شود، به‌عنوان‌مثال در استرالیا برای انجام کار فرهنگی در حوزه سوانح هیچ احتیاجی به جستجو و
پیدا کردن یک حامی مالی نیست، بلکه شرکت‌های بیمه این مسئولیت را با آغوش باز می‌پذیرند.
این کارشناس حمل‌ونقل گفت: این مسئله علاوه بر تزریق سرمایه در حوزه رسانه‌ها باعث رقابت بین شرکت‌های بیمه‌ای و افزایش رفاه کاربران بیمه‌ای نیز می‌شود و همچنین سود دیگری نیز به‌عنوان تبلیغ برای شرکت‌های بیمه به همراه دارد، به‌عنوان‌مثال زمانی که بیمه ایران در یک روزنامه سرمایه‌گذاری می‌کند، برای خودش هم تبلیغ می‌شود و مشتری‌های این شرکت نیز افزایش پیدا می‌کند.
اما متأسفانه در کشور ما چنین مسئله‌ای اتفاق نمی‌افتد و حتی انتظارات به‌گونه‌ای است که بخش حمل‌ونقل باید این سرمایه‌گذاری‌ها را انجام بدهد.
کامیاب دنباله سخن را گرفت و گفت: مسئله بعدی آموزش‌وپرورش و دانشگاه است، وزارت علوم دوازده سال روی افراد سرمایه‌گذاری می‌کند که زمانی که فرد وارد سن کار می‌شود بتواند وارد فضای کار بشود و توانایی کار کردن را داشته باشد، حال اگر این افراد در هر سن و سالی در یک سانحه رانندگی فوت کرد این‌یک ضرر بزرگ برای نظام آموزشی کشور است.
او ادامه داد: با توجه به این شرایط آموزش‌وپرورش می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشد، هم ازنظر مالی و هم ازنظر آموزش، به این معنا که می‌شود در کتاب‌های آموزشی مطالبی را برای بارور شدن ذهن کودکان گنجاند و آموزش را از سنین پایین شروع کرد و حتی رسانه‌هایی مانند تین‌نیوز هم که در این زمینه فعال هستند می‌توانند با آموزش‌وپرورش وارد مذاکره بشوند و بسته‌های آموزشی‌ای برای کودکان تهیه کنند.
منطقی‌ترین و بهترین راه برای حل بحران سوانح جاده‌ای این است که فرهنگ ترافیکی را طی 12 سالی که کودکان در اختیار آموزش‌وپرورش هستند منتقل کرد.
کامیاب گفت: عین همین اقدامات را نیز می‌توان در دانشگاه‌ها و در بین نخبگانی که در پی کسب علوم دانشگاهی هستند پیاده کرد، این افراد تحصیلات اولیه را به پایان رسانده‌اند و سرمایه‌گذاری‌های بسیاری روی آن‌ها صورت گرفته لذا بهترین موقعیت را برای آموزش و فرهنگ‌سازی دارند، بر اساس آمار بیشترین تلفات در سوانح مربوط به جوانان است، جوانانی که اگر به تحصیلات آن‌ها مراجعه کنیم متوجه می‌شویم اکثراً دانشجوی دوره‌های مختلف دانشگاهی هستند و این علاوه بر خسارت‌های معنوی به‌نوعی هدر رفتن سرمایه‌های مالی کشور نیز است.
او اضافه کرد: مورد بعدی اقدامات بهداشتی را شامل می‌شود، وزارت بهداشت و درمان یکی از مجموعه‌هایی است که بیشترین ضرر را از سوانح جاده‌ای متحمل می‌شود، با افزایش تلفات نیاز به پرستارها و دکترها و داروهای بیشتری افزایش پیدا می‌کند، تعداد بیمارستان‌ها و تخت‌های بیمارستانی باید بیشتر شود، همه و همه این موارد درگرو تعداد سوانح و تلفات است، لذا وزارت بهداشت می‌تواند به‌طور مستقیم و غیرمستقیم در بعد فرهنگ‌سازی هزینه کند.
کامیاب ادامه داد: در این مورد خاص نباید از بخش خصوصی انتظار زیادی داشت چراکه بخش خصوصی‌ای که کلینیک ساخته، دستگاه‌های مختلف خریداری کرده و کارکنانی استخدام کرده است برای کم شدن مشتری تلاش بکند، به همین خاطر باید به سراغ دولت رفت، درواقع دولت موظف به حفظ سرمایه‌های خود است.
ادامه دارد
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.