◄ فرصتهای بر باد رفته ایرانایر
هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران «هما» بهعنوان ایرلاین ملی ایران یک ساختار هواپیمایی استاندارد کلاسیک دارد که تمام بخشهای مختلف صنعت هوایی ازجمله تعمیر و نگهداری هواپیما، بازرگانی، عملیاتی، خدمات فرودگاهی، کترینگ، پشتیبانی و... در ساختار آن پیشبینی شده است.
داود کشاورزیان- مدیرعامل اسبق هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران «هما»|
هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران «هما» بهعنوان ایرلاین ملی ایران یک ساختار هواپیمایی استاندارد کلاسیک دارد که تمام بخشهای مختلف صنعت هوایی ازجمله تعمیر و نگهداری هواپیما، بازرگانی، عملیاتی، خدمات فرودگاهی، کترینگ، پشتیبانی و... در ساختار آن پیشبینی شده است.
این شرکت به لحاظ ساختار و تعداد نیروی انسانی باید بالغبر ۶۰ فروند هواپیما داشته باشد تا بتواند بهصورت اقتصادی و با راندمان بالا در صنعت حملونقل هوایی کشوری فعالیت کند اما درحالحاضر به دلیل مشکلات تحریم بخشی زیادی از هواپیماهای موجود این شرکت زمینگیر شدهاند و هواپیماهایی که اکنون در ناوگان ایرانایر فعال هستند، محدود و در مقایسه با امکانات و زیرساختهایی که در این شرکت ایجاد شده بسیار کم هستند.
به عبارتی سرانه نیروی انسانی در ایرانایر بهازای هر صندلی رقم بسیار بالایی است؛ در این شرکت چیزی بالغبر ۱۲ هزار نیروی انسانی فعال هستند که در مقابل این تعداد حدوداً ۳ هزار و ۶۰۰ صندلی فعال است که ما اگر تعداد نیروی انسانی را به تعداد صندلی تقسیم کنیم بهازای هر صندلی ۳ نیروی انسانی وجود دارد. این در حالی است که ایرانایر میتوانست با همین زیرساختها، امکانات و نیروی انسانی بهجای این تعداد صندلی پرواز ۱۲ هزار صندلی داشته باشد.
ایرانایر تمام زیرساختهای یک هواپیمایی کلاسیک را دارد اما عمدهترین دلیل راندمان پایین این شرکت نداشتن هواپیماهای فعال در صنعت است که گاهی تعداد زیادی از ناوگان این شرکت به دلیل نداشتن قطعات زمینگیر هستند از همین رو راه برونرفت از این مشکل افزایش ناوگان هواپیمای ملی است. من همواره بر این اعتقاد بودم و بارها به مسئولان صنعت هوایی این نکته را متذکر شدم که بهجای هواپیمای ایتیآر باید هواپیماهای دستدوم پهنپیکر خریداری میکردید.
درحالحاضر بسیاری از مسیرهای داخلی نیاز به هواپیماهای پهنپیکر دارند و این ای تی آرها پاسخگوی برخی مسیرها نیستند.
به اعتقاد من فرصت کوتاهی بعد از برجام برای خرید هواپیماهای دستدوم وجود داشت اما تصور این بود که این فرصت همیشه وجود خواهد داشت اما درنهایت در کنار قراردادهایی که با ایرباس و بوئینگ داشتند به سراغ هواپیماهای ای تی آر رفتند که درنهایت عملاً فرصت محدود از بین رفت.
برخی تصور میکنند که خصوصیسازی میتواند راه برونرفت این ایرلاین ملی از مشکلات باشد اما باید به این نکته توجه داشت که در شرایط فعلی بخش خصوصی هم نمیتواند کاری از پیش ببرد. دیدگاهی که آقای آخوندی داشتند دیدگاه منصفانهای بود مبنی بر اینکه «ابتدا باید هما را تجهیز کنیم و سپس اقدام به واگذاری به بخش خصوصی کنیم». این در حالی است که بخش خصوصی علاقهمند نیست که زیر بار تعهد یک مجموعه با این ساختار سنگین، این تعداد نیروی انسانی و صندوق بازنشستگی برود درحالیکه میتواند با یک هزینه حداقلی یک شرکت جدید را تأسیس کند.
هما هميشه بيش از مشكلات ناشي از تحريم خارجي از چالش هاي مديريتي داخلي و سو مديريت ها در رنج و عذاب بوده است اميدوارم وزير محترم راه و شهر سازي با تقويت تيم مديريتي و ضعيف فعلي زمينه رفع مشكلات اين شركت را در دستور كار قرار دهد