ابر سازه های زیرزمینی که به هدر رفته اند

باور کنید یا خیر، تعداد چشمگیری از پروژه های بزرگ و گران قیمت در جهان نیمه کاره رها شده اند، از سیستم مترو گرفته تا پایگاه های نظامی مخفی در اعماق زمین در مکان های متعددی در سراسر جهان مدفون شده اند.

به گزارش تین نیوز، سازه های زیرزمینی هزاران سال است که به واسطه معادن و اخیراً به واسطه حمل و نقل شامل ایستگاه مترو و فضاهای تونلی مربوطه و ساخت مسکن توسعه یافته است.

اجزای سازه های زیرزمینی با توجه به طرح هندسی و معماری تعیین می شود که برای ایستگاهای زیرزمینی (با پیچیدگی بیشتر معماری) نمود بیشتری پیدا می کند. سازه های زیرزمینی از جمله سازه های پیچیده مهندسی هستند که طراحی و روش های اجرای آنها دامنه بسیار وسیعی دارد.

در این گزارش، به 12 سازه زیرزمینی بسیار بزرگ معروف به ابر پروژه های زیرزمینی که در اعماق زمین رها شده اند تا پوسیده شوند سفر می کنید:

۱- اردوگاه قرن(Camp Century)، هزینه کل بروارد شده ۶۹ میلیون دلار

این مرکز تحقیقاتی مخفی انرژی هسته ای توسط ارتش ایالت متحده بین سال ۱۹۵۹ و ۱۹۶۰ در اعماق کلاهک های یخی سرزمین گرینلند ساخته شده است. ظاهرا این اردوگاه مکانی برای تحقیقات علمی بوده است. این تاسیسات در یک پروژه محرمانه برای ذخیره سازی بمب های هسته ای و موشک های هسته ای علیه اتحاد جماهیر شوروی سابق در صورت یک درگیری بزرگ طراحی شده است.

این پروژه حدود ۷.۹ میلیون دلار هزینه داشت؛ چیزی حدود ۶۹ میلیون دلار امروز و شامل ۲۱ تونل به طول ۳/۵۸ کیلومتر بود.

در سال ۱۹۶۶ پس از اعتراضات در دانمارک کارشناسان متوجه شدند که کلاهک های یخی کمتر از آنچه که آنها باور داشتند پایدار است. مقادیر بسیار زیادی از زباله های سمی در محل باقی می ماند که به طرز نگران کننده ای به لبه کلاهک های یخی نزدیک می شدند.

۲- بلوک ۳۷ سوپر ایستگاه (Block 37 Superstation) هزینه برآورده شده ۴۳۱ میلیون دلار 

شهر شیکاگو پس از هزینه ۴۰۰ میلیون دلار برای ساخت ابر ایستگاه های بلوک ۳۷ در قلب مرکز شهر، متهم به دفن انبوهی از پول نقد مالیات دهندگان شد. به طور باورنکردنی، شیکاگو بدون داشتن هیچ گونه تضمینی مبنی بر کاربرد ایستگاه های خدماتی عظیم و تنها براساس پیشنهاد آینده نگر شرکت بورینگ ایلان ماسک، پروژه را پیش برد؛ پروژه خدماتی که شامل یک فرودگاه به سبک آینده است.

کار بر روی سوپر ایستگاه در سال ۲۰۰۵ آغاز شد، این پروژه قرار بود ترمینال مرکزی شهر برای قطارهای سریع السیر فرودگاه بین المللی اوهار (O’Hare) باشد. به زودی مشخص شد که در این پروژه خدماتی برای قطارهای سریع السیر صورت نمی گیرد و شهر در سال ۲۰۱۱ کار بر روی این پروژه را متوقف کرد و این ابر ایستگاه ناتمام باقی ماند. در مجموع این پروژه فاجعه بار ۴۰۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۵ برای مالیات دهندگان هزینه داشت که معادل ۴۳۱ میلیون دلار امروز است.

۳- نیروگاه نظامی اتمی ۸۱۶ (816 Nuclear Military Plant)، هزینه برآورد شده ۸۸۳ میلیون دلار 

در زیر کوه های سیچوان چین بزرگترین تونل مصنوعی و ساختار غارمانند روی این سیاره وجود دارد. شبکه ای وسیع از تونل ها که توسط هزاران کارگر که در شرایط وحشتناک زحمت کشیدند ساخته شده است و حدود ۲۲.۵ کیلومتر می باشد. این تونل ها شامل 14 غار است که بزرگترین غار بیشتر از ۹۲۹۰۳/۰۴ متر مربع وسعت دارد.

