فرود موشک استارشیپ یخ آب ماه را آلوده خواهد کرد+عکس

به گزارش تین نیوز به نقل از اسپیس، هدف برنامه های بازگشت به ماه مشخص است. هدف این است که یخ آب در آنجا کشف شود.

این احتمال وجود دارد که مقدار زیادی یخ آب در کف دهانه های قطب جنوب ماه وجود داشته باشد.

قسمت های فوق العاده سرد ماه که خورشید به آنها نمی تابد، «مناطق دائما سایه دار» نامیده می شود. اگر این مناطق سرد واقع در قطب جنوب ماه واقعا مملو از یخ آب باشند، برای تبدیل این منبع به آب آشامیدنی، اکسیژن و حتی سوخت موشک ایده آل هستند.

براساس داده های «پروژه نقشه برداری لایمان آلفا»(LAMP) نصب شده روی «مدارگرد شناسایی ماه»(LRO) ناسا، پیش بینی شده است که در مجموع بین دو تا ۶۰ تن آب روی سطح ماه وجود داشته باشد که در کف دهانه های بزرگ تر قطب جنوب دائما سایه دار قابل دسترسی هستند. ماموریت اصلی پروژه LAMP یافتن یخ آب در دهانه های عمیق قطبی است.

دهانه برخوردی «شکلتون» که بخش درونی آن در تاریکی همیشگی قرار دارد.

با وجود این پیش بینی ها، یک پژوهش جدید به بروز نگرانی هایی منجر شده است. این پژوهش که به سرپرستی «بیل فارل»(Bill Farrell) پژوهشگر «موسسه علم فضا» انجام شده است، نشان می دهد که فرود آمدن سیستم های فرود انسان روی ماه می تواند یخ آب را آلوده کند.

براساس این پژوهش، موشک «استارشیپ»(Starship) شرکت «اسپیس ایکس»(SpaceX) که توسط ناسا برای فرود آوردن فضانوردان ماموریت «آرتمیس»(Artemis) روی سطح ماه انتخاب شده است، می تواند یخ های آب ماه را آلوده کند. همچنین، این پژوهش نشان می دهد که ستون فرود استارشیپ در برخی موارد می تواند بیش از ۱۰ تن آب را به مناطق دائما سایه دار منتقل کند.

در مقاله این پژوهش آمده است: این مشارکت انسانی احتمالا می تواند با رگولیت یخی طبیعی که بالاترین سطح را پوشانده است، مخلوط شود. یک پیامد احتمالی این است که منشاء رگولیت یخی طبیعی که هنوز مشخص نیست می تواند از بین برود زیرا مشارکت انسانی بر آن تاثیر می گذارد.

فرود آپولو

این پژوهش به فعالیت های انسانی گذشته مانند فرود ماژول قمری «آپولو»(Apollo) روی ماه نیز پرداخته و این پرسش را مطرح کرده است که آیا برخوردها ممکن است بر بخشی از آب مناطق دائما سایه دار یا همه آن تاثیر گذاشته باشند.

گروه پژوهشی دریافتند که پاسخ منفی است. فرود آپولو احتمالا تنها بر مقدار بسیار کمی -کمتر از یک درصد- از آب های سطح تاثیر گذاشته و این یک کسر بی اهمیت از آب های طبیعی موجود روی ماه است.

در ادامه مقاله آمده است: با وجود این، فرود استارشیپ در منطقه قطب جنوب می تواند میزان قابل توجهی از آب را به مناطق دائما سایه دار اضافه کند که احتمالا جرم یخ این مناطق را افزایش خواهد داد.

یک نمای جدیدتر از دهانه «شکلتون» که با «مدارگرد شناسایی ماه» ثبت شده است.

یک خروجی این است که انتظار می رود آب طبیعی موجود در مناطق دائما سایه دار با فرود استارشیپ تغییر کند و با آن مخلوط شود. دانشمندان نوشتند: این توده آب اضافی که روی سطح مناطق دائما سایه دار رسوب می کند، می تواند توانایی درک منشاء رگولیت یخی طبیعی را از بین ببرد.

فارل گفت که او و همکارانش، مقدار آب ته نشین شده در منطقه قطبی واقع در عرض جغرافیایی بالا را تخمین زدند که می تواند از فرود آپولو در قرن بیستم و فرود استارشیپ در قرن بیست و یکم به ماه وارد شود.

در این پژوهش، یک مدل سازی اگزوسفری مورد استفاده قرار گرفت که توسط «پارواتی پرم»(Parvathy Prem) دانشمند سیاره شناسی آزمایشگاه فیزیک کاربردی «دانشگاه جانز هاپکینز»(JHU) ایجاد شده بود. پژوهشگران از این مدل سازی برای پی بردن به مقدار آبی استفاده کردند که ممکن است از جای خود خارج شود و به قسمت های سرد قطبی انتقال یابد.

فارل گفت: معلوم شد که حدود ۲۰ درصد از ذخایر آب در عرض جغرافیایی بالا، راه خود را به دهانه های دائما سایه دار قطب جنوب ماه پیدا می کند.

منابع کاملا متفاوت

جالب اینجاست که در خروجی LAMP کمی رمز و راز وجود دارد. فارل توضیح داد: پژوهشگران هنوز نمی دانند منشاء رگولیت یخی مشاهده شده توسط LAMP در مناطق سرد چیست.

این منشاء ممکن است یخ های عمیق تر باشد که طیف سنج های نوترونی مدارگرد شناسایی ماه آنها را احساس کرده اند. فارل گفت: با وجود این، ممکن است رگولیت یخی از یک یا چند منبع کاملا متفاوت سرچشمه گرفته باشد که احتمالا منابع فعال و مداوم مانند باد خورشیدی یا شهاب سنگ های کوچک هستند.

وی افزود: با وجود یک فرودگر بزرگ که ۱۰ تن آب را به مناطق سرد انتقال می دهد، پژوهشگران ممکن است توانایی تعیین کردن منبع یخ آب را از دست بدهند.

مدارگرد شناسایی ماه

فارل و همکارانش پیشنهاد کردند که از امکانات کنونی و آینده موجود در مدار و زمین برای بررسی اثر فرودگرهای قطبی بر مناطق دائما سایه دار استفاده شود.

یک پیشنهاد دیگر این است که با کمک فضاپیماهای حاضر در مدار، مناطق دائما سایه دار قطب جنوب ماه هم پیش و هم پس از فرود استارشیپ مورد بررسی دقیق قرار بگیرند. داده های جمع آوری شده می توانند تأثیر فرود موشک را بر رگولیت یخی طبیعی روی سطح تعیین کنند.

پیش از اولین فرود انسانی ماموریت «آرتمیس ۳»، استارشیپ یک فرود نمایشی را انجام خواهد داد تا اثرات فرود آن بر مناطق دائما سایه دار توسط فضاپیماهای در حال چرخش به دور ماه نظارت شود.

این پژوهش در «The Planetary Science Journal» به چاپ رسید.