نگاهی به بی اعتمادی کشتیرانی به کشتی سازی
◄ لزوم میانجیگری دولت برای نجات کشتی سازی
تیننیوز| داستان بیاعتمادی کشتیرانی به کشتیسازی کمکم دارد به قصهای کهنه و سنتی تبدیل میشود.
به گزارش خبرنگار تیننیوز، حوزه دریایی کشور در دو روز گذشته دو خبر خوشایند و البته ناخوشایند داشت. خبر خوش اینکه سرانجام کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران نشان داد که مشکلات دوران تحریم رفع شده است و نهایی شدن قرار خرید چند فروند کشتی از شرکت صنایع سنگین هیوندایی؛ بزرگترین کشتیسازی جهان نشانهای از باز شدن مسیرهایی است که به ناحق از کشور گرفته شده بود.
اما خبر ناخوشایند دیگری نیز به موازات همین خبر منتشر شد. «اشک مدیرعامل ایزوایکو درآمد.» بزرگترین شرکت کشتیسازی کشور در شرایط مناسبی قرار ندارد. حمید رضائیان مدیرعامل ایزوایکو گفته است که کشتیرانیهای داخلی به کشتیسازی داخلی اعتماد نمیکنند و نتیجه این بیاعتمادی بر زمین ماندن یکی از صنایع مهم با 3 میلیارد دلار سرمایهگذرای است.
این مسئله البته داستان طولانی دارد. کشتیرانیهای داخلی بارها از بدعهدی و عدم استاندارد بودن خدمات کشتیسازیهای داخلی خبر دادهاند. آنها میگویند زمان در چنین سرمایهگذاری اهمیت شایانی دارد و کشتیسازیهایداخلی تاخیرهای غیرمتعارف دارند.
از سوی دیگر رضائیان پنجشنبه در جمع خبرنگاران اذعان کرد که کشتیسازی داخلی سابقه خوبی نداشته است اما تاکید کرد این دلیل کافی نیست که این صنعت مهم داخلی به دلیل این بیاعتمادی از پا بیفتد. او میگوید که داستان فرق کرده است. آنها مشکلاتشان را مدیریت کردهاند و اقیانوسپیمای خود را روانه دریا کردهاند که این میتواند نشانهای از توانایی آنها باشد. علاوه بر این او گفت همهچیز را تضمین میکند.
کشتیرانی اما میگوید کشتیسازی ما باید حوزه کاری خود را مشخص کند. هیچ کشوری در ساخت همه نوع شناور شناختهشده نیست. یا دستکم کشتیسازیهای ما میتوانند مانند بسیاری از کشتیسازیهای بزرگ جهان با برخی کشتیسازیهای خارجی ادغام شوند.
کشتیرانی بارها گفته است در شرایط کنونی و با توجه به سابقه نهچندان خوب کشتیسازیهای داخلی حاضر نیست ریسک کند. اما چاره چیست؟
دو گروه حق دارند. کشتیسازی صنعتی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت. از سوی دیگری حرفهای کشتیرانی نیز مبتنی بر تجربه و محاسبات تجاری است.
به نظر میرسد در شرایطی که بخش خصوصی به دلیل توان و شرایط ویژهای حاضر به چنین ریسکی نیست و در حالی که سهام شرکت کشتیسازی ایزوایکو به طور صد در صد متعلق به دولت است، دولت میتواند با سفارش معقول توانایی کشتیسازی داخلی و گفتههایش عیارسنجی کند.
با انجام به موقع و با کیفیت این سفارشات قطعا بخش خصوصی رغبت مضاعفی برای ورود خواهد داشت. دولت به عنوان متولی اصلی، مسئول سابقه نهچندان درخشان کشتیسازی نیز هست. روشن است که ریسک چنین کاری نیز به عهده دولت خواهد بود.
صنعت کشتیسازی، یکی از ارکان صنعت هر کشوری است و توسعه کشتیرانی قطعا نیازمند توسعه کشتیسازی خواهد بود. شاید با چنین ریسکی روشن شود که نیازمند بازنگری جدی هستیم. اما اکنون قطعا روا نیست که این صنعت را به حال خود رها کنیم.
دولت که هم کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران و هم کشتیسازی ایزوایکو را در اختیار دارد میتواند گره کور این مسئله را باز کند. کاری که انجام آن یک ضرورت برای نجات صنعت مهم کشتیسازی و لاجرم رونق کشتیرانی و ماندن سرمایه و پول در داخل کشور است.
قطعا نمیتوان دغدغههای کشتیرانی را نادیده گرفت. بخش خصوصی شاید که بزرگترین متضرر مشکلات صنعتی کشتیسازی داخلی در گذشته بوده است. پس نمیتوان و نباید از بخش خصوصی انتظار چنین ریسکی را داشت و البته صد افسوس که چنین کاری به دلیل مدیریت کلان و نامناسب در گذشته باید «ریسک» تلقی شود.
اما هرچه هست کشتیران و کشتیسازی پیوستگی انکارناپذیری دارند و دولت شاید که بهترین و تنها ذیصلاحی است که میتواند این دیوار بیاعتمادی را برچیند تا 5300 کارگر و مهندس و سرمایهگذاری عظیم صنعت کشتیسازی با خیالی آسوده و امیدوار به آینده صنعت و کشورشان نگاه کنند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.