نگاهی اجمالی به شبکه حمل و نقل کشور

به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، اصولا مدهای مختلف حمل و نقل در کشور بصورت زیره و زنجیر به یکدیگر پیوسته اند هر کشوری که ترقی کرده است در درجه اول باید نگاهی به عامل ترقی آن کشور کرد و دو عامل مهم در آن کشور را مورد بررسی قرار داد.

در گام نخست باید وضعیت حمل و نقل و زیرساخت های آن کشور که شامل برون شهری و درون شهری است را مورد ارزیابی قرار داد. در مرحله بعدی وضعیت برنامه ریزی اقتصادی آن کشور است که باید مورد بررسی و برآورد قرار گیرد.

اکنون ما می خواهیم در بخش حمل و نقل به مباحثی اشاره کنیم که باعث پیشرفت و شکوفایی کشورها می شود. در گام اول توسعه حمل و نقل ریلی است که باید در اولویت باشد. در کشورهایی نظیر امریکا، کانادا، چین، آلمان، فرانسه و غیره که اقتصادشان شکوفا شده است توسعه و ساخت سریع حمل و نقل ریلی در اولویت بوده است. به جهت حمل آسان، ارزان و مقدار زیاد بار و مسافر و ضریب ایمنی بالا مورد توجه کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه قرار گرفته است. در کشور ما در حوزه حمل و نقل ریلی از برنامه توسعه آن عقب افتادگی وجود دارد و باید به نکاتی بسیار مهم توجه کرد.

اتصال تمام مراکز استان ها با راه آهن و گسترش خطوط مخصوص ترانزیت دو محور شمال و جنوب و همچنین دو محور شرق به غرب کشور باید به سرعت و با دقت اجرا شود. در حال حاضر تخمین زده می شود که حدود پانزده هزار کیلومتر راه آهن موجود است و باید در آینده ای نزدیک به بیست و پنج هزار کیلومتر ارتقاء یابد.

گام بعدی توسعه و تکمیل زیرساخت های جاده ای کشور می باشد. تکمیل و گسترش راههای روستایی، تکمیل راههای شریانی از سی هزار کیلومتر به پنجاه هزار کیلومتر، توسعه بزرگراهها از بیست هزار کیلومتر به سی و پنج هزار کیلومتر، توسعه استراحتگاههای جاده ای شامل پمپ بنزین، فروشگاههای خرید، اقامتگاهها و غیره و توسعه راههای فرعی می باشد.  همچنین تعمیر، تعریض و آسفالت کردن  جاده ها و اتوبان ها و نصب چراغ های خیابانی و روشنایی در بسیاری از نقاط کشور باید فورا انجام شود.

نکته بعدی توسعه ناوگان حمل و نقل اعم از باری و مسافربری می باشد یعنی ناوگان کامیون های مسافربری، ناوگان کامیون های باری و خودروهای مسافربری بین شهری باید نوسازی و از تکنولوژی روز دنیا استفاده شود.

مورد دیگری که اهمیت بسزایی دارد توسعه و نوسازی حمل و نقل هوایی است. به نظر می آید در حال حاضر نیاز به احداث فرودگاه جدید نداریم و تا چند سال آینده باید در مورد ارتقاء فرودگاه های موجود از نظر تأسیسات و تجهیزات جدید و نو اقدام کرد. همچنین ناوگان هوایی کشور را با خرید هواپیماهای نو و  با کیفیت که روش های مختلفی برای تهیه آن در زمان تحریم وجود دارد را توسعه و نوسازی کرد. 

نکته آخر و مهم دیگر توسعه بنادر کشورمان تا چند سال آینده است مسولان محترم با برنامه ریزی دقیق و تلاش فراوان باید بنادر چابهار و مکران را توسعه و گسترش بدهند و همچنین کمبود سایر بنادر موجود را تکمیل نمایند.