مترو زیرزمینی استانبول، دومین مترو قدیمی دنیا
استانبول یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری برای ما ایرانی‌ها به شمار می‌رود. در این شهر تقریبا هر کاری که فکرش را بکنید می‌توانید انجام بدهید. از آفتاب گرفتن در ساحل تا شنا و خرید و گشت و گذار در خیابان‌های شلوغ و دوست داشتنی شهر. اما از جالب‌ترین امکانات شهری در استانبول، سیستم حمل و نقل عمومی این شهر است.
استانبول یکی از مهم‌ترین مقاصد گردشگری برای ما ایرانی‌ها به شمار می‌رود. در این شهر تقریبا هر کاری که فکرش را بکنید می‌توانید انجام بدهید. از آفتاب گرفتن در ساحل تا شنا و خرید و گشت و گذار در خیابان‌های شلوغ و دوست داشتنی شهر. اما از جالب‌ترین امکانات شهری در استانبول، سیستم حمل و نقل عمومی این شهر است. در این شهر می‌توانید تقریبا همه نوع وسیله نقلیه‌ای سوار شوید. از جمله این وسایل نقلیه می‌توان به تاکسی، هواپیما، تراموای، کشتی و قایق و مترو اشاره کرد. در این گزارش با هم نگاهی به مترو تاریخی استانبول و تاریخچه آن می‌اندازیم.
خط زیرزمینی (Underground) استانبول، بعد از خطوط مترو زیرزمینی لندن که در سال ۱۸۶۳ افتتاح شد، دومین سیستم ریلی حمل و نقل زیرزمینی در جهان است.
اولین تلاش‌ها برای ساختن این مترو را یک مهندس فرانسوی به نام یوگین هنری گاواند انجام داد. وی طرح این مترو را با سلطان عبدالعزیز عثمانی در میان گذاشت.
طرح او گالاتا را به پرا متصل می‌کرد. سلطان عبدالعزیز امتیاز این طرح را در دهم ژوئن ۱۸۶۹ اعطا کرد. کار ساخت این مترو از سال ۱۸۷۱ شروع شد و در سال ۱۸۷۴ به پایان رسید.
«تونل» در ۱۷ ژانویه ۱۸۷۵ کار خود را پس از برگزاری یک جشن با شکوه با حضور میهمان‌های داخلی و خارجی آغاز کرد و عملیاتی شد.
«تونل» در مارس ۱۹۳۹ ملی شد و تحت مدیریت اداره عمومی تراموا و تونل الکتریکی استانبول در آمد.
این مجموعه ریلی حمل و نقل در سال ۱۹۷۱ مورد بازسازی قرار گرفت و به شکل کنونی در آمد. قطارهای دو واگنه «تونل» ۳۵۰ اسب بخار قدرت دارند و نیروی خود را از برق تامین می‌کنند.
هر واگن ۱۶ متر طول دارد و دو واگن روی هم ظرفیت جا به جایی ۱۷۰ مسافر را در هر سفر دارند. قطار فاصله ۵۷۱ متری را در ۹۰ ثاتیه طی می‌کند. این قطارها هر روز سفری گرم و کوتاه و لذت‌بخش را برای مسافرها ایجاد کرده‌اند، در حالی که با سکوت و آرامش کاراکوی را به بیوگلو در استانبول متصل می‌کنند.
