آخرین خبرها از انتخابات آمریکا ۲۰۲۴

کامالا هریس و دونالد ترامپ تا آخرین رأی برای کسب برتری در انتخابات آمریکا مبارزه می کنند، ولی یک احتمال ضعیف وجود دارد که این انتخابات به تساوی ختم شود. چنین بن بستی یکی در سال ۱۸۰۰ و دیگری در سال ۱۸۲۴ اتفاق افتاده است. در صورت تساوی آرای انتخابات آمریکا اتفاقی می افتد؟

به گزارش تین نیوز به نقل از یورونیوز، انتخابات آمریکا با رقابت ترامپ و هریس آغاز شده و حالا همه منتظر اعلام نتایج این انتخابات هستند. فاصله نزدیک و بعضا برابر دونالد ترامپ و کامالا هریس در نظرسنجی های انتخاباتی یک احتمال قدیمی در انتخابات آمریکا را دوباره بر سر زبان ها انداخته است. اینکه اگر آرای ترامپ و هریس برابر شود چه اتفاقی خواهد افتاد و چه کسی رئیس جمهور آمریکا خواهد شد؟

وجود یک اصلاحیه در قانون اساسی آمریکا که بیش از دو قرن پیش تصویب شده مشخص می کند در صورت تساوی آرای نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، برنده چگونه انتخاب شود.

این موضوع در پیوند با سیستم کالج انتخاباتی ایالات متحده مرتبط است، ساز و کاری که طی آن برنده همه رأی های الکترال یک ایالت را به دست می آورد و بدین گونه پیروز نهایی انتخابات مشخص می شود.

کالج انتخاباتی شامل ۵۳۸ رأی است که به تناسب جمعیت در میان پنجاه ایالت و منطقه واشنگتن دی سی توزیع شده است. بنابراین، تساوی بین دو نامزد ریاست جمهوری از نظر تئوری امکان پذیر است. یعنی در این انتخابات هریس و ترامپ می توانند هر کدام ۲۶۹ رأی الکترال دریافت کنند و در نتیجه به سناریوی تساوی کامل برسند که در آن صورت هیچ کدام قادر به کسب اکثریت آرای الکترال برای ریاست جمهوری نیستند.

چنین بن بست هایی در تاریخ آمریکا دو بار اتفاق افتاده است، یکی در سال ۱۸۰۰ و دیگری در سال ۱۸۲۴ میلادی.

در تساوی های انتخابات آمریکا در گذشته چه اتفاقی افتاد؟

در انتخابات سال ۱۸۰۰ میلادی حزب جمهوری خواه دموکرات توماس جفرسون، رئیس جمهور فدرالیست وقت، جان آدامز را شکست داد.

در آن زمان مانند امروز که معاون نامزد ریاست جمهوری همزمان با او معرفی می شود، نامزدها یک «همراه انتخاباتی» از ایالتی دیگر داشتند و رأی دهندگان باید دو رأی می دادند، یکی به رئیس جمهور و یکی به معاون. نامزدی که بیشترین رأی را می آورد رئیس جمهور و نفر دوم، معاون رئیس جمهور می شد.

با این حال، حزب دموکرات-جمهوری خواه آن زمان (که بعدها به دو حزب جمهوری خواه و دموکرات بدل شد) هماهنگی خوبی با هم نداشتند و نتیجه آن شد که آرا نامزد آن ها برای ریاست جمهوری (جفرسون) با آرا نامزدشان برای معاونت (آرون بر) برابر شد.

سانفورد لوینسون، استاد حقوق دانشگاه تگزاس می گوید که آن بحران و بن بست طولانی که تقریباً منجر به درگیری نظامی شده بود، در نهایت طبق قانون «هر ایالت، یک رأی» در مجلس نمایندگان حل شد.

اما به دلیل اوضاع پیش آمده در آن زمان اصلاحیه دوازدهم قانون اساسی معرفی شد که همچنان امروز هم برای انتخاب رئیس جمهور ایالات متحده کاربرد دارد. این اصلاحیه تصریح می کند که رأی دهندگان «باید در آرای خود فردی را که به عنوان رئیس جمهور و فردی را که به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب می کنند، به طور جداگانه نام ببرند» تا از بروز تساوی بین نامزدهای یک حزب جلوگیری شود.

با این حال، همچنان این احتمال وجود دارد که هیچ نامزدی به اکثریت لازم آرای انتخاباتی نرسد. در حال حاضر، این آستانه بحرانی ۲۷۰ رأی است.

