اهداف برجام ۲
|
تین نیوز | برجام یک نقطه عطف تاریخی بعد از انقلاب و تعریف عملیاتی تعامل سازنده موثر است که در سند چشم‌انداز ایران ۱۴۰۴ که در سال ۸۲ توسط رهبری ابلاغ شد آمده است. محصول برجام پذیرش ایران در کلوب قدرت بین المللی بود و اکنون نوبت «انجام» است نه برجام داخلی یا برجام ۲ که رئیس جمهور به آن اشاره می‌کنند. «انجام به معنای «اجرای نظام جامع اقدام مشترک» است؛ یعنی تسری خردورزی سیاسی در حل بحران‌های بین المللی به بحران‌های منطقه‌ای و داخلی که در راس بحران منطقه‌ای حل و فصل مسائل ایران با عربستان و در راس بحران داخلی حل و فصل مسائل ناشی از حوادث سال ۸۸ و گذار از بحران حاصل از آن است. باید به جای «برجام ۲» به «انجام» اندیشید و آن را در مسائل منطقه‌ای و داخلی اجرا کرد.
«انجام» ادامه برجام است نه برجام ۲، چون ماهیت برجام خرد سیاسی بود و باید این برجام به انجام برسد. الزام اصلی قبول واقعیت نیاز به حل و فصل مسائل داخلی و منطقه‌ای در جهت شکوفا شدن قدرت ملی است. مقام معظم رهبری ایران با ظریف بینی در چند سال پیش گفتند باید در کنار آرمان ها، واقعیت‌ها را ببینیم اما عده‌ای نمی خواهند واقعیت ها را قبول کنند. اکنون در داخل کشور مسائلی داریم که نیازمند دیپلماسی صلح است و باید به دیپلماسی صلح و سلام بیندیشیم چراکه رادیکالیسم خشونت تولید می‌کند و اگر می‌خواهیم جلوی رادیکالیسم را بگیریم باید به مخالفان خود سلام بدهیم و به اصل سوم قانون نیوتن رجوع کنیم که هر عملی را عکس العملی است در جهت معکوس و لذا باید بپذیریم اگر رقبای حزبی ما ناسزا می‌گویند و بی اخلاقی سیاسی می‌کنند ضرورت ندارد ما نیز بی اخلاقی کنیم بلکه باید به آنها سلام کنیم.انجام باید مبتنی بر گسترش گفتمان صلح و سلام در داخل کشور باشد. سلام گفتن به معنای پذیرش باورهای آنها نیست بلکه به معنای حرمت نهادن به باور خود جهت محدود کردن بداخلاقی، خشونت، تندروی و جزم‌گرایی است.
لذا بزرگ‌ترین الزام عملیاتی انجام یا برجام۲ اصل والای اخلاقی به نام صبوری است. در برجام۲ یا همان انجام باید ۴ هدف را پیگیری کرد. نخستین هدف اولویت بخشی به رعایت مُرّ قانون است. دومین هدف ایجاد فضای هم اندیشی، همفکری و همدلی میان جریان‌های گوناگون فکری در بستر گسترش آزاد اندیشی است. سومین هدف؛ باید به جای گسترش رو در رویی در فضای سیاسی و استفاده از ادبیات تند به بهره برداری از واژگان اصیل فرهنگی و استقرار گفتمان صلح و سلام ملی برای دادن سلام خالصانه به یکدیگر روی آوریم. چهارمین هدف اینکه باید به جای نگاه روزمره به یک نگاه آینده نگارانه به وحدت ملی بر اساس تکیه به همگرایی ملی حرکت کنیم.اگر این‌گونه شود آن‌گاه می‌توان دور یک میز نشست.
مهدی مطهرنیا- استاد دانشگاه
تین نیوز | برجام یک نقطه عطف تاریخی بعد از انقلاب و تعریف عملیاتی تعامل سازنده موثر است که در سند چشم‌انداز ایران ۱۴۰۴ که در سال ۸۲ توسط رهبری ابلاغ شد آمده است. محصول برجام پذیرش ایران در کلوب قدرت بین المللی بود و اکنون نوبت «انجام» است نه برجام داخلی یا برجام ۲ که رئیس جمهور به آن اشاره می‌کنند. «انجام به معنای «اجرای نظام جامع اقدام مشترک» است؛ یعنی تسری خردورزی سیاسی در حل بحران‌های بین المللی به بحران‌های منطقه‌ای و داخلی که در راس بحران منطقه‌ای حل و فصل مسائل ایران با عربستان و در راس بحران داخلی حل و فصل مسائل ناشی از حوادث سال ۸۸ و گذار از بحران حاصل از آن است. باید به جای «برجام ۲» به «انجام» اندیشید و آن را در مسائل منطقه‌ای و داخلی اجرا کرد.
«انجام» ادامه برجام است نه برجام ۲، چون ماهیت برجام خرد سیاسی بود و باید این برجام به انجام برسد. الزام اصلی قبول واقعیت نیاز به حل و فصل مسائل داخلی و منطقه‌ای در جهت شکوفا شدن قدرت ملی است. مقام معظم رهبری ایران با ظریف بینی در چند سال پیش گفتند باید در کنار آرمان ها، واقعیت‌ها را ببینیم اما عده‌ای نمی خواهند واقعیت ها را قبول کنند. اکنون در داخل کشور مسائلی داریم که نیازمند دیپلماسی صلح است و باید به دیپلماسی صلح و سلام بیندیشیم چراکه رادیکالیسم خشونت تولید می‌کند و اگر می‌خواهیم جلوی رادیکالیسم را بگیریم باید به مخالفان خود سلام بدهیم و به اصل سوم قانون نیوتن رجوع کنیم که هر عملی را عکس العملی است در جهت معکوس و لذا باید بپذیریم اگر رقبای حزبی ما ناسزا می‌گویند و بی اخلاقی سیاسی می‌کنند ضرورت ندارد ما نیز بی اخلاقی کنیم بلکه باید به آنها سلام کنیم.انجام باید مبتنی بر گسترش گفتمان صلح و سلام در داخل کشور باشد. سلام گفتن به معنای پذیرش باورهای آنها نیست بلکه به معنای حرمت نهادن به باور خود جهت محدود کردن بداخلاقی، خشونت، تندروی و جزم‌گرایی است.
لذا بزرگ‌ترین الزام عملیاتی انجام یا برجام۲ اصل والای اخلاقی به نام صبوری است. در برجام۲ یا همان انجام باید ۴ هدف را پیگیری کرد. نخستین هدف اولویت بخشی به رعایت مُرّ قانون است. دومین هدف ایجاد فضای هم اندیشی، همفکری و همدلی میان جریان‌های گوناگون فکری در بستر گسترش آزاد اندیشی است. سومین هدف؛ باید به جای گسترش رو در رویی در فضای سیاسی و استفاده از ادبیات تند به بهره برداری از واژگان اصیل فرهنگی و استقرار گفتمان صلح و سلام ملی برای دادن سلام خالصانه به یکدیگر روی آوریم. چهارمین هدف اینکه باید به جای نگاه روزمره به یک نگاه آینده نگارانه به وحدت ملی بر اساس تکیه به همگرایی ملی حرکت کنیم.اگر این‌گونه شود آن‌گاه می‌توان دور یک میز نشست.