خودرو باید از سبد کالاهای سرمایه ای مردم خارج شود

به گزارش تین نیوز به نقل از اقتصادآنلاین، صنعت خودرو دولتی اداره می شود و بحث واگذاری سهام خودروسازان در حد یک وعده باقی مانده است؛ اما این تمام ماجرا نیست؛ چراکه قیمت خودرو دستوری تعیین می شود و به تبع آن تولید خودرو برای خودروساز صرفه اقتصادی نداشته و کمبود تولید بازار را آشفته می کند؛ بماند که برای همان تعداد ناکافی خودروی تولید شده، خودروساز انگیزه ای برای افزایش کیفیت تولیدات خود ندارد. در نتیجه چنین وضعیتی، دو خودروساز بزرگ دولتی با زیان انباشته بیش از ۲۰۰ هزار میلیارد تومانی مواجه هستند و در شرایطی قرار گرفته اند که با تعداد پرسنل بالا و بهره وری پایین، نه راه پس دارند و نه راه پیش.

از سوی دیگر، بازار خودرو هم در وضعیت ملتهبی به سر می برد. خودرو از یک کالای مصرفی به عنوان یک وسیله حمل ونقل، به یک کالای سرمایه ای تبدیل شده و تحت تاثیر نوسانات نرخ دلار و تورم بالای موجود قرار گرفته است، به گونه ای که در چند ماه گذشته بی سابقه ترین افزایش قیمت خودرو به دنبال جهش نرخ ارز رقم خورده است و خودروهایی که در کشورهای همسایه دیگر از رده خارج محسوب می شوند، در ایران به مدد تورم به گنجی ارزشمند بدل شده و به ابزاری برای سوداگری و دلالی تبدیل شده اند.

در شرایطی که هم خودروساز از وضعیت فعلی ناراضی است و به دنبال راهی برای تنفس می گردد و هم دست مردم به عنوان مصرف کننده از خرید خودرو کوتاه شده است، دولت بعدی باید چه سیاست هایی را در حوزه خودرو دنبال کند تا قدری از التهابات موجود در صنعت و بازار خودرو کاسته شود؟

در همین زمینه هرویک یاریجانیان، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران به خبرنگار اقتصادآنلاین گفت: دولت باید یک برنامه بلندمدت برای ارتقای کیفیت صنعت خودرو داشته باشد و در کنار این موضوع و تا زمانی که ارتقاء انجام شود، باید با واردات، التهابات بازار را مدیریت کند؛ تا زمانی که واردات را در مدار نیاوریم، این التهاب از بین نمی رود.

یاریجانیان افزود: باید به یک نتیجه نهایی برسیم که آیا ما در تولید خودرو مزیت رقابتی داریم یا نداریم، کاملا نامشخص است که خودروساز ما به دنبال ساخت چه کلاس خودرویی است و بلاتکلیفی خودروساز به اجتماعی که ما در آن زندگی می کنیم نیز، در حال تسری است و شهرداری مجبور شده برای ناوگان حمل ونقل عمومی از چین اتوبوس وارد کند تا از این بی تکلیفی خارج شود.

وی ادامه داد: اسم خودمان را خودروساز گذاشته ایم، اما در بسیاری از کلاس های خودرویی، خودرو نداریم، برای مثال ناوگان تاکسیرانی ما نیاز به ون دارد، اما تولید ون در کشور ناچیز است یا برای تامین امنیت شخصیت های خودمان، تولید خودروی ضدگلوله نداریم. در زمینه تولید انواع وانت هم محدودیت بسیاری وجود دارد و وانت با تکنولوژی قدیمی و مصرف سوخت بیشتر تولید می شود که اگر سوخت گران شود، استفاده از آن صرفه اقتصادی ندارد. همچنین آمبولانس هایی که داخل کشور تولید می شود که استانداردهای جهانی را ندارد.

عضو هیات نمایندگان اتاق تهران تصریح کرد: برای عبور از تمام این موارد، باید به سمت بهینه سازی حرکت کنیم. متاسفانه تا زمانی که به بهینه سازی فکر نکنیم، حداقل روی چند کلاس خودرویی متمرکز نشویم و خودروی خوب نسازیم تا به بازارهای جهانی راه پیدا کنیم، همین وضعیت فعلی ادامه می یابد که ماشین های دهه هفتاد و هشتاد را تولید کنیم.

با شرکت های خارجی مطرح خودرو بسازیم

این فعال اقتصادی تاکید کرد: روی ساخت هیچ نوع خودرویی مزیت نداریم، اما می توان با شرکت های خارجی مطرح مانند تویوتا سرمایه گذاری مشترک انجام داد و خودرو تولید کرد.

یاریجانیان توضیح داد: در کشور ما یک ماشین ساخته می شود و سپس برای استفاده خاصی مانند تاکسیرانی یا پلیس راهور به کار گرفته می شود، در حالی که در کشورهای دیگر تاکسی به دنیا می آید و ماشین از روز اول به عنوان تاکسی طراحی می شود. ماشین ها باید بهینه سازی شوند، به طوری که از روز اول باید بگوییم که این ماشین، تاکسی است، اگر این کار را انجام دهیم می توانیم بگوییم با استانداردهای جهانی برای رفاه اجتماعی مردم مطابقت داریم.

با حجم انبوه خودروهای فرسوده شبیه کوبا شده ایم

وی اظهار داشت: اگر واردات خودرو اتفاق نیفتد، با حجم گسترده ای از ماشین های قدیمی و فرسوده مواجه خواهیم شد و از لحاظ این همه ماشین قدیمی و پرمصرف و پراستهلاک یک مقدار هم در حال شبیه شدن به کوبا هستیم و اینها هزینه هایی است که داریم به مردم خودمان تحمیل می کنیم.

عضو هیات نمایندگان اتاق تهران گفت: بسیاری از کشورها ماشین را ۵ ساله می فروشند، ولی ما ماشین را از قبل ثبت نام می کنیم و قرعه کشی انجام می دهیم، در حالی که هیچ جای دنیا خودرو را به این روش نمی فروشند. خودرو کالایی مصرفی است، باید به این نتیجه برسیم که خودرو در خدمت خانواده باشد، نه این که منابع مالی خانواده برای خرید خودرو به هر قیمتی هزینه شود.