این سازه که در زمان خود ۳۵۹ میلیون دلار هزینه داشت در زمانی که تنش های جنگ سرد در چین به اوج خود رسید توسط دولت چین ساخته شد. این تاسیسات یک نیروگاه هسته ای است که قادر به تولید پلوتونیوم با درجه تسلیحات بود. هنگامی که جنگ سرد در اوایل دهه ۱۹۸۰ تبدیل به جنگ گرم شد این پروژه که ۸۵ درصد تکمیل شده بود لغو شد. امروزه این مجموعه متروکه که هزینه ساخت آن معادل ۸۸۳ میلیون دلار امروز است به جاذبه توریستی پررونقی تبدیل شده است.

۴- پروژه غول (Project Riese)، هزینه برآورد شده ۸۸۷ میلیون دلار

با پیش رفتن جنگ جهانی دوم به نفع متفقین، نازی ها در آوریل ۱۹۴۳ اقدام به ساخت یک شهر زیرزمینی غول پیکر کردند. پروژه غول با ساختن هفت بنای زیرزمینی که توسط تونل های ۵.۵ مایلی به هم متصل شده اند، ساخته شد این پروژه در زیر کوه های جغد در لهستان (Owl Mountains) امروزی پنهان شده است.

هزاران اسیر جنگی، از جمله کودکان، مجبور به کار بر روی این پروژه بزرگ اسرار آمیزشدند و بسیاری در این فرایند جان باختند. ساخت و سازی که تخمین زده می شود در آن زمان ۶۰ میلیون دلار هزینه داشته است، تا ماه مه ۱۹۴۵ ادامه یافت و سپس متوقف شد. تا به امروز علت اصلی ساخت پروژه غول ناشناخته است اما برخی از مورخان حدس می زنند که این شهر زیرزمینی می تواند پایگاهی برای مراقبت از هیتلر، یا یک پایگاه نظامی باشد.

* riese درزبان المانی به معنی غول / غول پیکر می باشد.

۵-  پایگاه زیرزمینی زیردریایی بالاکلاوا جی تی اس ۸۲۵ (Balaklava Underground Submarine Base 825 GTS)، هزینه برآورد شده ۱.۳ میلیارد دلار

یکی دیگر از تاسیسات نظامی فوق محرمانه دوران جنگ سرد پایگاه زیردریایی های زیرزمینی بالاکلاوا جی تی اس ۸۲۵ است که توسط شوروی سابق در زیر صخره ای به عمق ۴۰۰ فوت در نزدیکی سواستوپل (sevestopol) در کریمه از سال ۱۹۵۷ - ۱۹۶۱ ساخته شده است هزینه نهایی ساخت و ساز و تجهیزات و سیستم های پشتیبانی در مجموع معادل ۱. ۳ میلیارد دلار امروزی است.

این پایگاه بسیار مستحکم برای مقاومت در برابر ضربه مستقیم یک بمب هسته ای ۱۰۰ کیلوتونی برای خدمات رسانی به ناوگان دریای سیاه شوروی سابق استفاده شد که در سال ۱۹۹۳ پس از سقوط کمونیسم رها شد و در بیشتر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ بی استفاده ماند و در سال ۲۰۰۳ به عنوان موزه نیروی دریایی بالاکلاوا استفاده شد.

۶- خط ماژینو (Maginot Line)، برآورد هزینه ۳.۷ میلیارد دلار

خط ماژینو که از نام آندره ماژینو (André Magiot) وزیر جنگ فرانسه در آن زمان گرفته شده است مجموعه ای از قلعه های مرزی نیمه زیرزمینی است که توسط تونل های راه آهن زیرزمینی به هم متصل شده اند. این تونل ها در سال ۱۹۳۰ برای دفاع دائمی در برابر تهاجم آلمان ها ساخته شد و دولت فرانسه ۳ میلیارد فرانک (معادل ۳.۷ میلیارد دلار) برای ساخت آن هزینه کرد.

