◄ دلایل شکست اولین قرارداد سرمایه ­گذاری بخش خصوصی در زیرساخت ریلی

البته سیاست های مترقی اصل 44 قانون اساسی، هدفی جز واگذار نمودن آنهم به سرمایه گذارانی از مردم! نداشته است و ندارد_ رهائی بخش های مختلف از سیطره ی دولت و جذب سرمایه ی سرمایه گذاران، که راه دیگری نیز، البته برای ادامه حیات اقتصادی ریلی، بجز همین واگذاری های قانونی وجود ندارد ولی مساله مهمتر این است که کدامیک از شرکتهایی که تا کنون با عنوان و ظاهرِ بخحش خصوصی، خدمات و منابع مختلف در بخش ریلی را، در دست داشته( یا دارند)_ بجز یک یا دو شرکت معدود و انگشت شمار معروف_ شرایط یک بخش خصوصی استاندارد را( برای توسعه زیر ساختهای ریلی) داشته اند و یا دارند؟_ سرمایه گذاری در بخش های حمل و نقل بالاخص بخش ریلی_ سرمایه گذاری کوتاه مدت یا حتا میان مدت محسوب نمی شود! این نوع از سرمایه گذاری ، حتما بلند مدت خواهد بود! فلذا کسانی باید وارد این عرصه شوند که در درجه اول، بنیه ی مالی قوی و در درجه بعد حتما تخصص و تجربه در این صنعت را داشته باشند،
مساله ی دیگر اینکه، چرا " مدلِ تفکیک عمودی که در یک کشور( یا حتا چندین و چند کشور!) جواب داده و موفق بوده، باید در ایران هم استفاده کرد؟ بالاخص وقتی این تجربه ، در ایران،موفق هم نبوده است!؟
بیزنس پِلَن های بسیاری هستند که می توانند راه آهن ج اا ایران را به تولید ثروت برسانند!_ و مطمئنا اساتید محترم، بر آن مدلها و پلن ها، اشراف کامل دارند، متاسفانه، مجالِ طرحِ آنها، در سازمان، داده نمی شود!_
بنده در چند مورد به شخصه شاهد بوده ام که چندین نامه و ایمیل در این موارد، اصلا خوانده نشده یا خوانده شده و بی پاسخ مانده است.
سیاست های سازمان، باید، براین تعلق بگیرد که از افکار و اندیشه ها، بهره ببرد و برای تولید ثروت و تجاری سازی، از ایده ها استفاده کرده و برای عملی شدن شان، حداقل ِ هزینه را بپذیرد!
مدل های کسب و کار زیادی هست که در ایران، و برای راه آهن دولتی ایران، در راستای جذب سرمایه گذار، موفق خواهد بود.
متاسفانه، فقط به بانگ شیون و افغان حاکی از" نمی شود" و "نمی توانیم" و...پرداخته می شود! و با تیتر درشت! چاپ :" که سرمایه گذار جذب راه آهن نمی شود"_
خیر ، چنین نیست.
هزار و یک چاره ی سود ده و کاربردی برای جذب سرمایه گذار هست و وجود دارد که متاسفانه با این شیوه ی "قفل کردن" روی یک راهکارِ منسوخ زیانده، از آنها غافل اییم!
حل این مساله، در خودِ صورتِ مساله نهفته است...
بنده اکنون چندین ماه است برای اجرائی کرده یک پروسه، نیازمندِ دسترسی به اطلاعات یک برنامه هستم، و شش ماه است که این دسترسی داده نمی شود!( به هر علتی)_ اگر اراده ای پشت سر عملیاتی شدن ایده ها نباشد، یا ضد اراده ای برای عملی نشدنشان موجود باشد، نه تنها یک نفر، که یک تیم متخصص چندین نفری هم، از حرذکت باز می ماند.
مساله جذب سرمایه و تزریق پول به بدنه سازمان ریلی، راهکارهای عملیاتی و تجربه شده بسیار دارد، که متاسفانه، دائما از قلم می افتد!
ذکر مثالی در مورد حل مساله کمک می کند تا برای این چالش راهکارهای تازه بیابیم:
فردی در هنگام بازدید از یک تیمارستان، از روانپزشک پرسید :" شما چگونه متوجه می شوید یک بیمار مشکل روحی یا روانی دارد و باید بستری شود؟
روانپزشک::" ما وان حمام را پر می کنیم و یک قاشق چایخوری، یک فنجان ؛ و یک سطل جلوی بیمار می گذاریم تا انتخاب کند با کدامیک وان را خالی کند..."
فرد گفت:" آهان! فهمیدم !آدم سالم باید با سطل خالی اش کند چون بزرگتر است...( و خندید)
روانپزشک:" نه جانم! آدم عادی، درپوش زیر آب وان را بر می دارد...!_" و ادامه داد:" شما می خواهید تخت تان کنار پنجره باشد یا..."
نتیجه گیری:
1_راه حل( سالوشن)همیشه در گزینه هاییی که پیشنهاد می شود نیست_ در راهکارهایی که ذهن ما هم به آنها عادت کرده می تواند نباشد
2_همه راه حل ها، همواره در تیررس نگاه ما نیست، لذا نباید از مشورت با دیگران، خودرا بی نیاز فرض کنیم چون فلان سمت یا پست را داریم و...
و مهمترین نتیجه:
3_ برای ارائه راه حل، هدف یادمان نرود!! در این حکایت، هدف "خالی کردن وان" است نه استفاده از ابزار پیشنهادی!!!
...............
جذب سرمایه در بدنه ی حمل و نقل ریلی و در زیر ساختهای آن، نیاز به یک فکر تازه، ایده جدیدِ عملی و پمپاژ یک خون ِ تازه در کالبد خسته و فرسوده ی ریلی دارد...
جوینده، همواره، یابنده است