توسعه خطوط جدید حومه‌ای و پیش بینی افزایش ظرفیت حمل مسافر
وبلاگ تین نیوز، محسن پورسید آقایی | پیش‌بینی می‌شود با ایجاد و توسعه خطوط جدید حومه‌ای، با توجه به اهداف تعریف شده در افق ۱۴۰۰، ظرفیت حمل مسافر در این بخش تا ۲۰ میلیون نفر افزایش یابد.
ضمن این که تعداد کل مسافران حومه‌ای در سال ۹۳، سه میلیون نفر بوده است که پیش‌بینی می‌شود این رقم در سال ۹۴ با ۶۰ درصد افزایش، به ۵.۲ میلیون نفر برسد.
قطارهای حومه ای به صورت چهار واگنه با ظرفیت ۳۳۶ صندلی اتوبوسی و سرعت ۱۲۰ کیلومتر در ساعت طراحی شده است.
بر این اساس تراک‌بندی مسیر تهران – قم، احداث خط در مسیر تهران – پردیس – رودهن و احداث خط دوم تهران – ورامین – گرمسار از طرح‌های توسعه‌ای در دست بررسی و مطالعه است.
اتصال خط دوم تهران – پرند و احداث خط قم – ساوه از دیگر طرح‌های توسعه‌ای قطارهای حومه بوده که در شرکت راه‌آهن در حال بررسی و مطالعه است؛ ضمن آنکه چندین طرح توسعه‌ای دیگر هم در سراسر کشور در دست مطالعه است.
احداث خط دوم اهواز – بندر امام، احداث خط دوم کاشمر – فریمان، اتصال خط ایستگاه ابومسلم – اینانلو، اتصال قمرود – قم، احداث خط دوم اهواز – اندیمشک، احداث خط دوم کاشمر – نیشابور و احداث خط دوم محمدیه – قزوین از دیگر طرح‌های مطالعاتی است.
احداث خط مشهد – گلبهار، احداث خط مشهد – قوچان، احداث خط اصفهان – نجف‌آباد، احداث خط اراک – مهاجران، احداث خط سهند – تبریز و احداث خط اصفهان – شاهین‌شهر هم در دست بررسی و مطالعه قرار دارد.
توسعه و ترویج خطوط و حمل حومه ای باعثافزایش قابل توجه در عملکرد مسافری ریلی و بهبود وجهه آن نزد مردم و مسئولان می شود. هرچند صرفه مالی برای شرکت راه آهن نداشته باشد ولی از ابعاد ملی دارای صرفه اقتصادی است. تحرک شرکت راه آهن در این زمینه قطعا گام مهم و مفیدی برای ترویج حمل و نقل عمومی و ریلی است که کاملا همسو با اقتصاد مقاوتی و سیاستها و اسناد بالادستی بخش حمل و نقل است البته در طراحی و جزییات باید از اصول فنی و مهندسی به نحو مناسبی بهره گیرد تا موفقیت موردنظر با کمترین هزینه ها حاصل گردد. مشابه این موضوع توسعه خطوط فرعی باری به صنایع و معادن ضرورت دارد. در واقع شبکه سراسری ریلی همچون شاهرگهای گردش بار در کشور هستند و برای اتصال به مبادی بار نیاز به خطوط فرعی است تا مجتمع های معدنی و صنعتی و کشاورزی بدون نیاز به حمل مکرر و تخلیه و بارگیری که موجب اتلاف هزینه و زمان است، بتوانند از حمل ریلی استفاده نمایند و این مجتمع ها سرچشمه های پرکننده یا تغذیه کننده شاهرگها یعنی شبکه سراسری به شمار می روند. وقتی یک خط فرعی به طول مثلا بیست کیلومتر احداثمی شود بار جذب شده صدها کیلومتر در شبکه سیر می کند و بهره وری خطوط به شدت بالا می رود.