◄ خانم صادق! صادقانه تر آن که به برخی همایش ها نروید

مسعود ذهبیون - دوشنبه 14 آبان خانم  فرزانه صادق وزیر راه و شهرسازی در همایش شورای هماهنگی تشکل های مهندسی شرکت و در این برنامه سخنرانی کرد. ایشان سخنرانی خود را از روی متن خواند و بعد اظهار کرد این متن را همکاران آماده کرده بودند و مایلم چند جمله ای هم به صورت دلی خدمت شما عرض کنم. آنچه خانم صادق در ادامه بیان کردند در یک کلام اظهار فروتنی فراوان نسبت به مهندسان بود.

از آنجا که بر اساس تجربه، حضور مقام عالی وزارت راه و شهرسازی در همایش های پرتعداد و اغلب بی حاصل، از این به بعد هم متصور و اصولا یک رویه است نکاتی چند از باب توصیه خدمت ایشان معروض می دارم.

1. حضور یک وزیر در همایش اگر قرار است مثمرثمر باشد، آدابی دارد که باید آن را رعایت کرد. اولین سنت از آداب مذکور، درخواست از برگزارکنندگان همایش برای استخراج گزارش فشرده ای از مشکلات و چالش های مرتبط با حوزه مسئولیت وزیر، و اشاره به این چالش ها در سخنرانی وزیر و ارائه راهکارهایی در حد امکان و یا قول پیگیری و ... است. به این ترتیب وزیر به جای کلی گویی و حاشیه پردازی، از مسائل و چالش ها و راه حل ها سخن خواهد گفت و در بسیاری موارد نیازی هم به متن از پیش تنظیم شده نخواهد داشت.

2. وزیر می تواند پیش از حضور در هر همایشی از گردانندگان این محافل درخواست کند توقعات و درخواست ها و مطالبات خود و هزینه برآورده شدن آنها را برآورد کرده و مشخص کنند در برابر چنین هزینه ای چه خروجی و نتیجه ای برای آن ایجاد خواهد شد؟

3. وزیر می تواند پیش از حضور در هر همایش از برگزار کنندگان همایش این پرسش را مطرح کند که برای برگزاری این مراسم چقدر هزینه کرده اند و این هزینه از چه محلی تامین شده و نهایتا انتظار آنها این است که صرف این هزینه چه دستاوردی برای بخشی که همایش به آن مرتبط است، داشته باشد؟

4. وزیر می تواند از مجریان همایش بخواهد سابقه برگزاری همایش و نتایج حاصله را به صورت گزارشی فشرده برای او ارسال کنند تا مشخص شود برگزاری چند ساله برخی همایش ها چه تاثیر مثبتی بر حوزه مرتبط با آن همایش داشته است؟

5. فروتنی و صداقت ویژگی های بسیار پسندیده ای است که در خانم صادق وجود دارد. البته ایشان خود بهتر می دانند که صداقت صرفا این نیست که در حضور جمع اقرار کنند متن سخنرانی شان را همکاران نوشته اند، بلکه صداقت اصلی آن است که قدم به همایش هایی که برگزار می شوند تا عده ای معدود مدتی مشغول باشند و نفعی ببرند و مسئولان هم سخن و طرح جدید و گره گشایی برای ارائه در آنها ندارند، نگذارند.