چرا تاکسی و اتوبوس در ایران ایمن نیستند؟
تین‌نیوز | یکی از کارشناسان حمل‌ونقل اظهار نظری داشته در ارتباط با این موضوع که چرا تاکسی و اتوبوس در ایران ایمن نیستند؟
اگر چه در تعریف سازمان‌های مسئول تاکسی و اتوبوس وسیله حمل و نقل عمومی محسوب می‌شوند، ولی متاسفانه در ایران به دلیل آنکه مالکیت آنها معمولا یک و یا دو نفر است، نمی‌توانند به عنوان وسیله نقلیه عمومی مطمئن وظیفه خود را درست انجام دهند.
اگر چه در تعریف سازمان‌های مسئول تاکسی و اتوبوس وسیله حمل و نقل عمومی محسوب می‌شوند، ولی متاسفانه در ایران به دلیل آنکه مالکیت آنها معمولا یک و یا دو نفر است، نمی‌توانند به عنوان وسیله نقلیه عمومی مطمئن وظیفه خود را درست انجام دهند.
علت آن این است که در بسیاری از موارد راننده و صاحب ماشین یکی است. با توجه به سرمایه گذاری قابل توجهی که یک مالک برای یک خرید یک اتوبوس یا تاکسی بکار می‌بندد، همیشه به دنبال سود و برگشت سرمایه خود است. تورم و گرانی وسایل یدکی، بیمه و هزینه‌های جانبی فشاری است که مرتب به فکر و ذهن صاحب ماشین - یعنی همان راننده - وارد می‌شود و این خود یکی از مهمترین عواملی است که راننده‌ها همیشه در تنش بوده و رفتارهای خطرناکی در هنگام رانندگی انجام می‌دهند. حال اگر این راننده گرفتاری خاص خانوادگی،بیماری، بدهکاری و وام هم داشته باشد، مزید بر علت شده و عاملی می‌شود که هم در
تعمیر خودرو کوتاهی کند و هم از خود و ماشین کار اضافی بکشد و عاملی است که تصادفات را تشدید می‌کند.
در بسیاری از کشورهای دنیا که به سیستم حمل و نقل عمومی بها می‌دهند، وسایل نقلیه عمومی یا در اختیار شرکت‌های بزرگ خصوصی است و یا در اختیار دولت و شهرداری‌ها. راننده استخدام آن شرکت است و یا نهاد عمومی و دولتی. راننده در قبال حقوقی که می‌گیرد، وظیفه‌اش در ساعات مشخصی رانندگی است و نه غیر از آن! مسئولیت تعمیر و بیمه و سود نه راننده، بلکه مدیران و متخصصانی هستند که برای آن کار استخدام شده‌اند.
مدیریت نادرست در کشور ما به کلی حمل و نقل عمومی را رها کرده است. با این مدیریت فشل تعجب آور نیست که ما در بالاترین رتبه تصادفات رانندگی جهان باشیم. شاید برای حل این مشکل بتوان شرکت‌های حمل و نقل مسافر را مجبور کرد که به جای آنکه راننده یا وسیله نقلیه او را به کار گیرند، فرد را در سرمایه گذاری شرکت سهیم کنند و او در صورت توانمند بودن به صورت کارمند و راننده استخدام کنند. تکلیف نهادهای نظارتی هم مشخص می‌شود، چون طرف آنها فقط شرکت است نه هزاران راننده.
متاسفانه عین این مشکل درکشاورزی و بازار و به تازگی حتی آموزش و پرورش (مدارس خصوصی) هم داریم. به عقیده نگارنده این نگاه همان خرده مالکی است که بعد از اصلاحات ارضی در ایران رواج پیدا کرد و در نتیجه با از بین بردن مدیریت متمرکز نوعی کشاورزی در ایران باب شد که افزایش مصرف آب و راندمان پایین نتیجه آن است، مصیبتی که حتی آینده سرزمین ایران را تهدید می‌کند. در کاسبی هم، با وجود هزاران هزار مغازه فقط سیستم دلال بازی رونق گرفته و این سیستم هم باعث اتلاف منابع و انرژی می‌شود و هم کالاهای بی‌کیفیت و گران به دست مصرف کننده می‌دهد و دولت هم به راحتی نمی‌تواند مالیات
عادلانه از این همه خرده کاسب بستاند. دستگاه‌های نظارتی هم هر چقدر قوی باشند، نمی توانند بالای سر هر کشاورز و مغازه دار و یا راننده تاکسی و اتوبوس مامور بگذارند.
لازم است متخصصان علوم اجتماعی، مدیریت، اقتصاد و حمل و نقل با بررسی دلایل مشکلات کشور به تحول اساسی در ساختارهای فعلی فکر کنند و با مطالعه درست تجربیات جهانی و روش‌های علمی آن را با سیستم‌های بهتری جایگزین کنند.
این نگارنده متخصص اقتصاد و بازار و ترافیک نیست. ولی به عنوان یک زیست شناس، فعال محیط زیست و شهروند مسئول که تجربه چندین سال زندگی در دیگر کشورها را دارد، معتقد است که ما نیاز داریم به دلایل ناکامی‌های خود در مسائل مهمی مانند ایمنی راه‌ها و محیط زیست بپردازیم. اینکه بعد از هر حادثه‌ای مرثیه سرایی کنیم و تقصیر را به گردن این و آن بیاندازیم، دردی از مشکل حل نمی‌شود و با روند کشتار روزانه 61 نفر در سوانح رانندگی، همچنان در صدر سیاه ترین کشورها از نظر امنیت جاده ای خواهیم ماند. 20 سرباز عزیز و سه محیط بان شهیدی که دیگر در بین ما نیستند، آخرین قربانیان
کاستی‌های مدیریتی در حمل و نقل و محیط زیست نخواهند بود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.