تذکر مهم به دولت: آمادگی مردم برای افزایش قیمت بنزین با آمادگی برای زلزله تفاوت دارد

روزنامه اصلاح طلب از تاکید دولت بر غافلگیر نشدن مردم درباره قیمت بنزین رمزگشایی کرد.

به گزارش تین نیوز به نقل از شرق، به تازگی سخنگوی دولت درباره پرونده افزایش قیمت بنزین گفت «مردم غافلگیر نخواهند شد و دولت بدون آمادگی مردم چنین کاری نخواهد کرد. فشار زیادی به دولت وارد می شود، اما دولت تلاش می کند تا کمترین فشار به مردم تحمیل شود».  در این زمینه توجه به چند نکته  خالی از فایده نیست.

۱ – تأکید بر «غافلگیرنشدن مردم» اشاره به تفاوت شیوه اجرائی دولت چهاردهم با اسلاف خود دارد. دولت های گذشته افزایش قیمت بنزین را به صورت ناگهانی انجام می دادند، ولی دولت حاضر اگر ناگزیر از افزایش قیمت بنزین شد، اول به مردم اطلاع خواهد داد. به راستی این تفاوت تا چه میزان اهمیت دارد؟ فرض کنیم مردم از یک ماه قبل خبردار شوند که از روز اول فلان ماه قیمت بنزین فلان میزان افزایش خواهد یافت. آیا این اطلاع رسانی در اصل موضوع گرانی تفاوتی ایجاد می کند؟

۲ – سخنگو به «آمادگی مردم» اشاره دارد. احتمالا منظورش این است که باید مردم ابتدا آمادگی ذهنی پیدا کنند، تا با شنیدن خبر گران شدن بنزین شوکه نشوند؛ والا آمادگی مردم برای گران شدن بنزین را نمی توان با آمادگی برای زلزله مقایسه کرد. مردم با خروج از ساختمان ها یا پناه گرفتن در نقاط مقاوم ساختمان تلاش می کنند از آسیب های احتمالی زلزله در امان بمانند. اما آیا می توان با چنین ترفندی از آسیب گرانی بنزین در امان ماند؟! به این ترتیب از عبارت «آمادگی مردم» باید چنین رمزگشایی کرد که دولت مردم را قانع می کند که چاره ای جز افزایش قیمت بنزین نیست، و باید بی هیچ چون وچرایی این افزایش گریزناپذیر را تحمل کرده و با آن کنار بیایند.

۳ – شاید گفته شود که مراد سخنگو از عبارت «آمادگی مردم» اطلاع رسانی و سپس جلب رضایت آنان است؛ یعنی دولت بعد از ارائه صادقانه اطلاعات از مردم نظرخواهی می کند و اگر مردم گزینه افزایش قیمت بنزین را انتخاب کردند، اقدام خواهد کرد. هرچند چنین برداشتی از جملات سخنگو قدری متوهمانه است، اما حتی اگر این برداشت درست هم باشد، باید پرسید دولت چگونه انتظار دارد در یک نظرخواهی آزاد اقشار کم درآمد جامعه با انتخاب گزینه افزایش قیمت بنزین تیشه بر کمر معیشت خانوارشان بزنند؟ به طوری که ملاحظه می شود، تا اینجای سخنان سخنگو نشانی از یک تدبیر گره گشا یافت نمی شود.

۴ – سخنگوی محترم در ادامه از فشار به دولت و فشار به مردم سخن می گوید. با قدری جست وجو مشابه آنچه را که ایشان در این حوزه گفته است، در سخنان مسئولان دولت های قبل هم می توان یافت. درواقع اکثر دولت ها در سطح جهان مدعی هستند که با تحمل فشارها تلاش می کنند فشار کمتری به شهروندان وارد بیاید! به بیان دقیق تر سخنگو حرف تازه ای نزده است.

آنچه شهروندان در قدم اول انتظار دارند در چنین شرایطی دولتمردان بر زبان بیاورند، نه عبارات کلی، بلکه گزارشی درباره اجرای برنامه مدیریت بودجه و جلوگیری سرسختانه از هزینه های غیرضروری و پرداخت هایی است که جنبه رانت دارد. گفتنی است که دولت همه ساله مبالغ هنگفتی بودجه در اختیار نهادهایی می گذارد که مدعی فعالیت فرهنگی هستند، اما نارضایتی مسئولان همان نهادها از شرایط فرهنگی کشور نشان از این دارد که این پرداخت های هنگفت دستاوردی نداشته است. با این حال با کمال شگفتی این پرداخت ها در لایحه بودجه اخیر هم همچنان ادامه یافته است. سخنگو می گوید دولت تلاش دارد بیشترین فشار را خود تحمل کند تا بار کمتری بر دوش مردم بیفتد. اما آیا اصلا دولتمردان تلاش کرده اند این فشار غیرمتعارف حتی در حد مختصر کاهش بیابد؟

۵ – سخنگوی محترم اذعان دارد که دولت از سر ناچاری بخشی از فشار را به مردم منتقل خواهد کرد. در این زمینه دو سؤال کلیدی مطرح می شود:

الف- دولت می تواند بخشی از فشار وارده به خودش را بر دوش مردم بیندازد و خود را برهاند. اما آیا مردم هم می توانند بخشی از فشار وارده را به دولت منتقل کنند تا کمرشان زیر بار دشواری های معیشتی که البته فقط نصیب بخشی از جامعه می شود و ربطی به نورچشمی ها ندارد، خرد نشود؟! آیا این انتقال فشار یک طرفه با معیارهای عدل علوی سازگاری دارد؟

ب- دولت چه تدبیری اندیشیده که سهم مردم از این «فشار کسری بودجه» که البته ناشی از ضعف مدیریت بودجه و کوتاه آمدن در مقابل زیاده خواهی رانت جویان است، به اقشار مرفه که توان تحمل فشار را دارند، منتقل شود و اقشار کم درآمد و متوسط را با بی رحمی تمام از هستی ساقط نکند؟ یا حداقل به طرزی عادلانه بین همه مردم اعم از فقیر و غنی تقسیم شود؟

۶ – و درنهایت در یک کلام اینک شاهد چه تفاوتی بین عملکرد نهادهای دولتی با سنوات ماضیه درباره پرهیز از رانت سازی برای خواص و حمایت از معیشت خانوارهای کم درآمد و طبقه متوسط هستیم؟

به نظر می رسد سخنگوی محترم دولت یا یکی از متولیان حوزه اقتصاد باید در نشستی کارشناسی این تفاوت عملکرد با سنوات گذشته را برای مردم تشریح کنند و آنان را قانع کنند که به راستی کشتیبان را سیاستی دیگر آمده است.