فیلم | سریعترین قطار مغناطیسی جهان با سرعت ۱۰۰۰ کیلومتر در ساعت!

حالا اما چینی ها از قطار مغناطیسی جدید خود رونمایی کرده اند که به نظر نمیرسد قطارهای شینکانسن به این زودی بتوانند رکورد عجیب به دست آمده آنها در سرعت سیر را بشکنند. سرعت قطار مغناطیسی جدید چینی ها بالغ بر ۱۰۰۰ کیلومتر یا ۳۲۱ مایل در ساعت بوده که حدود دو برابر سرعت قطار شینکانسن است. این قطار می تواند فضله بین شرقی ترین تا غربی ترین شهرهای آمریکا یعنی نیویورک تا لس آنجلس را در عرض دو ساعت بپیماید.

البته در نمونه های عملیاتی نیز چینی ها از ژاپن پیشی گرفته و قطار مگلو شانگهای سرعتی بالغ بر ۴۳۱ کیلومتر در ساعت داشته و این در حالیست که سرعت نمونه شینکانسن آن تنها ۳۲۰ کیلومر در ساعت است.

نکته دیگر در خصوص قطار مغناطیسی چینی ها اینکه سرعت عمده خطوط هواپیمایی مسافری جهان از این قطار پایینتر بوده و به عنوان مثال، هواپیماهای بوئینگ و ایرباس در اختیار شرکت هواپیمایی آمریکایی مشهور دلتا، سرعتی حدود ۹۲۵ کیلومتر در ساعت دارند.

چینی ها نام این قطار مدرن خود را که دیگر باید عنوان سریعترین قطار جهان را به آن داد، «تی فلایت وکیوم» نهاده اند. نکته ای که در خصوص این قطار باید به آن توجه داشت اینکه ژاپنی ها نخستین قطار سریع السیر شسینکانسن خود را در سال ۱۹۶۴ عرضه کردند که ۲۱۰ کیلومتر در ساعت سرعت داشت. اگرچه این قطار در آن زمان تحول و انقلابی بزرگ در صنعت حمل و نقل ریلی به حساب می آمد، اما سرعت نمونه های امروزی شینکانسن پس از گذشت ۶۰ سال، به ۳۲۰ کیلومتر در ساعت رسیده که پیشرفت چندانی به حساب نمی آید.

اما چینی ها در سال ۲۰۰۴ یعنی ۴۰ سال بعد از ژاپن وارد عرصه تولید قطارهای سریع السیر شدند. نخستین ورود آنها به این عرصه اما بسیار درخشان بود و قطار سریع السیر شانگهای در همان بدو ورود به شبکه ریلی، کار خود را با سرعت ۴۶۰ کیلومتر در ساعت آغاز کرده که نشانگر دست بالای چین در رقابت با ژاپن است.

چین پیش از آن، فناوری قطارهای مغناطیسی را از آلمان وام گرفته و در نهایت، در سال ۲۰۱۶ نخستین قطار نسخه چینی مغناطیسی خود را با سرعت ۱۲۰ کیلومتر در ساعت مورد آزمایش و استفاده قرار داد. چین تصمیم گرفت ورودی جدی و بزرگ به عرصه تولید قطارهای مغناطیسی داشته باشد و در همین راستا، تنها برای ایستگاه راه آهن مغناطیسی «چانگ شان» بیش از ۷۵۰ مییلون دلار هزینه کرد. هر قطار مغناطیسی این ایستگاه قادر است حدود ۳۶۰ مسافر را حمل کند.

با اینحال باید در نظر داشت که ساخت و بهره برداری از این نوع قطارها به نسبت سایر قطارهای سریع السیر موجود مانند قطراهای برقی عادی بسیار زیاد بوده و اگر قرار باشد قطارهای مغناطیسی با همان سرعت قطارهای برقی سیر نمایند، به هیچ عنوان منطقی نیست که آنها را در کنار برقی ها مورد استفاده قرار دهید.

اما به نظر می رسد چینی ها بر خلاف شینکانسن، علاقه ای به توقف در سرعت های پایین نداشته و قطار مغناطیسی جدید تی فلایت آنها، اکنون نه تنها با قطارهای شینکاسن، بلکه با هواپیماهای بزرگ اقتصادی جهان به رقابت می پردازد. تی فلایت در حقیقت، حاصل همکاری مشترک مرکز تحقیقات علوم هوا وفضای چین و شرکت راه آهن این کشور است. اگرچه این قطار درست مانند قطار هایپرلوپ ایلان ماسک در تونلی از خلاء سیر می کند، اما تفاوت هایی مهم با آن دارد که علاوه بر افزایش سرعت در قیاس با هایپرلوپ، هزینه تعمیر و نگهداری را نیز تا حد چشمگیری کاهش خواهد داد.

در سیستم حرکت مغناطیسی، فشار هوا در تونل به حداقل ممکن رسیده و خلاء را ایجاد خواهد کرد. برخورداری از محیط خلاء نیز منجر به از بین رفتن تقریبی اصطکاک هوا خواهد شد که در نتیجه، بخش عمده انرژی صرف شده برای سیر قطار دقیقا برای سیر استفاده شده و کمترین مقدار آن صرف غلبه بر مقاومت هوا خواهد شد.

نیروی مغناطیسی ایجاد شده توسط دو قطب آهنربای مغناطیسی (دو ریل) منجر به ایجاد میدان و بلند کردن قطاتر از سطح ریل شده و سپس، با جا به جایی جهت میدان مغناطیسی، قطار رو به جلو حرکت کرده و از همین نیرو نیز برای متوقف کردن آن استفاده می شود.

به نظر می رسد چینی ها طی سال های پیش رو تا حد زیادی از ژاپن پیشی گرفته و درست مانند آمریکا که انحصار تقریبی ساخت هواپیماهای مسافری را در دست گرفته، بتوانند در تولید و عرضه نسل های جدید قطارها مانند قطارهای مغناطیسی، هیدروژنی و برقی این انحصار را در اختیار بگیرند.