◄ کشورهای پیشرفته چگونه در برف و سرما غافل‌گیر نمی‌شوند؟
شهرهایی که به طور مرتب بارش برف های فراوان را تجربه می‌کنند همیشه آماده هستند. فرودگاه هلسینکی (فنلاند) به ندرت به دلیل بارش برف بسته می شود زیرا برف ویژگی عادی زمستان در فنلاند است. در عوض، مردمان نقاطی که به ندرت با برف مواجه شوند با بروز این پدیده دچار آشفتگی می‌گردند. در سال ۲۰۱۶، اولین بار در ۸۵ سال گذشته در ناحیه بین مکه و مدینه برف بارید که نتیجه آن چیزی جز آشفتگی ترافیکی نبود.
برخی شهرها در هنگام بارش برف تنها بر پاکسازی خیابان‌ها از ترافیک تمرکز می‌کنند اما شهرهای کانادایی مانند مونترال و تورنتو تلاش زیادی را در جهت حفظ پارکینگ خیابان‌های شهر انجام داده‌اند.
به گزارش تین‌نیوز، سید محسن طباطبایی مزدآبادی دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران، گفت: مدیران شهری در اغلب نقاط جهان با یک چالش منحصر به فرد روبرو هستند. از یک سو همه می‌خواهند سریع و کارآمد برف از خیابان ها حذف شود. از سوی دیگر، آماده‌سازی مناسب به معنای صرف هزینه است و هیچ کس عملاً نمی‌خواهد برای زیرساخت مدیریت برف که گاهی اوقات روی می‌دهد هزینه چندانی صورت دهد.
شهرهایی که به طور مرتب بارش برف های فراوان را تجربه می‌کنند همیشه آماده هستند. فرودگاه هلسینکی (فنلاند) به ندرت به دلیل بارش برف بسته می شود زیرا برف ویژگی عادی زمستان در فنلاند است. در عوض، مردمان نقاطی که به ندرت با برف مواجه شوند با بروز این پدیده دچار آشفتگی می‌گردند. در سال ۲۰۱۶، اولین بار در ۸۵ سال گذشته در ناحیه بین مکه و مدینه برف بارید که نتیجه آن چیزی جز آشفتگی ترافیکی نبود.
اگرچه هنوز در سراسر جهان معمول‌ترین راهکار برای زدودن برف از خیابان ها استفاده از نمک است اما روان‌آب جاده‌ای نمک منجر به آسیب رساندن به سطح و آب های زیرزمینی، حیات وحش و در نهایت انسان می شود. در سال ۲۰۰۴ کانادا عملاً استفاده از نمک را متوقف کرد.
پس شهرها در سراسر جهان با برف‌های خود چه می‌کنند؟ شایع‌ترین روش خُرد کردن برف‌ها، کشیدن و انتقال آن به یک مکان مشخص است. به عنوان مثال، در مینیاپولیس (مینه سوتا، ایالات متحده آمریکا)، همه برف‌ها به یک فضای بزرگ دولتی منتقل می‌شوند. بوستون از تعدادی «مزارع برف» برای جمع‌آوری برف استفاده می کند.
برخی از شهرها تنها در مورد پاکسازی خیابان‌ها برای ترافیک فکر می‌کنند. با این حال، شهرهای کانادایی مانند مونترال و تورنتو تلاش زیادی را در جهت حفظ پارکینگ خیابان‌های شهر انجام داده اند. پس از طوفان‌های بزرگ برف، شهرها ممنوعیت پارکینگ خیابانی را اعلام می‌کنند و پارکینگ‌های نزدیک را به صورت رایگان ارائه می‌دهند. در همین حال، در سئول کره جنوبی، کیت‌های برفی آزاد در ۱، ۲۵۰ مکان در سراسر شهر قرار گرفته است تا مشارکت بیشتر را تشویق کنند.
در بخش‌هایی از ژاپن، سیستم‌های جارو برقی، جاده‌ها را با استفاده از آب گرم‌تر زیرزمینی پاک می‌کند. در ایالت متحده آمریکا، میشیگان، راهی برای ساختن خیابان های شهر پیدا کرد که برف را با استفاده از گرمازایی ذوب می‌کنند.
در اواخر قرن بیستم یک برآورد نشان می‌داد ۲ میلیارد دلار سالانه در آمریکای شمالی برای نگهداری زمستانه راه‌ها در برابر برف و یخ‌زدگی هزینه شده است. بسیاری از شهرستان‌ها و ایالت‌ها باید پول را برای صرفه جویی در جاده‌ها و در زمان برف برای پاشیدن آب نمک صرف کنند. طبق گفته حسابرس شهر نیویورک، این شهر در سال ۲۰۱۴، ۱۳۰.۷ میلیون دلار برای برف‌روبی هزینه کرده است.
برای مثال در سال ۲۰۱۴، بدی آب و هوا در آمریکا سبب شد ۱۵ درصد از کل خسارت‌های پرداختی بیمه ناشی از تصادفات حمل و نقلی باشد که تحت تاثیر زمستان قرار گرفتند. همچنین شهرها باید هزینه سنگینی برای برف‌روبی پرداخت کنند به نحوی که حسابرس شهر نیویورک این مبلغ را در سال ۲۰۱۴ بیش از ۱۳۰ میلیون دلار برآورد کرده است. این رقم برای شهر کوچک پیتسبورگ ۴.۳ میلیون دلار بوده که ۳.۳ میلیون دلار آن مربوط به هزینه های منابع انسانی و ۸۰۰ هزار دلار آن برای تجهیزات صرف شده است.
از دیگر هزینه‌هایی که این عوارض طبیعی بر شرایط اقتصادی شهرها تحمیل می کنند هزینه های مرتبط با تاخیر و یا لغو پروازهاست. این هزینه برای شهرهایی که ماهیت گردشگری دارند و یا قطب تجاری و صنعتی هستند بیش از سایر شهرهاست. بر اساس گزارش مس‌فلایت هزینه لغو هر پرواز چیزی حدود ۶ هزار دلار است!.
بر اساس گزارش مطبوعاتی موسسه اطلاعات بیمه، زیان های ناشی از بلایای مربوط به زمستان در سال ۲۰۱۴ در آمریکا به مبلغ ۳.۷ میلیارد دلار رسیده است! پوشش جامع بیمه می تواند بسیاری از صاحبان را از صرف هزینه های تعمیرات مستثنی کند، اما ۱.۴ میلیارد دلار از تلفات در سال ۲۰۱۴ بیمه نشده است.
