◄ انعقاد قرارداد ساخت بوژی و بدنه قطارهای مترو تهران توسط بخش حمل و نقل گروه مپنا
بخش حمل و نقل گروه مپنا، قرارداد تأمین 42 دستگاه بدنه مترو و 84 بوژی مترو با شرکت واگن سازی تهران را امضا کرد.
به گزارش تین نیوز، این قرارداد به منظور توسعه ناوگان قطارهای مترو تهران منعقد شده و مدیریت آن به طور کامل بر عهده بخش حمل و نقل گروه مپنا خواهد بود. در این راستا تولید بوژی به شرکت مهندسی و ساخت لوکوموتیو مپنا و تولید بدنه نیز به شرکت واگن پارس مپنا واگذار خواهد شد.
شرکت مهندسی و ساخت لوکوموتیو مپنا، در حوزه ایجاد تکنولوژی طراحی و ساخت تجهیزات کششی حمل و نقل ریلی در کشور فعالیت می کند. این شرکت با صاحبان صنایع در عرصه بین المللی و شرکت های داخلی و خارجی صاحب نام تجاری در راستای جذب، نگهداری، توسعه و ارتقاء دانش فنی طراحی و ساخت تجهیزات کششی صنعت حمل و نقل ریلی مشارکت دارد.
شرکت واگن پارس مپنا نیز اولین و بزرگترین تولید کننده خودروهای ریلی شامل انواع واگن های باری، مسافری، مترو، ترنست، لوکوموتیو و بوژی در ایران است. لوکوموتیو باری و مسافری، واگن ترنست، واگن مترو، واگن مسافری کوپه ای 6 تخته و 4 تخته، واگن مسافری اتوبوسی، واگن رستوران، انواع واگن های باری، بوژی و … از جمله محصولات این شرکت است.
قرارداد اخیر مپنا با شرکت واگن‌سازی تهران، گام مهمی در جهت خودکفایی و توسعه صنعت ریلی ایران محسوب می‌شود. برای تحلیل عمیق‌تر این موضوع، به نکات زیر توجه می‌کنیم:
تأثیر این قرارداد بر صنعت ریلی ایران:
• توسعه زنجیره تامین داخلی: این قرارداد به تقویت زنجیره تامین داخلی قطعات مترو منجر شده و وابستگی به واردات را کاهش می‌دهد.
• ارتقای دانش فنی: با انتقال تکنولوژی و دانش فنی از مپنا به شرکت‌های زیرمجموعه، سطح دانش فنی در صنعت ریلی کشور ارتقا می‌یابد.
• ایجاد اشتغال: این پروژه به طور مستقیم و غیرمستقیم به ایجاد اشتغال در صنایع مرتبط کمک می‌کند.
• کاهش هزینه‌های بلندمدت: با تولید داخلی قطعات، هزینه‌های تعمیر و نگهداری و تامین قطعات یدکی در بلندمدت کاهش می‌یابد.
• افزایش بهره‌وری: با تولید قطعات با کیفیت بالاتر و در داخل کشور، بهره‌وری ناوگان مترو افزایش می‌یابد.
چالش‌ها و فرصت‌های پیش رو:
• چالش‌ها:
o تامین مالی: تامین مالی بلندمدت برای اجرای پروژه‌های بزرگ در صنعت ریلی یکی از چالش‌های اصلی است.
o رقابت با محصولات وارداتی: محصولات وارداتی ممکن است با قیمت‌های پایین‌تری عرضه شوند که می‌تواند برای تولیدات داخلی چالش ایجاد کند.
o استانداردسازی: اطمینان از رعایت استانداردهای بین‌المللی در تولید قطعات، چالش دیگری است.
o نیروی انسانی متخصص: تربیت نیروی انسانی متخصص و ماهر برای کار در این صنعت، نیازمند سرمایه‌گذاری است.
• فرصت‌ها:
o توسعه بازارهای صادراتی: با افزایش کیفیت محصولات و کاهش هزینه‌های تولید، می‌توان به بازارهای صادراتی نفوذ کرد.
o توسعه فناوری‌های نوین: با استفاده از فناوری‌های نوین مانند هوش مصنوعی و اینترنت اشیا، می‌توان بهره‌وری و ایمنی در صنعت ریلی را افزایش داد.
o توسعه حمل و نقل ریلی در شهرهای دیگر: این قرارداد می‌تواند الگویی برای توسعه صنعت ریلی در سایر شهرهای کشور باشد.
نقش دولت در توسعه صنعت ریلی
دولت می‌تواند با اجرای سیاست‌های حمایتی، نقش مهمی در توسعه صنعت ریلی ایفا کند:
• تخصیص بودجه: اختصاص بودجه کافی برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های ریلی و حمایت از تولید داخلی
• تسهیلات مالی: ارائه تسهیلات مالی به شرکت‌های فعال در صنعت ریلی
• حمایت از تحقیق و توسعه: حمایت از تحقیقات و توسعه در زمینه فناوری‌های ریلی
• ایجاد قوانین و مقررات حمایتی: ایجاد قوانین و مقررات مناسب برای حمایت از تولید داخلی و سرمایه‌گذاری در این صنعت
چشم‌انداز آینده صنعت ریلی ایران
با توجه به پتانسیل‌های موجود و تلاش‌های صورت گرفته، می‌توان به آینده‌ای روشن برای صنعت ریلی ایران امیدوار بود. با اجرای دقیق برنامه‌های توسعه، حمایت دولت و بخش خصوصی، و استفاده از فناوری‌های نوین، صنعت ریلی ایران می‌تواند به یکی از مهم‌ترین بخش‌های اقتصاد کشور تبدیل شود.
برخی از مهم‌ترین اهداف برای توسعه صنعت ریلی ایران عبارتند از:
• توسعه شبکه ریلی سراسری: اتصال بیشتر شهرهای کشور به شبکه ریلی و ایجاد یک شبکه یکپارچه
• نوسازی ناوگان ریلی: جایگزینی ناوگان فرسوده با ناوگان جدید و مدرن
• توسعه حمل و نقل ریلی مسافری: افزایش سهم حمل و نقل ریلی مسافری و تبدیل آن به یک گزینه جذاب برای مسافران
• توسعه حمل و نقل ریلی بار: افزایش سهم حمل و نقل ریلی بار در حمل و نقل کالا
• توسعه خطوط ریلی برقی: کاهش آلودگی هوا و مصرف سوخت‌های فسیلی
• استفاده از فناوری‌های نوین: استفاده از فناوری‌های نوین برای افزایش ایمنی، بهره‌وری و راحتی مسافران
تیم فعلی حاضر در مپنا ریلی توانایی جلو بردن چنین پروزه هایی رو ندارد.