در زمان جنگ جهانی، در حالی که از مرزهای لوکزامبورگ، آلمان، سوئیس و ایتالیا به شدت محافظت می شد،  فقط یک راه نفوذی به مرز فرانسه وجود داشت و آن هم مرز با بلژیک که حفاظت کمی داشت. نازی ها از این نقطه ضعف استفاده کردند و در می ۱۹۴۰ از طریق مرز بلژیک به فرانسه حمله کردند. خط ماژینو بار دیگر پس از جنگ جهانی دوم قابل استفاده شد اما در طول جنگ سرد منسوخ و در سال ۱۹۶۰ عملاً متروک شد.

۷- اولاوسورن (Olavsvern)، هزینه برآورد شده ۳.۸ میلیار دلار 

این پایگاه دریایی مخفی که در نزدیکی ترومسو و در یک کوه بنا شده است توسط نیروی دریایی نروژ در اواخر دهه ۱۹۶۰ با هزینه معادل ۴۹۴ میلیون دلار ساخته شد که معادل ۳. ۸ میلیارد امروز است. 

از هیچ هزینه ای در این پایگاه که مجهز به پیشرفته ترین فناوری هایی بود که با پول می توان خرید، و دارای تونل ها و اتاق های زیادی در زیر کوه بود، دریغ نشد. ساخت آن 30 سال طول کشید.

تاسیسات به مانند شخصیت شرور یک باند تبهکار، به عنوان پایگاه خدماتی اصلی برای زیردریایی های ناتو که در دریاهای نروژ و بارنتز فعالیت می کردند عمل می کرد. اما اولاوسورن پس از سقوط کمونیسم اهمیت استراتژیک کلیدی خود را از دست داد و در سال ۲۰۰۲ غیر فعال ودر سال ۲۰۰۸ کاملا بسته شد. در اقدامی غیرمعمول، این پایگاه در یک وب سایت حراج نروژی برای فروش گذاشته شد و در سال ۲۰۱۱ با قیمتی ناچیز به یک شرکت مالی از شرکت های نفتی نروژ فروخته شد.

با ابراز تاسف برای دولت نروژ و ناتو، این پایگاه از آن زمان توسط شرکت های وابسته به غول انرژی روسیه به نام گازپروم که با کرملین مرتبط است، اجاره داده شده است.

۸- برخورددهنده ابر رسانا (Superconducting Super Collider (SSC))، کل هزینه برآورد شده ۴.۳ میلیارد دلار

برخورددهنده ابررسانا در تگزاس با نام مستعار دزرتون(Deserton)، برخورددهنده ذرات خاص آمریکا بود که رقیب برخورددهنده ذرات معروف در سازمان اروپایی تحقیقات هسته ای CERN در سوئیس بود. اگر به طور کامل ساخته شده بود، برخورد دهنده ابررسانا ممکن بود به خوبی، سرن را شکست دهد و ریز ترین ذره اتمی ممکن را بسازد.

برخورد دهنده ابر رسانا برای اولین بار در سال ۱۹۷۶ پیشنهاد شد و ساخت آن در اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز شد. در اوایل دهه ۱۹۹۰، هزینه ها از کنترل خارج شد و قدرتمندان در مورد دوام پروژه و اینکه آیا ارزش هزینه های کلان را داشت یا خیر سوال می کردند، لازم به ذکر است که بودجه برخورد دهنده ابررسانا بسیار تکان دهنده بود و در سال ۱۹۹۳ لغو شد. هزینه پروژه معادل ۴.۳ میلیارد دلار امروز است که برای یک تونل خالی در تگزاس هزینه گزافی می باشد.

۹- پایگاه موشکی پلاکستین (Plokštinė Missile Base)، هزینه برآورد شده میلیاردها دلار

یکی دیگر از تاسیسات نظامی فوق محرمانه دوران جنگ سرد، پایگاه موشکی پلاکستین بود که توسط شوروی سابق از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۲ در نزدیکی دریاچه پلاکستین در لیتوانی فعلی ساخته شد. صورتحساب ساخت و ساز برای پایگاه زیرزمینی بسیار زیاد بود، معادل هزینه ساخت یک شهر کوچک، بنابراین میلیاردها پول امروزی هزینه بر بود.

این تاسیسات که از چندین شفت عمیق، تعدادی سیلو موشک و هزارتوی تونل تشکیل شده است، حاوی موشک های هسته ای متعددی بود و به اندازه کافی بزرگ بود که صدها پرسنل را در خود جای دهد. این پایگاه در سال ۱۹۷۸ از رده خارج شد و تا سال ۲۰۱۲ که تحت بازسازی قرار گرفت و به موزه ای اختصاص داده شده به جنگ سرد تبدیل شد.

