کروز کنترل خوب یا بد؟

این روزها زمانی که بحث آپشن خودرویی مطرح میشود همه به دنبال سهل الوصول تر کردن رانندگی هستند شاید به همین دلیل است که خودروهای خودران در سیبل توجه طراحان قرار گرفته است.

 

به گزارش خودرونگاران ، حال چندی است که دارا بودن کروز کنترل بر روی خودرو جزو آپشن های خاص و مورد علاقه خریداران خودرو است و به همین جهت بسیاری از خودروهای امروزی بصورت استاندارد از سیستم کروز کنترل برخوردار هستند. با فعال شدن این سیستم، اتومبیل با سرعت ثابتی به مسیر خود ادامه داده و دیگر لازم نیست که راننده پای خود را بر روی پدال گاز نگه دارد.

 

در اتومبیل های پیشرفته تر، این سیستم هوشمند بوده و می تواند سرعت خودرو را با جریان ترافیک هماهنگ کند. برای این کار مجموعه از از سنسورها، رادارها و در مواردی دوربین های تعبیه شده مسیر روبرو را اسکن نموده و هر گونه تغییر سرعت اتومبیل جلویی را تحت نظر می گیرند.

 

چنانچه سرعت اتومبیل جلویی کاهش یابد، این سیستم نیز بصورت خودکار سرعت خودرو را کمتر خواهد کرد.

 

در سال های نه چندان دور این سیستم هوشمند که کروز کنترل تطبیق پذیر نام دارد، فقط بر روی محصولات برندهای لوکسی مثل بنز و ب ام و دیده می شد، اما اکنون با پیشرفت تکنولوژی و تنگ تر شدن عرصه رقابت، این سیستم به خودروهای ارزان قیمت تر نیز راه پیدا کرده و می توان آن را به صورت استاندارد در اتومبیلی مثل تویوتا C-HR 2018 که در مدل پایه 22,500 دلار قیمت دارد، مشاهده کرد.

 

سیستم کروز کنترل در نسخه عادی فقط کنترل گاز را در در اختیار می گیرد، اما نسخه تطبیق پذیر با استفاده از مجموعه از سنسورها و رادارها هم به گاز و هم به سیستم ترمز دسترسی دارد که ممکن است برای برخی کمی نگران کننده باشد.

 

از آنجایی که خودروسازان مختلف از تنظیمات متفاوتی برای کروز کنترل تطبیق پذیر استفاده می کنند، عملکرد آن نیز می تواند برای برخی آزاردهنده به نظر برسد.برای مثال میزان فاصله ای که این سیستم از خودروی جلویی تنظیم می کند، گهگاه بیشتر از حد لازم بوده و باعث می شود که رانندگان دیگر وارد این شکاف شوند.

 

این موضوع علاوه بر تشدید ترافیک مشکلاتی را برای رانندگانی که در پشت خودروی مورد نظر در حال حرکت هستند، بوجود می آورد؛ زیرا سیستم های تطبیق پذیر فاصله نسبتا بلند خود را با خودروی جلویی حفظ کرده و با ترمزهای ناگهانی سایر رانندگان را نیز به ترمزگیری مجبور می کنند.

 

همانطور که اشاره شد، کارکرد سیستم کروز کنترل تطبیق پذیر بصورت مستقیم به سنسورها و رادارهای مختلف وابسته است. به همین جهت هر گونه کثیفی سنسورها و مواد زاید مثل گرد و غبار، گِل و لای و یخ زدگی عملکرد آنها را تحت تاثیر قرار داده و به عبارت بهتر این سیستم کارایی خود را از دست می دهد.

 

بدتر اینکه در این حالت کروز کنترل عادی نیز کار نکرده و راننده مجبور می شود خود سرعت اتومبیل را ثابت نگه دارد.

 

برای حل مشکل مورد نظر، سازندگانی مثل جیپ سیستم کروز کنترل را طوری طراحی کرده اند که هم عملکردی عادی و هم عملکردی تطبیق پذیر دارد.

 

برای مثال گرند چروکی 2017 در تمامی مدل ها بصورت استاندارد به کروز کنترل عادی مجهز شده است. چنانچه شخصی کروز کنترل تطبیق پذیر را برای این خودرو سفارش دهد، این سیستم هوشمند جایگزین نسخه عادی نشده و کنترل کننده های جداگانه ای برای فعال کردن آن بر روی فرمان اضافه می شوند.

 

بنابراین در مواقعی که خودرو کثیف شده و سنسورها کارایی خود را از دست داده باشند، برای استفاده از کروز کنترل عادی راننده دیگر مجبور نیست که در کنار جاده توقف کرده و به پاکسازی سنسورها مشغول شود.

 

با روند کنونی، شکی در این وجود ندارد که در آینده نقش کروز کنترل تطبیق پذیر بسیار پر رنگ تر خواهد شد؛ اما به دلیل برخی معایب ذکر شده، در زمان فعلی بهترین راهکار برای استفاده از آن همانی است که کمپانی جیپ در پیش گرفته است.

 

با این حال به نظر می رسد که کم و بیش مشکل مشابهی نیز در خصوص انبوه رادارها، دوربین ها و حسگرهای خودروهای هوشمند در آینده وجود خواهد داشت و رانندگان نمی توانند در هر شرایطی بر روی عملکرد بی عیب و نقص تکنولوژی رانندگی خودکار حساب باز کنند.