◄ جایگاه صنعت حمل‌ونقل در بودجه
اگر به ایمنی و نوسازی ناوگان عمومی باور داریم، خواهان رفع نواقص نقاط پر حادثه در جاده‌ها یا نگهداری و حتی ایجاد راه‌های جدید جاده‌ای و ریلی هستیم، بدون تعارف چاره‌ای جز سرمایه‌گذاری و هزینه در این بخش‌ها نداریم.
امسال هم طبق رویه معمول سال‌های پیش، طی روزهای آتی، لایحه بودجه پیشنهادی دولت برای سال 98 تقدیم وکلای مردم در خانه ملت می‌شود، بودجه‌ای که در حقیقت اصلی‌ترین مبنای تصمیم سازی‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور است.
امروزه کمتر کسی است که نسبت به اهمیت و نقشه اساسی بودجه در توسعه و پیشرفت کشور بی‌اطلاع باشد، بودجه در حقیقت شاکله اصلی اقتصاد و افق‌های آتی آن را ترسیم می‌کند، به عبارت دیگر بودجه فرایند تخصیص منابع محدود به نیازهای نامحدود و به نوعی برنامه‌ریزی راهبردی برای نیل به اهداف کلان کشور است.
بدون تردید رفع چالش‌های موجود و شتاب دادن به جریان رشد و توسعه کشور، تنها از طریق طراحی اصولی و منطقی بودجه امکان‌پذیر است و بدون شک هرگونه پیشرفت و پس‌رفتی، با چگونگی اختصاص بودجه رابطه مستقیمی دارد، از این‌رو دقت در بهره‌برداری بهینه از سرمایه‌های اندک ملت در این شرایط حساس و اولویت‌بندی صحیح آن، بسیار لازم و حیاتی است.
از آنجایی‌که در بسیاری مواقع نگاه جزیره‌ای و قبیله‌ای می‌تواند به عنوان آفتی مخرب برای بودجه تلقی شود، از این‌رو حداقل توقع از دولتمردان و نمایندگان مجلس این است که با تفکر ملی و آگاهی نسبت به چالش‌های فرارو بودجه کل کشور را بر روی کاغذ آورده و به تصویب برسانند.
بودجه تا زمانی می‌تواند حلال مشکلات کشور باشد که التیام بخش زخم‌ها و زمینه‌ساز گذار از شرایط دشوار به سوی ساحل آرامش باشد، مسلم است بودجه خارج از این معیار‌های اصولی، باری مضاعف بر مشکلات قبلی و روی شانه‌های خسته ملت است.
نتیجه تصویب یک بودجه سرگردان عمیق‌تر شدن شکاف طبقاتی، نابرابری‌ها و حتی ناهنجاری‌های متنوع اجتماعی و بسیاری از گرفتاری‌های ریز و درشت اقتصادی است.
آن‌چه در شرایط کنونی ضرورت دارد، عنایت ویژه نسبت به اولویت‌بندی پروژه‌ها و نظارت دوچندان بر نحوه تخصیص و چگونگی هزینه کرد آن است.
در این بین، البته نقش عمده صنعت حمل‌ونقل به‌عنوان معبر اصلی گذار به سمت رشد و شکوفایی باید مورد عنایت و توجه ویژه‌ای قرار بگیرد، اگر بر این باوریم که راه رسیدن به فرایند توسعه اقتصادی بدون عبور از پل مستحکمی به نام حمل‌ونقل امکان پذیر نیست؛ باید به تناسب نام و جایگاه، به آن بهاء دهیم.
اگر علم آن داریم که حمل‌ونقل چون شریانی، سایر اجزای خدماتی، بازرگانی، صنعتی و کشاورزی را در 2 سطح ملی و بین‌المللی به هم پیوند می‌دهد و تاثیرات عمیقی بر رشد و توسعه این بخش‌ها بر جا می‌گذارد، باید اولویت آن را در بودجه نویسی ملاک عمل قرار دهیم.
اگر به ایمنی و نوسازی ناوگان عمومی باور داریم، خواهان رفع نواقص نقاط پر حادثه در جاده‌ها یا نگهداری و حتی ایجاد راه‌های جدید جاده‌ای و ریلی هستیم، بدون تعارف چاره‌ای جز سرمایه‌گذاری و هزینه در این بخش‌ها نداریم.
قطعا بازخورد توجه به حوزه حمل‌ونقل و هرگونه سرمایه‌گذاری در این بخش در اندک زمانی کل کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد و نتایج موفقیت‌های این حوزه به مرور سایر ارکان صنعت و اقتصاد را در بر خواهد گرفت.