* شفت میله یا میله ای که دسته ابزار یا سلاح را تشکیل می دهد.

۱۰- مجتمع حفاظتی استنلی آر (Stanley R. Mickelsen Safeguard Complex)، هزینه برآورد شده ۶ میلیارد دلار

مجتمع حفاظتی استانلی آر. میکلسن در نکوما، داکوتای شمالی، یک هدردهنده واقعی پول مالیات دهندگان بود، در آوریل ۱۹۷۵ با هزینه ۶ میلیارد دلار امروزی تکمیل شد. این مجموعه پیشرفته که در زیر و اطراف یک ساختار هرمی چشم نواز ساخته شده بود، پرتاب کننده و کنترل کننده  تعداد زیادی موشک ضد بالستیک بابرد کوتاه و بلند را فراهم می کرد.

باور نکردنی است که این مرکز پیشرفته چند میلیارد دلاری تنها برای ۲۴ ساعت به طور کامل عملیاتی شد. در اکتبر ۱۹۷۵، کنگره این پایگاه را ناکارآمد تشخیص داد، بودجه را برداشت و به حذف کل مجموعه رای داد، به معنای واقعی کلمه یک روز پس از آن که از ظرفیت اولیه به ظرفیت عملیاتی کامل رسید. این پایگاه در نهایت برای بادام زمینی در سال ۲۰۱۲ به یک گروه مذهبی فروخته شد!

۱۱- مخزن زباله هسته ای کوه یوکا (Yucca Mountain nuclear waste repository)، هزینه برآورد شده ۱۷/۱ میلیارد دلار

کوه یوکا در نوادا در سال ۱۹۸۷ به عنوان مخزن اصلی زباله های هسته ای آمریکا انتخاب شد. تاسیسات زیرزمینی در نهایت در سال ۲۰۰۲ توسط کنگره تصویب شد و کار ساخت و ساز مدتی بعد آغاز شد. این پروژه بزرگ با مخالفت های شدید روبرو شد و مشکلات متعددی از زمین شناسی نامناسب سایت گرفته تا نگرانی در مورد حمل و نقل زباله به همراه داشت.

هنگامی که تأیید شد که نیروگاه های هسته ای می توانند زباله ها را در محل به طور ایمن در طی چندین دهه ذخیره کنند، سیاستمداران شروع به رای دادن کردند که آیا این پروژه لازم است یا خیر. رییس جمهور اوباما در سال ۲۰۱۱ بودجه فدرال را برداشت و عملاً این پروژه را متوقف کرد. تا آن زمان حدود ۱۵ میلیارد دلار سرمایه گذاری شده بود که معادل۱۷/۱ میلیارد دلار امروزی بود. بدون هیچ برنامه واقعی برای احیای پروژه، مخزن کوه یوکا در هاله ای از ابهام قرار گرفت.

۱۲- پایگاه هوایی زلجاوا (Željava Air Base)، هزینه برآورد شده ۴۸/۷ میلیارد دلار

پایگاه هوایی زلجاوا توسط نیروهای مسلح یوگسلاوی بین اواخر دهه ۱۹۴۹ و اوایل دهه ۱۹۶۰ در زیر یک کوه در مکانی مخفی در مرز فعلی بوسنی و کرواسی ساخته شد. این غار که یکی از بزرگترین تاسیسات نظامی اروپاست، به عنوان یک مرکز فرماندهی عمل می کرد و یک سیستم هشدار اولیه موشک را در خود جای می داد. این پایگاه می تواند تا ۱۰۰۰ پرسنل را در خود جای دهد و در برابر حمله مستقیم یک کلاهک هسته ای ۲۰ کیلوتنی مقاومت کند.

تخمین زده می شود که این پایگاه در آن زمان ۶ میلیارد دلار هزینه داشته باشد که معادل ۴۸/۷ میلیارد دلار امروز است و تا اوایل دهه ۱۹۹۰پایگاه عملیاتی بود. علیرغم هزینه های هنگفت، ارتش مردمی یوگسلاوی که عقب نشینی می کرد، بسیاری از این مجموعه را در طول جنگ های یوگسلاوی در سال ۱۹۹۱ نابود کرد تا از استفاده نیروهای مخالف برای اهداف خود جلوگیری کند. این مجموعه از آن زمان تاکنون متروکه باقی مانده است.

* کیلو تن، نیروی انفجاری هزار تن تی ان تی است.