حواشی دوران پساانتخابات

همه چیز از رجل سیاسی شروع می شود. یعنی ماه ها بحث می شود تا بلکه فهم شود لیلی مرد می شود یا زن؟ البته نتیجه گرفته نمی شود و نامزد مربوطه همان مرد فرض می شود!

- بعد احزاب محترم به این در و آن در، می زنند و به این و آن، رو می زنند و پدرشان درمی آید تا پدرمادر داری را از زیر سنگ دربیاورند، بلکه برایشان رای بیاورد.
- کاندیداهای صالح در مراجع ذی صلاح بالا و پایین و زیر و زبر می شوند بعد هم نوبت غربال گری می شود و فقط چندتایی شان رو می شوند. 

- کاندیداهای رو آمده، برنامه هایشان را کلید می زنند و شبانه روز، زور می زنند و شهر به شهر مخ می زنند تا تاریخ را رقم بزنند. 
- حزب هم سنگ تمام می گذارد و سر کیسه را برای تبلیغ شل می کند و در خیمه رقیب آب را یواشکی ول می کند!
- رقبا محک می خورند زاغ سیاه ها چوب می خورند بعضی ها کلک می خورند و سوتی شان به فلک می خورد. طرفداران کتک می خورند، خوراک مناظره ها جور می شود و انگ ها چسبانده می شوند و سنگ ها نصیب پای لنگ می شوند.
- در خیابان و کوی و برزن، پیر و جوان و مرد و زن، سر انتخاب اصلح، کرکری می خوانند و شور و شوق بپا می کنند و فضا را بیا و ببین و اصن یه وضعی می کنند و خود را برای حماسه آماده می کنند. 
- رهبر بر حضور مردم تاکید می کند صدا و سیما با اینکه موش می دواند اما آن هم بناچار تمکین می کند.احزاب ، نهادها و دستگاه های کشوری و لشکری مردم را بشدت تشویق و حماسه حضور را تشریح می کنند. همه به آرای خاکستری جو می دهند و تا می توانند آنها را رنگین می کنند. خلاصه هر که هر چه دارد به جو موجود تزریق می کند. 
- حرف اول، انتخاب مرد شماره 2 کشور می شود. مسئولیت ها متوجه او و کابینه اش می شود. اهمیت داستان به اندازه سرنوشت مردم کشور می شود. یعنی همه چیز به او و مدیریتش ختم می شود. خلاصه اینکه مرد بزرگ رویاها و تاریخ ساز می شود. 
- مردم انگشت می زنند و حماسه می آفرینند و خارجی ها با انگشت نشان شان می دهند و کف می کنند و کف می زنند. 
- کاندید پیروز اعلام می شود و از بزرگواری شکست خوردگان تشکر می شود!! 
اما آخر داستان .... 
- رای ها حرام اعلام می شوند، با صدور اطلاعیه هایی حرف های رئیس جمهور بیش از حد مجازش تشخیص داده می شوند، شخص دوم مملکت با عنوان «تو چه کاره ای؟» خوانده می شود .خلاصه رابراه به او تذکر داده می شود !