◄ مقدمه‌ای برای ورشکستگی صنعت تولید کامیون و کامیون‌داری

تین‌نیوز| شاید آن روزی که سند توسعه 20 ساله کشور نوشته و در آن به موضوع تولید کامیون پرداخته شد کسی گمان نمی‌کرد کمتر از 10 سال مانده به افق این سند، کار به جایی برسد که حرف از نابودی صنعت تولید کامیون و کامیون‌داری در ایران پیش بیاید.

چرا که بر اساس سند چشم‌انداز صنعت خودرو در سال 1404 میزان تولید کامیون و اتوبوس باید به سقف 90 هزار دستگاه برسد و آن چنان که در این سند بیان شده سقف نیاز کشور در این سال 100 هزار دستگاه خواهد بود که 10 هزار دستگاه آن از محل واردات تامین خواهد شد تا پاسخگوی سهم 90 درصدی حمل‌ونقل جاده‌ای از جابجایی کالا در کشورمان باشد.

به گزارش خبرنگار تین‌نیوز؛ اگرچه وجود تحریم‌های گسترده در سال‌های گذشته به عنوان یکی از عوامل عدم تحقق برخی چشم‌اندازهای سند توسعه 20 ساله کشور مطرح می‌شود که مانع از رسیدن کشور به اهداف از پیش تعیین شده این سند شد اما نباید از نظر دور داشت که برخی سیاست‌های اشتباه اتخاذ شده نیز به این موضوع دامن زد به طوری که امروز برخی کارشناسان این بخش از امکان نابودی صنعت تولید کامیون و کامیون‌داری در کشور خبر می‌دهند.

در این زمینه مالک نخعی کارشناس بخش حمل‌ونقل جاده‌ای ضمن ارایه گزارشی در خصوص وضعیت حمل بار از طریق جاده گفت: حمل کالا در کشور 310 میلیون تن معادل 185 میلیارد تن بر کیلومتر و پرداخت کرایه برای هر تن بر کیلومتر 883 ریال است.

وی افزود: همچنین گردش مالی حاصل از جابجایی کالا در کشور  نزدیک به 16500 میلیارد تومان و سهم سازمان حمل‌ونقل 3 درصد مبلغ فوق است.

 این کارشناس حوزه حمل‌ونقل تاکید کرد: در این میان مصرف سوخت حمل بار جاده‌ای کشور معادل 25 میلیون لیتر است که با احتساب قیمت فوب خلیج فارس هزینه حمل و مخابرات گازوییل در حدود هر لیتر 1900 تومان برای کشور هزینه دارد که 300 تومان آن را ناوگان می‌پردازد و مابقی را دولت پرداخت می‌کند، یعنی یارانه گازوییل سالانه 14600 میلیارد تومان است.

نخعی افزود: همچنین 470 هزار راننده بار جاده‌ای داریم که هر کدام ماهانه در حدود 150 هزار تومان یارانه بیمه کارگری دریافت می‌کنند یعنی سالانه 850 میلیارد تومان که بر این اساس جمع یارانه پرداختی به بخش حمل بار حدود 15500 میلیارد تومان است.

به گزارش خبرنگار تین‌نیوز، وی با بیان این که درآمد کامیون‌داری و بخش حمل‌ونقل با در نظر گرفتن بهترین حالت‌ها به شرح زیر است، خاطرنشان کرد: تقریبا ۶۵ درصد تولید ناخالص حمل‌ونقل برای بیمه‌های بدنه، ثالث، سوخت، لاستیک، روغن، فرسودگی کامیون، تصادفات و سوانح، جریمه‌ها، عوارض بزرگراهی و ... هزینه می‌شود و تولید خالص آن در حدود 35 درصد از 16500 میلیارد تومان است.

نخعی افزود: بر این اساس درآمد خالص 5775 میلیارد تومان سالانه است که ارزش افزوده واقعی 353 هزار کامیون و کشنده و 470 هزار راننده است یعنی هر راننده در سال چیزی در حدود 12 میلیون تومان تولید ثروت و هر کشنده و کامیون در حدود 15 میلیون تومان تولید خالص دارد.

این کارشناس حوزه حمل‌ونقل بیان داشت: حال با این سطح درآمد وزارت راه و شهرسازی و سازمان راهداری و حمل‌و نقل جاده‌ای در نظر دارد 65000 دستگاه کشنده و کاربری متصل را به ارزش 38000 میلیارد در دوره 5 ساله با اقساط 5 ساله و کارمزد 9 درصد وارد ناوگان کند که مقدمه‌ای برای ورشکستگی صنعت تولید کامیون در آینده است.

 وی تاکید کرد: وقتی درآمد خالص صنعت حمل‌و‌نقل در طول 5 سال به زور به 30 هزار میلیارد می‌رسد چگونه می‌تواند 38 هزار میلیارد را با سود 9 درصد تامین کند؟

نخعی با بیان این که چاره کار در توجه به سه موضوع است، گفت: یک راهکار آزادسازی نرخ حامل‌های انرژی در بخش حمل و نقل است. راهکار دوم فرموله کردن نرخ کرایه‌های حمل و قانونمند کردن نرخ حمل و راهکار سوم عدالت در توزیع بار بر پایه نرم افزارهای انفورماتیک است در غیر این صورت حتی برای چند سال آینده نمی‌شود برای حمل بار آینده‌ای تصور کرد.