شهرهای خاورمیانه میزبان پیشتازان نوآوری و اقتصاد جهانی

به گزارش تین نیوز به نقل از ایمنا، گزارش سالانه شهرهای جهانی کرنی Kearney (شرکت بین المللی مشاوره مدیریت) متشکل از شاخص شهرهای جهانی (GCI) و چشم انداز شهرهای جهانی (GCO)، به دنبال اندازه گیری و تجزیه وتحلیل ارتباطات و ویژگی های جهانی تأثیرگذارترین مناطق شهری جهان در سطح بین المللی است.

شاخص شهرهای جهانی (GCI) به دنبال تعیین میزانی است که یک شهر می تواند جریان های جهانی سرمایه، مردم و ایده ها را جذب، حفظ و تولید کند و شهرها در آن بر اساس پنج بعد کلیدی سنجیده می شوند که شامل سرمایه انسانی، تبادل اطلاعات، تجربه فرهنگی، مشارکت سیاسی و فعالیت تجاری است.

چشم انداز شهرهای جهانی (GCO) با هدف شناسایی شهرهایی شکل گرفته است که احتمال دارد در آینده به شهرت جهانی دست پیدا کنند، شهرهایی که همچنان امنیت، ثبات، سلامت و محیط زیست را در اولویت قرار می دهند و از چنان موقعیتی قوی برخوردارند که می توانند در برابر شوک های اقتصادی مستمر مقاوم باقی بمانند.

شهرهای خاورمیانه به طور کلی در شاخص سال جاری کرنی تا حد زیادی در امتیازات خود ثابت بودند. عملکرد قوی تر در معیار شرکت های خدمات جهانی در بعد فعالیت تجاری، نشان دهنده فشار قوی در سراسر شورای همکاری خلیج فارس به سمت اقتصادهای متنوع تر است.

پیشتازی خاورمیانه در جذب استعدادها

بر اساس بررسی های جدید شاخص شهرهای جهانی، دبی و ابوظبی به دلیل سهولت ورود مهاجران در رتبه نخست جهانی قرار گرفتند. دبی جایگاه پیشروی خود را در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (Mena) در شاخص جهانی شهرهای کرنی) حفظ کرده، رتبه بیست وچهارم جهانی را به خود اختصاص داده و برای چهارمین سال متوالی در بین ۲۵ شهر برتر جهان قرار گرفته است. سهولت ورود، یک معیار جدید در بعد سرمایه انسانی است که بر موفقیت شهرها در جذب و حفظ استعدادهای خارجی تأکید دارد.

طبق گزارش حاضر دبی، ابوظبی، ریاض و دمام در عربستان سعودی نیز در رویارویی با چالش های اقتصادی و ژئوپلیتیکی جهانی از خود سازگاری نشان دادند. دمام شاهد افزایش قابل توجه ۱۹ رتبه ای در بعد فعالیت تجاری بود که به طور عمده از افزایش ۷۱ درصدی در بخش خدمات آن ناشی شد. پنج شرکت برتر خدمات جهانی در این شهر حضور دارند.

این امر بر اهمیت روبه رشد خدمات به ویژه در منطقه شورای همکاری خلیج فارس تأکید دارد که در آن تنوع اقتصادی یک اولویت کلیدی است. رتبه های برتر ابوظبی و دبی از سیاست های مهاجرتی باز برای هدف خاص جذب استعدادها حاصل شده است، اما ریاض شاهد افزایش قابل توجهی در رتبه بندی شرکت های یونیکورن (استارت آپ هایی با ارزش بالای یک میلیارد دلار) بوده است.

تحلیل ها نشان می دهد که شکل جدیدی از جهانی سازی در حال ظهور است، شکلی توزیع شده تر و شبکه ای تر که وضعیت آن در کوتاه مدت بسیار نامشخص است. با تغییر الگوهای تجارت جهانی و جریان سرمایه، شهرهای خاورمیانه فرصت زیادی برای استفاده از موقعیت استراتژیک، اقتصاد قوی، سیاست های مهاجرتی جذاب و زیرساخت های دیجیتالی زیربنایی دارند تا نه تنها خطرات را کاهش دهند، بلکه رشد اقتصادی را نیز پیش ببرند.

پیشتازی خاورمیانه در نوآوری

به رغم تنش های تجاری جهانی و کاهش سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI)، بسیاری از شهرها موفق به حفظ نوآوری به ویژه در تولید پتنت (سند اختراع) و جذب سرمایه گذاری خصوصی شده اند و شهرهایی که هزینه های متوسط سرمایه و زیرساخت های دیجیتال پیشرفته را حفظ کرده اند، حتی در میان فقدان اطمینان گسترده تر جهانی نیز به جذب سرمایه گذاری و رشد اقتصادی ادامه داده اند.

دبی، مکه و مسقط در خاورمیانه، نمونه این روندها هستند. دبی شاهد افزایش ۱۰ رتبه ای، مکه ۸ رتبه ای و مسقط ۱۱ رتبه ای در نوآوری بود که به طور عمده از دستاوردهای شاخص سرمایه گذاری خصوصی حاصل شده است. این شهرها در حالی که برنامه های متنوع سازی اقتصادی بلندپروازانه خود را پیش می برند، از توانایی حفظ نرخ های بهره واقعی پایین و تقویت رشد بازار خصوصی بهره مند شده اند، تمرکز آن ها بر نوآوری و انعطاف پذیری سرمایه گذاری، آن ها را به ایفاگران نقش های کلیدی در اقتصاد جهانی به رغم شرایط چالش برانگیز اقتصاد کلان در سراسر جهان قرار داده است.

ضرورت سازگاری شهرها با تغییرات آب و هوایی

در حالی که شهرهای جهانی با فشارهای ژئواکونومیکی سازگار شده اند، با چالش های زیست محیطی فزاینده ای مواجه هستند که به واسطه تغییرات آب وهوایی تشدید می شود. بلایای آب وهوایی خسارات مالی قابل توجهی را به بار آورده است و شهرها به عنوان مصرف کنندگان اصلی انرژی و تولیدکننده گازهای گلخانه ای، نه تنها قربانی این مسائل هستند، بلکه در بروز آن ها نقش چشمگیری دارند.

شهرها در حال به کارگیری تلاش های قابل توجهی برای مقابله با چالش های مربوط به پایداری و تغییرات آب وهوایی هستند، اما این تلاش ها اغلب واکنش های مقطعی به علائم فردی محسوب می شود. شهرها باید دیدگاه خود را به سمت سیستم محور و فعال بودن بیشتر تغییر دهند. این اقدام از طریق اتخاذ رویکردی احیاکننده امکان پذیر است که بر ایجاد قابلیت های نهادی و آمادگی برای رسیدگی به چالش های امروز و فردا به طور جامع و در راستای منفعت همه تمرکز دارد.