این اتفاق هم در سال ۱۸۲۴ اتفاق افتاد. در آن زمان اندرو جکسون ۹۹، جان کوئینسی آدامز ۸۴، ویلیام کرافورد ۴۱، و هنری کلی ۳۷ رأی کسب کردند. تمامی این نامزدها از حزب دموکرات-جمهوری خواه بودند که به جناح های منطقه ای تقسیم شده بود.

اصلاحیه دوازدهم می گوید که در چنین مواردی، مجلس نمایندگان باید فوراً رئیس جمهور را از میان سه نفر برتر انتخاب کند. آراء ایالتی داده می شود، به طوری که هر ایالت یک رأی دارد و تنها اکثریت ساده مورد نیاز است.

این بدان معناست که گرچه ایالت وایومینگ تنها ۳ الکترال و کالیفرنیا ۵۴ الکترال دارد، اما وایومینگ، کوچک ترین ایالت آمریکا با کمتر از ۶۰۰ هزار نفر جمعیت در انتخاب رئیس جمهور جدید همان قدرتی را خواهد داشت که ایالت کالیفرنیا با نزدیک به ۴۰ میلیون نفر جمعیت.

علاوه بر این، انتخاب رئیس جمهور جدید به ترکیب مجلس نمایندگان بستگی دارد که نمایندگان آن به طور همزمان با انتخابات ریاست جمهوری برگزیده می شوند.

چقدر احتمال رخ دادن تساوی در آرای انتخابات آمریکا وجود دارد؟

احتمال تساوی کم است، اما با این حال می توان آن را مد نظر قرار داد.

وب سایت 270toWin سناریوهای مختلفی را در این زمینه ارائه داده است. یک سناریو این است که ترامپ پنسیلوانیا و جورجیا را ببرد، در حالی که هریس با آرا خود در ویسکانسین، میشیگان، آریزونا، نوادا، و یک رأی الکترال در نبراسکا پیروز شود. نبراسکا به همراه مین تنها ایالت هایی هستند که آرای انتخاباتی میان آنها تقسیم می شود.

یک سناریوی دیگر که از آن هم بعیدتر است، این است که هریس در تمام ایالت هایی که بایدن برده بود به علاوه کارولینای شمالی که بر پایه نظرسنجی های موجود به جمهوری خواهان می رسد، پیروز شود. در آن صورت، اگر ترامپ میشیگان، پنسیلوانیا، و ویسکانسین را بازپس بگیرد و برای نخستین بار در نوادا پیروز شود، نتیجه ۲۶۹-۲۶۹ می شود.

این موضوع به «گزینش احتمالی» منجر می شود که طی آن برای نخستین بار در دو سده اخیر، مجلس نمایندگان باید رئیس جمهور را با اکثریت ساده ۲۶ ایالت انتخاب کند.

با توجه به شکاف شدید در کشور، اعضای تازه سوگندخورده کنگره آمریکا با فشار شدیدی مواجه خواهند شد و ممکن است در برخی موارد مجبور شوند بین حمایت از نامزد حزب خود و نامزدی که بیشترین آراء عمومی را در ایالت خود کسب کرده است، انتخاب کنند.

هیچ الزامی برای هیئت های ایالتی وجود ندارد که از برنده آرای ایالت خود حمایت کنند.

طبق تحلیل بخش پژوهش های کنگره، چنین وضعیتی احتمالاً در تاریخ ۶ ژانویه، بلافاصله پس از این که کنگره مشخص کند هیچ نامزدی اکثریت ندارد، رخ خواهد داد.

این سناریوی تساوی به طرز شگفت انگیزی ممکن است به هم زیستی یک رئیس جمهور جمهوری خواه و یک معاون دموکرات یا بالعکس منجر شود.

در واقع طبق اصلاحیه دوازدهم قانون اساسی آمریکا، در صورت عدم کسب اکثریت، معاون رئیس جمهور توسط سنا از میان دو نامزدی که بیشترین آرای انتخاباتی را دارند، برگزیده می شود و هر سناتور نیز یک رأی دارد.

سنای ایالات متحده دارای ۱۰۰ عضو است که هر ایالت دو سناتور انتخاب می کند.

در نهایت، سنا می تواند معاون رئیس جمهور را انتخاب کند حتی اگر مجلس نمایندگان در انتخاب رئیس جمهور به بن بست برسد. بنابراین، اگر تا روز تحلیف، ۲۰ ژانویه، رئیس جمهور انتخاب نشود، معاون تازه انتخاب شده به عنوان رئیس جمهور موقت خدمت خواهد کرد. این سناریویی است که هیچ کس در ایالات متحده امروزه نمی تواند آن را تصور کند.