اخبار غیررسمی و شنیده ها حکایت از آن دارد که از بین گزینه های مطرح شده برای وزارت راه و شهرسازی، بخت خانم فرزانه صادق مالواجرد برای تصدی این مسئولیت در حال افزایش است و شاید به زودی شاهد غافلگیرانه ترین انتخاب رئیس جمهور برای این سمت باشیم.

وزارت راه و شهرسازی را می توان یکی از مردانه ترین مجموعه های دولت به شمار آورد تا جایی که مرحوم اکبر ترکان، که سوابق او در وزارت راه و ترابری سابق و سازمان نظام مهندسی ساختمان و سایر مناصب و مسئولیت های مهم، بر کسی پوشیده نیست، این وزارتخانه را به طعنه وزارت بیل و کلنگ، می نامید.

در هفته ها و روزهای اخیر، اسامی دیگری همچون محمد اسلامی و عباس آخوندی برای نشستن بر صندلی وزارت راه و شهرسازی، در فهرست هایی که بر اساس گمانه زنی مطرح می شد، پررنگ تر بود اما این وزرای سابق، اتفاقا به دلیل همین سابقه وزارتشان و ترجیح رئیس جمهور بر استفاده از چهره های تازه، شاهد کمرنگ شدن شانس خود بودند.

پیروز حناچی و محسن پورسید آقایی نیز جزو افرادی به شمار می روند که نام آنها به عنوان گزینه های وزارت راه و شهرسازی در روزهای گذشته با قوت به میان آمد اما آنها هم طبق آخرین گمانه زنی ها، به اندازه قبل، بخت و اقبال ندارند.

مازیار حسینی و احمد دنیامالی شاید آخرین پیاده شدگان کاروان گزینه های وزارت راه و شهرسازی باشند که البته گفته می شود سوار شدن آنها به این کاروان نیز با لابی رئیس مجلس اتفاق افتاده بود. به هر شکل به نظر می رسد امروز و فعلا، بخت و اقبال، روی خوش خود را به خانم فرزانه صادق مالواجرد نشان داده و فاصله او با صندلی وزارت راه و شهرسازی بسیار اندک شده است. اگر گمانه زنی اخیر مقرون به صحت باشد و نخستین بانوی وزیر، غافلگیرانه بر صندلی وزارت راه و شهرسازی تکیه بزند، برخی نکات قابل تامل را نباید از ذهن دور داشت که در ادامه فهرست وار به آنها اشاره خواهد شد.

1. خانم فرزانه صادق مالواجرد، بانویی توانمند، صاحب نظر و باتجربه در حوزه شهرسازی و مسکن به شمار می رود و شک و شبهه ای از این نظر به ایشان وارد نیست. با این وجود، توشه و رزومه سوابق و تجارب حمل و نقلی ایشان وجاهت و وزانتی ندارد. چنانچه وی در کسوت وزارت ظاهر شود، این نقیصه می تواند همچون پاشنه آشیل، عمل کرده و امکان توفیق در ماموریت ساماندهی حوزه حمل و نقل را از او سلب کند. این اتفاقی است که برای اکثریت وزرای راه و شهرسازی رخ داده است و آنها را از ایجاد تحولات لازم در حوزه حمل و نقل بازداشته است. موضوعی که مورد گلایه اغلب فعالان شقوق مختلف حمل ونقل است.

 

2. تلاش برای تفکیک وزارت راه و شهرسازی و سپردن سکان حوزه حمل و نقل به وزیر مستقل، می تواند به عنوان هدف استراتژیک خانم صادق مالواجرد مدنظر ایشان قرار گیرد اما تا زمانی که این امر محقق نشده، به کار گماردن یک قائم مقام در حوزه حمل و نقل که دارای قدرت و اختیارات لازم برای برنامه ریزی، سیاست گذاری، اجرای برنامه ها و نظارت در این حوزه باشد، ضروری به نظر می رسد. این کار، یعنی انتصاب فردی به عنوان قائم مقام وزیر راه و شهرسازی، مسبوق به سابقه است و در دوره وزارت عباس آخوندی، ایشان قائم مقامی در حوزه مسکن مهر معرفی کرد و یا در دوره وزارت مرحوم بهبهانی، ایشان قائم مقامی تعیین کرد که در تمامی حوزه های ماموریت وزارتخانه، فعال مایشا و دارای اختیاراتی بود اما چون این قائم مقام به صورت تخصصی روی یک حوزه متمرکز نبود، چندان موفق عمل نکرد.

خانم صادق مالواجرد نیز لازم است با اصلاحاتی بر این مسیر طی طریق کرده و با انتصاب فردی توانمند، باتجربه و صاحب نظر به عنوان قائم مقام حوزه حمل و نقل، ساماندهی امور این حوزه را تا حدی زیادی به ایشان بسپارد. تاکید بر این نکته خالی از فایده نیست که اگر قائم مقام حمل و نقلی وزیر فاقد قدرت و اختیارات لازم باشد، تجربه ناموفق معاونت حمل و نقل که در دوره وزارت عباس آخوندی تاسیس شد، تکرار خواهد شد. معاونت حمل و نقل وزارت راه و شهرسازی نه در آن دوره و نه در دوره وزرای بعد از ایشان، به دلیل فقدان قدرت اجرایی، هیچگاه جایگاه لازم را پیدا نکرد و اصولا جدی گرفته نشد!

3. نام خانم فرزانه صادق مالواجرد با صفاتی همچون صراحت لهجه، فسادستیزی و سفارش ناپذیری گره خورده و به دلیل همین ویژگی ها پیش از این در وزارت راه و شهرسازی و شهرداری به سبب پرونده های مشهوری همچون ماجرای حریم شاهچراغ، عرصه را بر او تنگ کرده و برکناری اش را از مسئولیت رقم زده اند.

پرسش اینجاست که در وزارتخانه ای که بیشترین فشار سیاسی از ناحیه نمایندگان مجلس برای مواردی همچون عزل و نصب مسئولان ادارات استانی و اجرا یا تقدم بخشیدن به پروژه های عمرانی، اتفاق می افتد، آیا خانم صادق مالواجرد بدون عقبه سیاسی و پایگاه و جایگاه در جریان های مریی و نامریی قدرت، توان مقاومت و تداوم اجرای برنامه های خود را خواهد داشت یا در برابر هجمه های سیاسی غافلگیر و زمین گیر خواهد شد. اینجاست که باز هم ضرورت می یابد افرادی که حلقه معاونان ایشان را تشکیل می دهند، دارای سبقه سیاسی بوده و توان چانه زنی و در صورت لزوم ایستادگی در برابر جریان های سیاسی و مجلسیان را داشته باشند و از غافلگیری ایشان جلوگیری کنند.