◄ دیدار اعضای گروه تخصصی ارتباطات و حمل‌ونقل با دکتر معیدفر

تین‌نیوز| بدنبال أخذ مجوز گروه تخصصی ارتباطات و حمل ونقل از اتجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات در آبان ماه  اعضای هیئت مؤسس نشستی صمیمانه با دکتر معیدفر استاد ممتاز رشته جامعه شناسی و مشاور سابق دکتر آخوندی در وزارت راه ،مسکن و شهرسازی داشتند تا با استفاده ازنظرات و تجربیات ایشان در پیشبرد اهداف گروه بهره ببرند، قسمت اول این دیدار درذیل آمده است.

به گزارش تین نیوز ، مهندس ذهبیون،رئیس هیئت مؤسس ضمن بیان این موضوع که گروه تخصصی ارتباطات و حمل ونقل در آینده نزدیک به مرور از افراد واجد شرایط برای هم افزایی و فعالیت مشترک در تمامی سطوح اعم از فرهنگ ،ارتباطات وصنعت حمل ونقل دعوت به عمل می آوردتا به این جمع بپیوندند،از دکتر معیدفر خواستند باتوجه به سابقه شان در وزارت راه و آشنایی با مشکلات این حوزه ، پیشنهادات خود را برای راهنمایی فعالیت های آینده گروه مطرح بفرمایند.

در ابتدا دکتر معیدفر ضمن تبریک به اعضای حاضر وبا اشاره به اینکه فقدان چنین گروهی به شدت احساس می شده است با ابراز خرسندی از این ابتکار ،بیان داشت:
همانطور که می دانیم سازمان های اداری ما رها هستند و تعاملات هم افزا ندارند درحالی که سازمانها باید تعاملات هم افزا داشته باشند کنش های مشترک داشته باشند افرادباید هدف های سازمان را ارتقاء ببخشند . افراد جلوی ایده های هم را نگیرند سرعت هم را کم نکنند ،متاسفانه در ادارات ما برآیند نیروها صفر است،دلیلش فقدان روحیه اجتماعی و همکاری است، در جامعه مابعنوان مثال در تاسوعا و عاشوار یک همکاری جمعی صورت می گیرد و همه افراد سعی در بهتر برگزار کردن مراسم سوگواری را دارند اگر در سازمان ها اینگونه روحیه جمعی و جود داشته باشد این روحیه اجتماعی باعث   ارتقاء سازمان می شود.
اتفاقا نفس شکل گیری انجمنهای علمی همین بوده است ،با این ذهنیت انجمن های علمی را راه انداختیم چرا که درانجمن های علمی منفعت مادی نیست و افراد داوطلبانه می آیند و با هم همکاری می کنند و یک چیزی بنام دانش و اندیشه شکل میگیرد و ما می دانیم اگر این اتفاق این جا نیفتد درجای دیگری نمی افتد،پیشرفت، موجودی است که در ذهن ابتدا کاری که می خواهد بکند ، شکل بگیرد.

مبنای کار ما ذهن بود ، دانشگاه های ماکارش شده است تولید دانشجو، ما گفتیم انجمن های علمی ما جایی باشد برای هم اندیشی و هم فکری و طرح مشکلات،ما بدنبال منفعت مادی نبودیم بدنبال تولید علم بودیم تا یک هم افزایی ایجاد کنیم که مبدأ کار پژوهشی باشد.

کارگروه شما یک کاری است مشابه انجمن علمی ، به نوعی هم افزایی است ، باید سرمایه علمی داشته باشید که وقتی به صنعت نزدیک می شوید بتوانید کمک کنید.

از افرادی که باید در این گروه دعوت کنیدبایدتفکر تئوریک داشته باشندو یک دانش کارشناسی جدی ، افرادی که  تجربه خیلی خوبی را دارند و ذهنشان مسئله ای شده  است این افراد را به این گروه دعوت کنید.

مهم این است که  آن چه در ذهن شما بدست آمده است، جرقه ای است که هنوز مسئله نشده است، هر گاه  مسئله علمی یا پژوهشی شد میتوان روی آن کار کرد . دغدغه های شما باید به اشتراک گذاشته شودتادیگران هم بیایندو تبدیل به مسئله بشود.
باید دید چه کسانی نزدیک به شما هستند ، افرادباید متخصص باشند ما این خلاء را داریم،دانش تخصصی این حوزه را با رویکرد اجتماعی باید تبدیل به کار پژوهشی کرد.

