◄ می‌گویند یک همسر در تهران دارم یکی در قم، شرم نمی‌کنید؟

نامزد انتخابات ریاست جمهوری با بیان اینکه ما ۴ برنامه تحولی برای اداره کشور طراحی کرده ایم، گفت: هرکس شعار بدهد دولت هیچ کاره است، نشانه بی‌کفایتی اوست.

به گزارش تین نیوز، علیرضا زاکانی، نامزد سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری صبح امروز (شنبه) در نشست خبری که خبرگزاری مهر برگزار شد، به واقعیت‌های تلخ موجود اشاره کرد و گفت: قبیله گرایی ها، فسادهای بزرگ اقتصادی، تبعیض‌ها و رانت‌ها، مسائلی است که در جامعه مشاهده می‌کنیم. مسائلی که هرکدام موجب رنج و درد تمام مردم است.

وی، بیکاری، تورم و مشکلات جامعه را نتیجه مدیریت ناکارآمد دانست و تصریح کرد: این مشکلات درون جامعه عوارض قدرت طلبی است.

نامزد انتخابات ریاست جمهوری تاکید کرد: بعد از جنگ جهانی دوم تا امروز، جهان آماده نظم پذیری جدید نبوده است و نقش ملت متمدن ایران در این نظم پذیری، بسیار با اهمیت است. هیچ گاه از بعد از جنگ جهانی دوم تا امروز منطقه ما به این اندازه آماده تحقق اراده ملت ها نبوده و نقش اراده ملت رشید ایران در این بین بسیار تعیین کننده است و هیچ گاه ضرورت تغییر به اندازه امروز در داخل کشور مشاهده نمی شود.

اهم اظهارات زاکانی  به نقل از مهر و باشگاه خبرنگاران:

امروز کشور ما دچار سرطان است و من به عنوان یک پزشک حاذق آمده ام که این سرطان را تشخیص بدهم و برای درمان آن روش ارائه کنم.

دولت می تواند مشکلات را حل کند، هر کس شعار بدهد که دولت هیچ کاره است عملا نشانه بی کفایتی او است. البته حل مشکلات نیازمند همکاری کامل سه قوه و سایر ارکان نظام است. من به عنوان کسی که ۱۳ سال سابقه قوه مقننه را داشته‌ام و در عالی ترین سطوح آن فعالیت کرده ام به راحتی می دانم چه ظرفیت های عظیمی از همکاری های بین دستگاه های اجرایی و سایر نهادها می شود در کشور ایجاد کرد.

(با اشاره به مسائل پیش آمده بین مجلس هفتم و دولت احمدی نژاد): برای حل مسائل بین دولت و مجلس از احمدی نژاد برای حضور در مجلس دعوت کردیم در آن جلسه به او گفتم اگر دست در دست هم بدهیم هزار قدم می توانیم راه برویم، اما اگر با هم دعوا کنیم صد قدم هم نمی توانیم راه برویم.  من به احمدی نژاد گفتم اگر ما سرمان را زمین بگذاریم باید به دلیل ۹۰۰ قدم راه نرفته پاسخگو باشیم نه صد قدم رفته.

دولت جوان حزب اللهی یک مختصاتی دارد. ما باید این مختصات را باور داشته باشیم و بر اساس آن عمل کنیم. ما باید بر مدار عقلانیت، معنویت و خلاقیت عمل کنیم و به آزادی، استقلال و پیشرفت فردی و اجتماعی توجه داشته باشیم. برای رسیدن به این مقصود  ما ۴ محور تحولی را مدنظر داریم.

فوریت کار دولت من تحول در اقتصاد و مدیریت است. در این عرصه توجه به تولید، محور تحول است. هر آنچه مخالف تولید باشد با همه وجود به جنگ آن خواهیم رفت و هر آنچه که عامل و کمک کننده تولید باشد مورد توجه قرار می دهیم. برای این مهم لیستی از موانع تهیه شده که حاصل ۱۵ سال کار و پژوهش در مرکز پژوهش ها، اتاق بازرگانی و سایر مجموعه هاست. البته همه موضوعات مشخص است و کسی نمی تواند بگوید من نمی دانم چه کار باید کنم، اما اینکه کارهایی که معلوم است چرا انجام نمی شود به دلیل تعارض منافع است.

ما به سیاست خارجی به عنوان یک فرصت بزرگ نگاه می کنیم و خروجی ما نیز باید عزت و اقتدار جهانی باشد تا در نتیجه سیاست دولت، مردم از این مشکلات خارج شوند.

سیاست خارجی اراده کل مسئولان نظام است که انجام آن را تشخیص میدهد اما باید عقل جمعی و در راس آن رهبری برای مذاکرات نظر بدهند. مذاکرات برجام اصلا ربطی به دولت روحانی ندارد. با این فرض هیج گاه مخالف مذاکره نبوده ایم ولی با تصمیم ۲۰ دقیقه غیر کارشناسی مخالف هستیم.

