بحران روسیه -اوکراین و چالشی به نام تأمین خدمه برای کشتی ها

به گزارش تین نیوز، تونی مونوز تحلیلگر و نویسنده سایت های خبری دریایی طی مقاله ای به بررسی تأثیر بحران اوکراین بر تأمین نیروی انسانی دریانورد در سراسر جهان  پرداخته و یاد آور شده است از آنجایی که دریانوردان روسی -اوکراینی روی هم رفته  ۲۹ درصد از نیروی دریانورد را در رده های مختلف دریانوردی تشکیل می دهند به همین جهت این تعداد بخش قابل توجهی از حدود دو میلیون دریانورد جهان است که این دریانوردان در پی شرایط چالش برانگیز دوران کووید ۱۹ در گیر چالش دیگری به نام جنگ روسیه و اوکراین شده اند.

به عقیده این  تحلیلگر دریایی اوکراین به تنهایی حدود ۱۶۰ هزار دریانورد آموزش دیده و آماده به کار دارد که در حال حاضر بسیاری از آنان به علت بحران اوکراین در سراسر دنیا مشغول به فعالیت می باشند و تعدادی نیز در بنادر اوکراین در انتظار اعزام به کشتی ها هستند البته برای بسیاری از آنان کشتی  محل کار و زندگی است. ناگفته نماند بسیاری نیز به علت صدمات وارده به اعضای خانواده شان عطای این کار را به لقایش بخشیده اند.

تصور کنید دریانوردی که خانه و کاشانه خود را از دست داده و خانوادۀ وی مجبور به مهاجرت   به کشور های اروپایی شده چگونه می تواند با آرامش به کار در کشتی متعلق به شرکت های کشتیرانی دیگری بپردازد؟ بدون شک چنین دریانوردی قطعاً قادر به انجام وظیفه به نحو احسن نیست. این شرایط تبعات بحران اوکراین و روسیه را بیشتر عیان و آشکار می کند.

در این میان اغلب آن ها در معرض محدودیت های سفری قرار دارند و متأسفانه در حال حاضر شرایط به گونه ای شده که در برخی شرکت های کشتیرانی که به طور سنتی از دریانوردان اوکراینی و روسی استفاده می کردند، برای تامین دریانورد به ملیت ها و شرکت های دیگر روی می آورند. در واقع بحران روسیه و اوکراین، توانایی شرکت های کشتیرانی برای استخدام دریانورد را تحت تأثیر قرار داده، زیرا از زمان شروع جنگ به دلیل تحریم های بانکی روسیه دریافت ویزای مسافرتی و پرداخت حقوق برای دریانوردان  روسی دشوار شده است در این راستا  استفاده از هر دو  خدمه روسی و اوکراینی در یک  کشتی نیز مشکل ساز است.

بر اساس داده های دریافتی چند شرکت کشتیرانی از استخدام دریانوردان روسی به طور کامل خودداری می کنند و برای جذب دریانوردان اوکراینی نیز، اما و اگر های زیادی به کار می برند و حداکثر سعی خود را به کار می گیرند تا آنان را به حقوق و دستمزد پایین قانع کنند. از سوی دیگر استرس و نگرانی دغدغۀ دریانوردان اوکراینی به علت شرایط حاکم بر کشور خودشان بسیار بالا است، زیرا بسیاری از خانواده های آن ها از کشور فرار کرده و یا مجبور به نقل مکان شده اند به همین جهت بسیاری از آنان نمی خواهند به اوکراین بازگردند.

اگرچه دریانوردان اوکراینی از طریق آنلاین آموزش های لازم را طی می کنند، اما این همۀ ماجرا نیست، زیرا  برخی از آنان مجبورند که برای تمدید گواهینامه های خود به ادارۀ دریانوردی لهستان و یا کشور های همجوار مراجعه کنند.

نویسنده در ادامه نوشته است: "باتوم جنسن" که در حال حاضر با ایجاد مؤسسه ای توانسته دریانوردان اوکراینی را تا حدودی سر و سامان بخشد در این ارتباط می گوید زمانی که جنگ شروع شد ۶۰ درصد دریانوردان اوکراینی در کشتی بودند و تعدادی از آن ها در صدد بودند به خانه های خود بازگردند یا به ارتش بپیوندند، اما اکثریت آن ها در کشتی ماندند تا دوره قرارداد آنان به پایان برسد. اما پس از اتمام قرارداد برخی از آنان با روحیه ناراحت کننده ای به حال خود رها شده و معلوم نیست چه سرنوشتی پیدا کرده اند؟

به گفتۀ وی در حال حاضر اکثر خانواده های دریانوردان به کشور های اروپایی مهاجرت کرده اند که همین کار باعث استرس و نگرانی دریانوردان اوکراینی شده، زیرا دریانوردی که خانواده اش فاقد مسکن باشد نمی تواند  به درستی وظایف خود را انجام دهد که همین کار در نحوۀ جذب وی نیز بی تاثیر نیست.

وی در ادامه می گوید: امروزه به علت آنکه تعدادی از دریانوردان اوکراینی قادر به انجام فعالیت های خود نیستند نسبت به جذب دریانوردانی از فیلیپین، هند و اندونزی اقدام کرده ایم.

وی با اشاره به اینکه در حال حاضر بنادر اوکراین در سطح امنیت دریایی قرار دارند و با ایجاد کریدور تحت نظارت سازمان ملل این امنیت بیشتر شده با این حال بسیاری از خدمه اوکراینی قادر به همکاری با شرکت های کشتیرانی نیستند مگر آنکه موقعیتی در سایر کشور ها برای خود دست و پا کنند.

"تونی مونوز" در ادامه مقاله آورده است اگرچه در حال حاضر روس ها توافقنامه ای امضا کرده اند که به کشتی های غلات اجازه می دهد از اوکراین و دریای سیاه تردد کنند، اما ازدحام گسترده کشتی ها در بنادر اوکراین اجازه تردد را به همه کشتی ها نمی دهد. تخمین زده می شود ماه ها طول می کشد تا یک کشتی به حرکت در بیاید این حکایت ناتمام تا زمانی که بحران بر این دو کشور حاکم است همچنان ادامه خواهد داشت.

نویسنده در پایان این مقاله نتیجه گیری کرده است هم اکنون ۷۵۰۰۰ کشتی در ناوگان تجاری جهان وجود دارد که از سال ۲۰۰۷ تا کنون دو برابر شده است با توجه به اینکه تا سال ۲۰۲۵ ناوگان جهانی از ۸۰۰۰۰ کشتی فراتر خواهد رفت و تقاضا برای دریانوردان دارای مجوز همچنان در حال افزایش است، جامعه دریایی باید برای پاسخ به این سوال چاره اندیشی کند. انتظار می رود بروز بحران هایی مانند روسیه -اوکراین باعث شود هر روز بر تعداد این تقاضا افزوده شود به همین جهت باید از کشور ها ی صاحب  صنعت کشتیرانی برای تکمیل و جذب نیرو های جدید و آموزش نیروی انسانی حمایت های لازم  به عمل آید.