◄ لذت پرواز؛ دیدن فرش از عرش! / جای خالی گردشگری هوایی

تین‌نیوز|کمند روستا: شاید اگر عشق در آسمان پریدن و بهره‌مندی از لذت پرواز نبود، هرگز هیچ وسیله‌ پرنده‌ای اختراع نمی‌شد و امروز هواپیما به عنوان یکی از وسایل ضروری حمل و نقل مورد استفاده قرار نمی‌گرفت...

شاید به خاطر همین حسن زیبای پریدن و لذت پرواز بود که فروغ در شعرش گفت «پرواز را به خاطر بسپار...

شاید خیلی‌ها باشند که از عرش دیدن فرش را می‌خواهند و برای همین دلشان پرواز می‌خواهد و به دنبال پاسخ به این نیاز پروازهای تفریحی و گردشگری هوایی را می‌خواهند.

اما جایگاه گردشگری هوایی در صنعت هوانوردی چگونه است؟ یک کارشناس هوانوردی در این‌باره می‌گوید: گردشگری در صنعت هوانوردی جایگاه ویژه‌ای دارد و از دو‌منظر قابل بررسی است اول از منظر حمل و نقل که این دو صنعت به شدت به همدیگر وابسته هستند به طوری‌ که حمل‌ونقل هوایی برای مسافران خود به گردشگری و گردشگری هم برای جابه‌جایی مسافر به مقاصد خود به حمل و‌نقل وابسته است. اما از منظر هوانوردی به عنوان یک مورد سوال اینجاست آیا می‌شود از هوانوردی بهره گردشگری برد؟ بله،گردشگری  امروزه در جهان گردشگری وسعت زیادی یافته است و به بخش‌های مختلفی تقسیم شده، از جمله گردشگری سلامت، روستایی، اکو توریسم، گردشگری تاریخی، علمی، طبیعت و گردشگری هیجان که هوانوردی در این بخش از گردشگری قرار گرفته است و از وسایل پرنده مختلف و پرواز در شرایط خاص از آن استفاده می‌شود.

مهدی ایرانمش خاطرنشان می‌کند: به عنوان نمونه، پروازهای تفریحی با انواع هواپیما اعم از یک موتوره و دو موتوره، هلی‌کوپتر، جایروکوپتر، کایت، بالن، گلایدر و... جز گردشگری هوانوردی از زیر مجموعه‌های گردشگری هیجان قرار دارد. حال سوال اینجاست که چگونه سوار شدن به هواپیما لذت بخش است و آیا مورد استقبال گردشگران هم هست؟ برای توضیح مورد فوق بایستی چند نکته را یادآور شده و تشریح کرد.

وی می افزاید: هوانوردی به سه بخش تقسیم می‌شود، هوانوردی نظامی، هوانوردی بازرگانی که شامل شرکت‌های هواپیمایی است و هوانوردی عمومی که شامل هر چیزی در هوانوردی به‌جز نظامی و بازرگانی  است. طبیعتا هوانوردی عمومی گستره وسیعی از ورزش‌های هوایی تا هواپیمای شخصی، خدمات پست هوایی، خدمات کشاورزی، تبلیغات هوایی تا گردشگری هوایی را شامل می‌شود و گستره وسایل پرنده نیز در این بخش بیشتر بوده و قوانین سختگیرانه هوانوردی نیز در مورد آن اعمال نمی‌شود.

این کارشناس هوانوردی با بیان این‌که هیجان استفاده از وسیله پرنده در ارتفاع پایین، لابه‌لای جنگل‌ها و دره‌ها، برفراز رودها و از همه مهمتر مشاهده فضاهای غیر قابل مشاهده و صعب العبور فوق‌العاده جذاب و هیجان‌آور است، تاکید می‌کند: در بعضی مواقع نیز هواپیماهای ۹ تا ۱۹ نفره گروهی از گردشگران را در مکان‌های سخت و صعب‌العبور پیاده می‌کنند و یا در فرودگاه‌های روستایی و‌ محلی نشست و برخواست انجام می‌دهند که به این نوع از هواپیماها ایرتاکسی گفته می‌شود.

ایرانمنش درباره وضعیت گردشگری هوایی در کشورمان می‌گوید: در کشور ایران متاسفانه گردشگری هوایی به معنی خود واقعیت نداشته و تنها در چند مرکز پروازهای تفریحی با هواپیمای دو نفره فوق سبک و یا کایت و یا جایرو‌کوپتر انجام می‌شود که هزینه آن از یک میلیون ریال تا دو میلیون ریال به ازای هر سورت پرواز ۱۵ تا ۳۰ دقیقه‌ای است.

ظرفیت‌های گردشگری هوایی کشور
اما گردشگری هوایی کشور از چه ظرفیت‌هایی برخوردار است؟ یک کارشناس هوانوردی به ظرفیت‌هایی که کشورمان در زمینه گردشگری هوایی دارد، اشاره می‌کند و می‌گوید: تعدد فرودگاه‌ها در كشور و حتی در دورترین مناطق مرزی، وجود ظرفیت خالی در اکثر فرودگاه‌های كشور، امکان ایجاد آشیانه و فضای تعمیر و نگهداری در اکثر فرودگاه‌های كشور به دلیل برخورداری از زمین های بلااستفاده‌، انباشت فارغ التحصیلان رشته‌های هوانوردی مانند خلبانی، و تعمیر و نگهداری و اویونیک در کشور و پوشش خوب دستگاه‌های ناوبری زمینی و موقعیت‌یاب جهانی GPS در کل كشور از جمله ظرفیت‌هایی است که در زمینه گردشگری هوایی در کشور وجود دارد.

روح‌الله فلاح‌تبار در پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان این ظرفیت‌ها را بالفعل کرد، خاطرنشان می‌کند: ایجاد ساختار قانونی در بخش های مختلف كشور Legal framework، تغییر نگاه دستگاه‌های امنیتی به پروازهای توریستی، طراحی فضای پروازی و ایجاد محدوه فضا و ارتفاع خاص مانند سایر کشورهای فعال در این زمینه، انعطاف در قوانین حاضر برای استفاده از ظرفیت خالی فرودگاه‌ها، انعطاف در قوانین سازمان هواپیمای کشوری در بررسی و ارایه مجوز به شرکت‌های مسافرتی هوایی در بخش گردشگری و ارایه تسهیلات در بخش گردشگری هوایی برای ورود هواپیما از جمله راهکارهایی است که می‌توان در این زمینه به‌کار برد.

وی یادآوری می‌کند: برای مثال در آمریکا با 350 میلیون جمعیت حدود 222 هزار هواپیمای توریستی و آموزشی و.... وجود دارد که اگر بر اساس تقسیم جمعیت بر تعداد هواپیما می شود به ازای هر1577 نفر یک هواپیما و تعداد خلبان‌های آمریکا 612 هزار نفر یعنی به ازای هر 571 یک‌نفر خلبان است .همچنین آنها حدود 34هزار نفر خلبان زن دارند و همه این‌ها حکایت از نگاه جدی در کشورهای دیگر به این صنعت و اشتغال وابسته به آن دارد.