◄ بزرگراه سودجویی مسیر مناسبی برای صنعت حمل و نقل ایران نیست

خاطرنشان کردن گذشته صنعت حمل و نقل برای همه اقشاری که مرتبط با این صنعت هستند یادآور این نکته است که همیشه سختی ها ، دشواری ها و نابسامانی ها در صنعت حمل و نقل ایران وجود داشته و دارد.

مبدا

ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن ، دنیا را آوردگاه (میدان جنگ) دو چیز میداند که یکی هنر است و دیگری زمان که همیشه در حال نبرد هستند و حکایت این نبرد به دست تاریخ است .وقتی که هنر جاودانگی خود را بر تخت قدرت می نشاند ، زمان آن را به دست فراموشی می سپارد . با بیان این مطلب می خواهم زمان را برای صنعت حمل و نقل به عقب برگردانم .

از ابتدای تمدن بشری یکی از نیازهایی که برای زندگی و رفاه انسان ها لازم و ضروری بوده است، رشد در زمینه حمل و نقل بوده و انسان ها بر حسب محیط زندگی‌‌شان حمل و نقل را به شکل های مختلف و متفاوت ایجاد کرده اند . در یک مقطع از زمان برای جابجایی کالا در دریا ها که از زورق و قایق های کوچک استفاده می کردند و در حمل زمینی ارابه ها را به کار می بردند فلذا با وجود چنین محدودیت هایی در ابزار های حمل و نقل ، کار برای انسان ها سخت و طاقت فرسا می نمود ولی رفته رفته هنر اندیشه و خرد ورزی انسان ها ، راه برون رفت از سختی ها و محدودیت ها را هموار نمود تا جایی که برای جابجایی کالا در دریا ها کشتی را اختراع کرد و از آن پس هواپیما و وسایل دیگر به وجود آمد تا در امور حمل و نقل تجاری ، مسافربری ، نظامی و تحقیقات علمی به کار گرفته شود .لذا اگر تاریخ را قاضی بر قضاوت در گذر زمان قبول کنیم این هنر اندیشه  و خردورزی است که واقعیت های سخت و تلخ را به کام انسان ها شیرین کرده است .

((بزرگراه نظام سرمایه داری ))

خاطرنشان کردن گذشته صنعت حمل و نقل برای همه اقشاری که مرتبط با این صنعت هستند یادآور این نکته است که همیشه سختی ها ، دشواری ها و نابسامانی ها در صنعت حمل و نقل ایران وجود داشته و دارد . چه در دوران قبل از مکانیزه شدن که به روش سنتی مدیریت می شد و چه در دوران پسا مدرن و کنونی که گوی سبقت را از آرامش و راحتی این قشر زحمتکش ربوده است . در گذشته نه چندان دور وقتی که صنعت حمل و نقل ایران به روش سنتی اداره می شد،کارشناسان و محققان مربوطه با یک جنبش فکری به ماشین تحول سوار شدند تا از جاده های سنتی و قدیمی حمل و نقل عبور کنند تا بزرگراه مدرنیته و مکانیزه را تجربه کنند و از یک سو با تحولات جهانی همگام باشند و از سوی دیگر نابسامانی ها تعدیل گردد .ولی نظام سرمایه داری حاکم بر این گستره عظیم با قرار گرفتن در این بزرگراه تحول از طریق دسترسی های محلی مانع از احیای شور زندگی در صنعت حمل و نقل گردید و این صنعت مهم اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی با از دست دادن الگوی کهن خود در جاده سنتی و به دست آوردن متدهای جدید در بزرگراه های مدرنیته همچنان با ناآرامی دست به گریبان است .

موفقیت در آزادراه :

داشتن تجربه ، دانش ، فناوری ، تکنولوژی ، دانستن متد و روش های پیشرفته هیچکدام به پیشرفت و موفقیت نمی انجامد مگر به یک شرط و آن هم عبارت است از بکار گیری تمامی این فنون در بزنگاه های مختلف هم به لحاظ زمانی و هم به لحاظ مکانی.

 ۲۶ آذر ماه سال ۱۳۶۱ که کشور در آستانه یک بحران عظیم اقتصادی قرارداشت بزنگاهی که می توانست موجب نابودی صد فروند کشتی غیرنظامی حامل کالا های اساسی کشور باشد که در بنادر جنوبی برای تخلیه کالا پهلو گرفته و منتظر تخلیه بار بودند و تهدید های دولت عراق برای حمله به این بنادر لحظه به لحظه یه واقعیت نزدیک تر میشد تا ملت ایران خطرات احتمالی پایان ناپذیری را تا مدت ها به لحاظ غذایی ، بهداشتی ، درمانی و غیره تجربه کنند . تا اینکه در این روز مهم تاریخی کامیون داران نقش ویژه ای را در صنعت حمل و نقل رقم زدند و با یک مدیریت حساب شده و دقیق توانستند در یک مدت زمان کوتاه تمامی این کالاهای اساسی را از ورطه نابودی نجات دهند و این روز در سال ۱۳۷۶ به پیشنهاد وزارت راه و ترابری از سوی شورای فرهنگ عمومی کشور به روز حمل و نقل اختصاص پیدا کرد .

جایگاهی که صنعت حمل و نقل دراین روزتاریخی یرای خود رقم زده است نشان از بکار گیری تجربه و تکنولوژی در یک برهه از زمان و یک مکان حساس بوده است . در طول تاریخ توانایی و استعداد ها همیشه دو بازوی قدرتمند انسان ها در راه رسیدن به مقاصد و اهداف ارزشمند و والا بوده و هست .

صنعت حمل و نقل ایران به علت وسعت و گستردگی در سطح عظیم به عنوان توانایی و توانمندی از یک سو و با به کار گیری دانش و روش های پیشرفته یه عنوان استعداد از سوی دیگر می تواند از بزرگراه های نظام سرمایه داری که این صنعت را به لحاظ اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی به دره انحطاط و سقوط سوق می دهد عبور کند .

به زعم تجربه های سالهای متمادی که صنعت حمل و نقل از سرگذرانده است ،هیچ نظام سرمایه داری و غیر مرتبط نمی تواند با ایجاد بزرگراه های سودجویانه به نفع خود، صنعت حمل و نقل ایران را به مقصد آرامش و آسایش برساند ،مگر نظام فنی مهندسی مرتبط و دلسوز با استفاده از هنر اندیشه و خرد این توانایی را در آزاد راه ایمن و مطمئن برای این قشر خدوم و زحمتکش فراهم آورند.  《اهدنا الصراط المستقیم 》

حسین حیدرزاده