وضعیت امروز اقتصاد کشور مانند یک بیمار تصادفی است که به اورژانس آمده است. برای اقتصاد کشور نیازمند اقدامات فوری هستیم و وعده دادن در این بین خطاست‌ وعده اقتصادی دارم و جوری وعده می دهم که همه اقناع شوند.

وعده دادن فلان مبلغ اشتباه است و دوره این چیزها گذشته است. از نامزدهایی که این وعده های اقتصادی را بدهند بعدا سوال می کنم و منشا کارشناسی آن را از آنها می خواهم.

دنبال نقد کردن برجام هستیم. برجام معامله ناقص و معیوب بود ولی منعقد شد امروز تمام وظایف خودمان را حتی بیشتر انجام دادیم الان نوبت آنهاست. آمریکا می خواهد به برجام بیاید باید اول تمام تحریم ها را بردارد و راستی آزمایشی شود و سپس اعلام نظر کنیم. اتحادیه اروپا، روسیه چین نیز باید مسئولیت خود را انجام دهند. نسبت به ۶ نامزد دیگر برای استیفای حقوق مردم برتری دارم. می توانم منافع خودمان را در برجام نقد کنیم.

کشورهای مسلمان، همراه و هم دل ما و کشورهای نوظهور که خودشان را برتر از ما نمی بینند اولویت سیاست خارجی ما هستند. ما با اروپا کار خواهیم کرد ولی منفعل نخواهیم بود. ما برای برخی کشورها فقط امنیت برده ایم ولی اقتصاد و فرهنگ خودمان را نبرده ایم که ناشی از بی عرضه گی و بی اراده گی است.

ارتباط با همسایگان و استحکام امنیت جز اولویت های سیاست خارجی ما است، در انتخابات نمی خواهیم به هم بپریم بلکه می خواهیم فرصت ها را بگوییم. نقش روسیه و چین و محور مقاومت در سیاست خارجی ما وجود دارد.

 ( درباره قرارداد ایران و چین): این قرارداد یک فرصت تاریخی برای ایران و چین است این فرصت را قدر می دانیم ناظر به جزئیات این قرارداد هستیم و ابعاد مختلفی دارد. از بانیان آن یعنی رهبر معظم انقلاب تشکر می کنم وگرنه با برخورد بد دولت در سال ۹۴ با رهبر چین تمام روابط ما به هم ریخته بود. جزئیات این قرارداد باید در مجلس تصویب شود. من مجلس را راس امور می دانم نه اینکه بخواهم مجلس را تخریب کنم.

نه چپ و نه راست و نه امنیتی و غیر امنیتی نمی شناسم. انقلابی هستم و راه حاج قاسم را می روم.

( درباره مبارزه با مفاسد اقتصادی): در دو دهه اخیر با مفاسد اقتصادی مبارزه کردم. چند روز پیش لیستی ۲۰ نفره از مفسدان اقتصادی به دستمان رسید که افراد معمولی نبودند بلکه این مفسدان اقتصادی یا معاون رئیس جمهور بوده اند یا دادستان، یا طبری، یونسی، فریدون، رحیمی، وزیر اطلاعات، مهدی جهانگیری و مرتضوی و از این قسم افراد بوده اند.

معاون رئیس جمهور رفت تجدید سال ۶۲ من در دوران تحصیل را درآورد که علتش حضور در جبهه بود. بعد گفتند سه ترم مشروط شده ای که دو ترم بود و علتش مسافر کشی من برای درآوردن خرج زندگی با داشتن دو فرزند بود. بعدا به دخترم که نخبه بود گیر دادند. دختر من می خواست درسی بخواند که بعدا به درد ملت بخورد. دخترم شاگرد ممتاز دانشگاه شریف است‌ .

دختر من بدون رانت و بورس رفت سوئیس و درسی که باید ۲ ساله می خواند را یک ساله طی کرد و فرزندش در آستانه اتمام تحصیل به دنیا آمد نوه ام الان شناسنامه آنجا را دارد و به کشور برگشت. دو روز قبل گفتم که دو آپارتمان ۹۵ متری دارم و همسرم هم یک آپارتمان ۷۵ متری در پردیسان دارد که بعدا دختر و دامادم آنجا ساکن خواهند شد. بعد حاشیه درست کردند که دو همسر یکی در تهران و یکی در قم دارم؛ شرم نمی کنند؟ من چه خاری در گلوی آنها هستم؟ وقتی روی کار بیایم آنها را راحت نمی گذارم هر چه خوردند بردند از گلویشان بیرون می کشم. دانشگاه دختر من پولی نبود و از ۱۴ نفر، دختر من بین ۸ نفر موفق شده بود. من یک ریال خرج دخترم نکردم و دخترم و همسرش آنجا کار می کردند و خرج خودشان را می دادند.