یادداشت اختصاصی /
نقدی جرم شناسانه بر حادثه ساختمان پلاسکو
گذر روزها و شب‌ها از کنار هم همیشه با یک دلخوشی برای آن که انسان‌هایی در تمام دنیا در کنار هم زندگی می‌کنند همراه است، آن هم بودن پدر و مادر در کنارشان. مگر نه این که امنیت خانه‌ای که درون آن پدر نفس می‌کشد از هزاران قفل و فشار بیشتر است؟ ولی امروز به واسطه کوتاهی و ترک فعل افراد صلاحیت‌دار و صرفاً به واسطه نامه‌نگاری‌های غیرضروری میان ارگان‌های مختلف، خانواده‌های زیادی که شاید از حیث ارقام کم باشد ولی از حیث شرف و آبرو دارای جایگاهی ویژه‌ای هستند، این ستون و پشتوانه محروم شدند. تا کی باید تاوان این
رویکردهای نادرست و تحمیلی و نخ‌نما را افراد عادی و شرافت‌مند پس بدهند.
اکثر جانباختگان حادثه پلاسکو دارای فرزندانی بودند که شاید سالیان زیادی مانده تا دوران جوانی را با رویکردی متفاوت بگذرانند و سوالاتی دائماً در ذهنشان تکاپو داشته باشد که چرا تاوان فقدان مدیریت و امنیت اجتماعی را باید پدرمان بدهد .
وقتی که هرکدام از ما که سایه پدرمان بر بالای سرمان است خود را به جای این عزیزان قرار دهیم، به این موضوع فکر خواهیم کرد و پیش خود می‌گوییم که آیا ارائه خدمات دولتی ناشی از دست دادن پشتوانه زندگی‌مان می‌تواند جایگزین مناسبی برای پدرمان باشد؟
مگر نه آن که امنیت اجتماعی در یک جامعه جایگاهی فراتر از سایر امنیت‌ها اعم از فرهنگی یا اقتصادی دارد و برای افراد یک جامعه ملموس تر از سایر موارد است.
آیا از حیث شرعی می‌توان پاسخ و یا تاوان این حق‌الناس را که ناشی از ترک فعل افراد است را تحمل و یا به دوش کشید؟
یکی از مبانی دانش جرم‌شناسی، مطالعه کجروی و انحراف است. درست است که کجروی در نظام عدالت کیفری ایران جرم‌انگاری نشده است مگر در موارد خاص، ولی استفاده از دستاوردهای علم جرم‌شناسی در جامعه و به طور اخص پیشگیری اجتماعی از اوجب واجبات است.
مگر نه آن که یکی از وظایف علم جرم‌شناسی ارائه راهکاری مناسب به منظور جلوگیری از بسیاری از کجروی‌های اجتماعی است، پس چرا این دستاوردها در کانون توجه افراد قرار نمی‌گیرد.
بهره‌گیری از دستاوردهای پیشگیری اجتماعی شاید مشمول مرور زمان باشد ولی بسیار تاثیرگذار است.
آیا مخالفت با تصمیمات مراجع ذی‌صلاح در باب ایمن‌سازی از ناحیه متصرفین ساختمان پلاسکو رهیافت مناسب‌تری نسبت به افراد صلاحیت‌دار بود و یا آن که با حفظ رضایت متصرفین جان انسان‌های بی‌گناهی را که نه در غالب مباشر، معاون، شریک، مسبب در حادثه سهیم نبوده‌اند و تنها بار نتیجه مجرمانه ناشی از ترک فعل به دوش آنها بوده است.
میزان رضایت‌مندی اجتماعی افراد جامعه این روزها به پایین‌ترین جایگاه خود رسیده است. امروز دیگر چه تفاوت دارد که ارگان‌های صلاحیت‌دار در غالب نامه‌نگاری عدم ایمنی ساختمان پلاسکو را متذکر شده‌اند یا خیر.
آیا مانور تبلیغاتی در این راستا می‌تواند در کاهش و یا تسکین دردهای ناشی از این فاجعه انسانی در دیدگاه افراد جامعه موثر باشد؟
نگارنده شاید به عنوان یک دانش آموخته رشته حقوق کیفری کاری بیشتر از قلم زدن برای هم‌دردی با خانواده‌های جان باختگان شرافت‌مند آتش‌نشانی از دستش بر نیاید ولی به عنوان یک هم وطن و با نگارش این چند سطر و در راستای هم دلی با این مظلومان واقعی جامعه و شریک قرار دادن خود با خانواده‌های داغ‌دار سعی در انجام وظیفه خود کنیم.
کارشناس دانش آموخته رشته حقوق کیفری*
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.