دمای جهان از محدوده ۱.۵ درجه سانتی گرادی عبور کرد
تجزیه وتحلیل داده های آب و هوایی جهان نشان دهنده یک تغییر بزرگ، جدی و مداوم در آب و هوا است، به ویژه که دمای جهانی طی ۱۲ ماه اخیر به میزان قابل توجهی بالاتر از محدوده ۱.۵ درجه سانتی گرادی تعیین شده برای حفظ گرمایش جهانی است.
تجزیه وتحلیل داده های آب و هوایی جهان نشان دهنده یک تغییر بزرگ، جدی و مداوم در آب و هوا است، به ویژه که دمای جهانی طی ۱۲ ماه اخیر به میزان قابل توجهی بالاتر از محدوده ۱.۵ درجه سانتی گرادی تعیین شده برای حفظ گرمایش جهانی است.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایمنا، داده های جدید سرویس تغییرات آب و هوایی کوپرنیک نشان می دهد که جهان برای ۱۲ ماه متوالی در دمای ۱.۵ درجه سانتی گراد قرار داشته که بیشتر از میانگین دمای قبل از عصر سوخت های فسیلی است.
کوپرنیک، یک سازمان علمی متعلق به برنامه فضایی اتحادیه اروپا است که از میلیاردها داده اندازه گیری شده از ماهواره ها، کشتی ها، هواپیماها و ایستگاه های هواشناسی برای ردیابی معیارهای مهم آب وهوایی استفاده می کند. طبق داده های این سازمان، ژوئن ۲۰۲۴ گرم تر از هر ژوئن ثبت شده دیگری بود و دوازدهمین ماه متوالی با دمای بالای ۱.۵ درجه سانتی گراد بالاتر از میانگین دمای بین سال های ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ بود.
دانشمندان دریافته اند که دمای هوا بین جولای ۲۰۲۳ تا ژوئن ۲۰۲۴ بالاترین رکورد ثبت شده بود و موجب ایجاد یک امتداد گرمایی یک ساله شد که در آن زمین ۱.۶۴ درجه سانتی گراد گرم تر از دوران قبل از صنعتی شدن بود.
این یافته ها به این معنا نیست که رهبران جهان به وعده های خود مبنی بر توقف گرمایش ۱.۵ درجه سانتی گراد سیاره تا پایان قرن عمل نکرده اند، اما نشان می دهد گرمای سوزان هوا افراد بیشتری را تحت تأثیر قرار خواهد داد. افزایش مداوم دما بالاتر از این سطح، خطر نقاط اوج نامشخص اما فاجعه بار گرما را افزایش می دهد.
با ادامه گرم شدن هوا رکوردهای بیشتری شکسته خواهد شد، مگر اینکه بشر اضافه کردن گازهای گلخانه ای بیشتر به جو و اقیانوس ها را در حال حاضر متوقف کند. از آنجا که دما در بعضی از ماه های اخیر به میزان کمی بالای ۱.۵ درجه سانتی گراد بود، مجموعه داده های سایر آژانس های آب وهوایی احتمال وجود دوره دمایی ۱۲ ماهه را تأیید نکردند، با این حال هر مولکول کربنی که جو زمین را مسدود می کند، گرما را به دام می اندازد و آب وهوا را تغییر می دهد. هر چه سیاره گرم تر شود، افراد و اکوسیستم ها کمتر می توانند خود را با آن سازگار کنند.
بعضی از اکوسیستم ها آسیب پذیرتر از سایرین هستند. برای مثال گرمایش بالای ۱.۵ درجه سانتی گراد ۷۰ تا ۹۰ درصد از صخره های مرجانی استوایی و رسیدن آن به بالای دو درجه سانتی گراد به طور کامل آن ها را از بین می برد.
با تداوم روند جاری نیز سه چهارم متخصصان انتظار دارند سیاره تا سال ۲۱۰۰ حداقل ۲.۵ درجه سانتی گراد گرم شود و حدود نیمی از دانشمندان انتظار دمای بالای سه درجه سانتی گراد را دارند. این افزایش ها اندک به نظر می رسند، اما می توانند به معنای رنج گسترده انسانی در آینده باشد.
میانگین دمای جهانی به شکاف های دمایی عظیم در سطح محلی تبدیل می شود و در بهترین حالت ممکن مردم باید خود را برای جهانی گرم تر آماده و طرح های واکنش خود را تقویت کنند.