◄ هواپیمای ATR-۷۲ ، مشخصات و فناوری
هواپیمای ATR-۷۲ یک هواپیمای ملخی دو موتوره از خانواده هواپیماهای منطقه ای با گنجایش کم است که توسط شرکت ایتالیایی فرانسوی ATR تولید شده می شود.
هواپیمای ATR-۷۲ یک هواپیمای ملخی دو موتوره از خانواده هواپیماهای منطقه ای با گنجایش کم است که توسط شرکت ایتالیایی فرانسوی ATR تولید شده می شود.
هواپیمای ATR-۷۲ تکامل‌یافته ATR-۴۲ است، به طوری که این تکامل را می‌توان در تعداد صندلی‌های افزایش یافته، بدنه کشیده‌تر به میزان ۴،۵ متر، افزایش فاصله دو سر بال‌ها، استفاده از موتورهای قدرتمندتر و در نهایت مصرف سوخت بهتر مشاهده کرد.
این مدل در سال ۱۹۸۶ معرفی شده و اولین پرواز خود را نیز در روز ۲۷ اکتبر سال ۱۹۸۷ انجام داد. حدود ۴۰۸ فروند از این مدل هواپیما در دنیا پرواز می‌کند.
از این هواپیما معمولاً برای حمل و نقل منطقه‌ای توسط شرکتهای مسافربری استفاده می‌شود، اما به عنوان هواپیمای اختصاصی (شرکتها یا موسسات)، باری و برای گشت دریایی هم استفاده شده‌است. مدل‌های مختلفی از این نوع هواپیما تاکنون طراحی شدند و تا ۷۸ نفر گنجایش دارند سازنده و طراح این هواپیما بنیامین سیتاوی است . این هواپیما هم‌اکنون پرفروش‌ترین هواپیمای مسافربری توربوپراپ جهان است که تا سال۲۰۲۱ بیش از ۱۵۰۰ فروند آن ساخته شده‌است در ضمن این هواپیما کم مصرف‌ترین هواپیمای منطقه ای جهان می‌باشد و از ایمنی بالایی برخوردار است.
این هواپیما فاقد APU است در عوض سیستم ترمز ملخ را به همراه دارد. طرز کار این سیستم به این صورت است که چرخش ملخ پروانه موتور شماره ۲ این هواپیما از کار می‌ایستد و توربین مشغول تولید انرژی بدون چرخیدن ملخ می‌شود. این ویژگی هواپیما را به سیستم سنگین و گرانقیمت APU بی‌نیاز کرده است.
مسافران از درب تعبیه شده در قسمت عقب هواپیما وارد می‌شوند که امری نامعمول در صنعت هوانوردی به حساب می‌آید و از درب جلو به عنوان در Cargo استفاده می‌شود. در هنگام سوار شدن و پیاده شدن مسافران از در عقب استفاده از Tail Stand کاری ضروری است، زیرا وزنی که ایجاد می‌شود میتواند دماغه هواپیما را از زمین بلند کند.
شرکت ای‌تی‌آر در اصل یک شرکت مشترک فرانسوی ایتالیایی است و در زمینه ساخت هواپیماهای توربو پراپ این شرکت قوی‌ترین سازنده در بخش هواپیماهای مسافربری است.
در گذشته هواپیماهای ملخی از موتور پیستونی (همانند خودروها) استفاده می‌کردند این موتورها قدرت و بازده کمی داشتند اما موتورهای کنونی ملخی هواپیماهای مسافربری زیرمجموعه موتورهای توربینی هستند و بازده بالایی دارند.
موتور این هواپیما توربوپراپ است به این معنی که به جای فن بزرگ در موتورهای توربو فن یک پروانه ملخی در آن قرار گرفته است. توربوپراپ نوعی موتور توربینی گازی است که در آن از گردش محور توربین برای گرداندن ملخ و ایجاد پیش‌رانش استفاده می‌شود.
این نوع موتورها برای هواپیماهایی با برد کم و سرعت زیر ۷۰۰ کیلومتر در ساعت مناسب و به دلیل مصرف سوخت و تعمیرات ارزان‌ترشان نسبت به موتورهای توربو فن دارای صرفه اقتصادی هستند. این هواپیماها معمولاً برای مسافت‌های زیر ۷۰۰ کیلومتر مناسب هستند.
این هواپیما برای جایگزینی با توربوپراپ‌های منطقه‌ای از جمله آنتونوف ۲۴ که عمر پروازی آن رو به پایان بود، طراحی شد، و بازار هدف آن شوروی سابق و کشورهای متحد آن بود. این هواپیما ۵۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت دارد و برد پروازی آن هزار کیلومتر است.
انواع هواپیماهای ATR
ای.تی. آر ۱۰۰–۷۲
این مدل در دو نوع ۱۰۰ و ۱۰۰- وارد بازار شد.
ای. تی. آر ۱۰۱–۷۲
این تیپ با دو در ورودی در جلو و عقب هواپیما ساخته شده که با دو موتور PW124B در سپتامبر ۱۹۸۸ گواهی پرواز دریافت کرد.
ای. تی. آر ۱۰۲–۷۲
در این تیپ قسمت بار در جلو و مسافر در عقب هواپیماست و با دو موتور PW124B در دسامبر ۱۹۸۸ گواهی پرواز دریافت کرد.
ای.تی. آر ۲۰۰–۷۲
ای. تی. آر ۲۰۱–۷۲
ای. تی. آر ۲۰۲–۷۲
ای.تی. آر ۲۱۰–۷۲
این مدل در دو تیپ به بازار عرضه شد. ۲۱۱ , (با در بزرگ قسمت بار، مخصوص حمل بارهای با سایز بزرگ ۲۱۲)، مدل ۲۰۰ مجهز به موتورPW127 شرکت پرت اند ویتنی این موتورها توانایی تحمل ارتفاع بیشتر و درجه حرارت بالاتر است. تفاوت تیپ‌های این مدل در محل قرار گرفتن درهای خروج اضطراری است.
ای. تی. آر ۲۱۱–۷۲
این تیپ با دو موتور PW127 در دسامبر ۱۹۹۲ گواهی پرواز دریافت کرد.
ای. تی. آر ۲۱۲–۷۲
این تیپ با دو موتور PW127 در دسامبر ۱۹۹۲ گواهی پرواز دریافت کرد.
ای.تی. آر ۲۱۲A–۷۲
ای. تی. آر ۵۰۰–۷۲
ای. تی. آر ۶۰۰–۷۲