از طرفی آن چیزیکه مادر وزارتخانه داشته ایم ، می تواند سوژه های خوبی باشند،گرچه تلاش هایی کردیم که ادامه دار نشد.
رئیس اسبق انجمن جامعه شناسی ایران افزود:  بحث دوم ، بخش توسعه پایدار است.
میتوان کارگروه تخصصی راجع به ایمنی حمل و نقل تشکیل بدهید ما در وزارتخانه مبحث Action Plan  راهم داشتیم نتیجه بحث این شد که  آیا وسیله برای ما مهم است یا وسیله برای هدفی طراحی شده است؟

دنیای مدرن امروزه بدون وسیله نقلیه مهم شده است . در گذشته ابزارها محدود بوده اند،برای بشر گذشته، جامعه و محیط زیست خیلی مهم بود . ابزار، کار خودش را کرده بود ،دنیای صنعتی،ما را از حضوردر جامعه و محیط زیست خارج کرد در این حوزه پیشرفت کردیم درعوض از آن دو حوزه قبل فاصله گرفتیم . فکر می کردیم ما اگر در این حوزه تقویت شویم و کار کنیم نتایج آن به آن دوهم می رسد که نرسید . هر روز منفعت فردی مهم شد، محیط زیست به مخاطره افتاد این صنعت و فناوری در جنگ با محیط زیست قرار گرفته اند، نتیجه این شده است که مهندسان و پزشکان مهم شدند و در مجموع اقدامات آنها ، به هم ریختن سازمان اجتماعی و ایجاد بحران در جامعهشده است.
 ما ازحوزه قبل فاصله گرفتیم . مافکر میکردیم  اگر در این حوزه تقویت شویم و کار کنیم نتایج آن به آن دوهم می رسد که نرسید.
 آیااگرفلان بزرگراه را بزنیم مشکل حل است؟ چقدر شهرداری به انسان ها فکر می کند ؟ وسایل، انبوه تر وپیشرفته ترشده است ولی انسان ها احساس خفگی می کنند .

این صنعت و ماشینها ما را از هم بیگانه کرده است و ناهنجاری اجتماعی ایجاد کرده است و این روند رسیده به این جا که نسبت به هم بی تفاوت شده ایم ، امروز ما، نتیجه فن آوری است که صورت و محتوای زندگی ما را تغییر داده است .
در حوزه هایی که چه جوری فن آوری در برابر جامعه ایستاده است  حالاما چگونه می توانیم بین محیط زیست و فن آوری و اجتماع تعادل ایجاد کنیم؟چه کاری باید انجام دهیم؟
 هنوز که هنوز است تفکر مهندسی بر کارها غلبه پیدا کرده است .
 توسعه یعنی همه ابعادش ،ما به جای توسعه امروزه می گوئیم فن آوری ، یعنی پیشرفت برای ما مهم تر است.

از درون این ها طرح مسائل مهمی را می توان پیش کشید.
بعنوان مثال : تلفات جاده ای ، مسئله ما است که به مسائل انسانی بر می گردد، برای حل این مسئله فردی از سوئیس دعوت شده بود اظهار میداشت که ما در مورد مسائل تربیتی مستقیم وارد نمی شویم، ما از مدرسه شروع می کنیم آموزش «احترام به دیگری » را از مدرسه شروع می کنیم، آموزش احترام به همدیگر، بعنوان مثال به دو تا بچه یک سیب می دهیم و می گوئیم بین خودشان تقسیم کنند البته که دقیق نصف نمی شود . اگر یکی از سیب ها بزرگتر بود طرفی که تکه بزرگتر بهش افتاده احساس گناه میکند وفکر می کند باید به طرف مقابل تکه بزرگتر را بدهد.این نمونه ای از آموزش غیر مستقیم است .اما در ایران آموزش مستقیم است.

 مشکل دیگر، فقد احترام در جامعه ایران وجود دارد ابعاد انسانی و اجتماعی مهم هستند.بعنوان مثال: شهرداری حرمت ما را می شکند، ما احترام همسایه مان را می شکنیم،
آیا ما وقتی می خواهیم راه بسازیم به انسانها توجه می کنیم؟ وقتی ما سد می سازیم چقدر به زیست محیطی ، یا اجتماع لطمه می زنیم؟در استان گلستان 4 تا جاده زده اند به آن طرف کوه، محیط زیست را نابود کرده اند ، حریم جنگل را نابود کردند، حریم دریا را نابود کردند . چون توزیع مناسب در بخش راه ، را نداده اند ( مسئله انسان در بحث راه و شهرسازی مفقوده است) حتی ایمنی بخش عمده اش بر میگردد به حقوق اجتماعی و فرهنگی، اگر راه شما درست ساخته نشده باشدیعنی عنصر انسانی در آن نقش نداشته است.
ما درست درسازمانی که باید براساس انسانها و وجدان کاری کار کنیم اهمیتی نمی دهیم، نتیجه این می شود اتومبیلی که ساخته میشود ناایمن است ، راهی که ساخته میشود ایمنی ندارد، یا وجدان کاری نیست.
 اینها طرح مسئله هایی است که باتجربه های ویژه ای که داریم اگر طرح مسئله درستی بکنیم برای گروه مفید است و وارد انتقال تجربه شویم و یه دستگاه ها کمک برسانیم .بعنوان مثال بررسی عملکرد سازمان ها هم می تواند مورد مطالعه گروه قرار بگیرد.
یه سری غده ای سرطانی هستند که اجازه نمی دهند این سازمانها کارشان را انجام بدهد.
غده سرطانی فرصت فکر کردن و برنامه ریزی برای آینده ندارد. فکر میکنند با بودجه مشکل حل می شود در حالیکه نیروی انسانی و عدم استفاده از این پتانسیل هاست. در جامعه پتانسیل های زیادی داریم و نیازهای بسیارکه ما نمی توانیم  با عرضه این پتانسیل و نیاز توازن برقرارکنیم و مدیریت بکنیم .
ادامه دارد.