◄ عقب‌ماندگی شدید حمل‌ونقل ریلی از اهداف برنامه ششم توسعه

این تکالیف موجود که باید تا پایان برنامه ششم توسعه، 30 درصد بار (حدود 150میلیون تن ) و 18درصد مسافر (معادل 54 میلیون نفر) توسط ریل جابه‌جا می‌شد چگونه محاسبه شده ؟ بر طبق کدام پیش فرض ها ؟ آیا این اعداد 30 و 18 درصد واقع بینانه بوده اند یا آرزو؟ سنگ های بزرگی برای نزدن؟

فرموده اند که باید قانون داشته باشیم که بار با مسافت بیش از 500 کیلومتر توسط ریل حمل و سپس به‌ وسیله حمل و نقل ترکیبی جابه‌جا شود.
خدمت این فعال حمل ‌ونقلی جسارتا عرض میکنم که به ضرب و زور قانون نمیتوان مشتری را وادار کرد که از ریل استفاده کند. مشتری بیش از هر کس نفع و صرفه خودش را میداند و اتفاقا بر عکس ، قانون گذار باید برود و ببیند چه قانونی بگذارد تا استفاده از ریل برای صاحب بار و شرکت حمل و نقل بصرفد. فعالیت در بازار حمل و نقل ( مثل فعالیت در هر بازار دیگری ) بر اساس کسب منفعت است نه به زور دولت و قانون گذار.

ویژن یک سازمان، در واقع نشان دهنده ی " آنچه سازمان می خواهد بشود است!" این دورنما یا ویژن را ما در ایران با برنامه های چند ساله! چه در سطح دولتها و چه سازمانها می شناسیم! واقع نگر بودن یعنی تفاوت بین واقعیت و آرزویی که ما داریم( بزبان ساده) بسیار مهم است! ، همواره بین آنچه هستیم و آنچه تعیین می کنیم باید بشویم، یک گپ وجود دارد، در سازمانهای موفق و دانش بنیان که اثری از رابطه ورزی در اشغال مشاغل حساس وجود ندارد و اصول و ضوابط بر روابط مقدم اند، این فاصله بسیار کم است( طبیعی هم هست، چون هر کس سر جای خودش نشسته است و درست هم نشسته است یعنی همان انتظاری که از صاحبِ آن صندلی می رود را بر آورده می سازد) در عوض در سازمانهائی که فارغ از شایسته سالاری هستند، بجای یک گپ بین اکنون و دورنمای سازمان، یک کهکشان راه شیری! وجود دارد، دره ای عمیق از نارضایتی ها، تبعیض ها، حق کشی ها و روابط و ...تعیین ویژن برای یک سازمان، کلاس آرگونومی یا آتش نشانی و اطفای حریق نیست، قابل تزریق هم نیست که بزور و ضرب رابطه، آنرا به کسی بدهیم یا از کس دیگر باز ستانیم
استراتزیست های سازمانی، این وظایف را بعهده دارند اگر چه صرفا به استراتزی هم مربوط نیست ویژن سازمان، صرفا مربوط به مدیران ارشد هم نیست، بلکه به مدیران رده های میانی و پایین هم ارتباط دارد
این ویژن باید " باور کردنی" بوده ، اقناع آنها را بهمراه داشته باشد ، به بیان دیگر ابتدا باید " باور" شود! و بعد این باور صدها عامل دیگر می آید، فرماندهان بزرگ دفاع مقدس، چنین ویژن هائی داشته اند، وقتی باور می کردند، آخرین نفری بودند که در صف رزمندگان، غذا می خوردند! و در عوض اولین نفری بودند که هنگام حمله ، در جلوی افراد و نیرویهای خود حرکت می کردند!
این یعنی باور هدف و ویژن، و باوراندن ِ آن به نیروهای خود
و این یعنی " رهبری"
در غیر اینصورت، مدیران ارشد سازمانها، ویژن می چینند! و بقیه نگاه می کنند! و کار ویژن، حتا با داشتن بهترین بیانیه ی مامویرت سازمانی ، باین ترتیب تمام است.
ارادتمندم

تکالیف برنامه های چهارم و پنجم محقق نشده است!
حال انتظار دارید همه آن در برنامه ششم محقق شود.
سنگ بزرگ نشانه نزدن است. تا 2030در اروپا قرار است سهم ریل 30 درصد شود آن وقت ما می خواهیم در 2020 به این اعداد برسیم! :-)