◄ رضاخان، راهآهن، نفوذ
وبلاگ تین نیوز، عباس قربانعلی بیک | پس از پایان جنگ جهانی دوم در 1945 و اتمام بازسازی اقتصادی کشورها دهه 60 میلادی را می توان از یک منظر به دوره رقابت کشورهای پیشرفته در ارائه محصولات فناورانه پیشرفته تجاری، صنعتی و نظامی نامید، از یک سو ژاپنی ها قطار سریع شینکانسن را با سرعت 210 کیلومتر در ساعت در سال 1964 معرفی نمودند و از سوی دیگر محصولاتی مانند هواپیمای بوئینگ 747، هواپیمای سوپرسونیک کنکورد، هواپیمای سوپرسونیک توپولوف 144، هواپیمای جنگی F4، سفینه آپولو و ... همگی از محصولات این دوره می باشند که در این میان نمونه هواپیمای 747 با نزدیک 50 سال قدمت و 1500 هواپیمای فروخته شده
با ارتقاء فناوری مستمر همچنان در حال تولید است.
اما در جدال صنعتی و تکنولوژیک آمریکا و اروپا در عرصه هوایی، به دستور جان اف کندی در اوایل دوره ریاست جمهوری (1961) طراحی و ساخت هواپیمای مسافری بوئینگ 2707 با سرعت 2.7 ماخ آغاز شد ولی پس از مدتی شرکت بوئینگ با مخالفت کنگره (برای تامین مالی بیشتر دولتی) و با وجود هزینه بیش از یک میلیارد دلار و ساخت نیمه تمام دو نمونه پایلوت این پروژه را متوقف نمود و در عوض پروژه هواپیمای بوئینگ 747 را با جدیت ادامه و در سال 1968 اولین نمونه آن را به بازار عرضه نمود که همچنان از منافع این تصمیم به جا و انتخاب کارخوب بهره مند می گردد، این تصمیم بوئینگ نمونه ای از تمایز کار خوب کردن با
خوب کار کردن است.
هر چند راه آهن سراسری ایران برای اتصال بنادر جنوب به دریای خزر در سال 1306 آغاز و در سال 1317 خاتمه یافت و موفقیت های بزرگی در عرصه عمرانی در پی داشت که می توان به تونل های دورود اندیمشک و پل ورسک در شمال اشاره نمود ولی خوب انتخاب شدن مسیر مذکور مورد تردید شدید می باشد (اختلاف نظر بین شهید مدرس و رضاخان).
با یک نگاه به آمار حمل و نقل ریلی در سال های میانی دهه30 که آخرین بخش راه آهن گرمسار مشهد به اتمام رسید و مشهد به شبکه سراسری متصل شد، ملاحظه می شود که راه آهن تهران، مشهد دارای بیشترین تقاضا بوده و همانطور که مستشار الدوله مشاور ناصرالدین شاه در نیمه قرن دوازده در گزارشی احداث راه آهن را در این مسیر پیشنهاد مینماید بهترین نقطه شروع راه آهن ایران بود.
اگر این مسیر به عنوان اولین مسیر ریلی انتخاب می شد هرچند ابنیه بسیار پیچیده و فنی (تونلها، پلها و ...) در آن قابل اجرا نبود ولی با هزینه بسیار کمتر و زمان کوتاهتر (در حد یک چهارم 180 تن طلا) می توانست اثر بخشی و کارایی راه آهن را در بخش مهمی از راه ابریشم عملیاتی و این صنعت را در روند تکاملی و توسعه ای درونزا قرار دهد در حالی که مسیر شمال جنوب که بر اساس پیشنهاد رویتر و با رویکرد استعماری به ناصرالین شاه پیشنهاد شده بود موجب شد راه آهن سراسری ایران در مسیر بلع شدید منابع مالی و تضعیف مستمر قرار گیرد (نمونه کار بد اما با کیفیت خوب).
امید است با عبرت از این نمونه از تکرار موضوعات مشابه همچون قطار مغناطیسی تهران مشهد جلوگیری شود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.