خودروسازان دست از سر صنعت بردارند
اگر میبینیم خودروهای ما توان لازم را ندارند و نمیتوانیم بعد از شصت سال خودروی استاندارد تولید کنیم، یعنی توان لازم را نداریم و باید از این صنعت دست برداریم. به چه قیمتی خودرو تولید کنیم؟ به قیمت گرفتن جان مردم؟
سیدناصر موسوی لارگانی*: یکی از معضلاتی که کشور ما به آن دچار است و متأسفانه خسارت جبرانناپذیری برای جامعه و مردم دارد، حوادث جادهای است. رویدادن این حوادث جادهای شاید دلایل مختلفی داشته باشد که به نظرم درصد بسیاری از آن برمیگردد به اینکه ما در کشورمان، جادهها و خودروهایی استاندارد نداریم. این موضوع به معنای این نیست که تمام خودروهای خارجی استاندارد هستند و یا کیفیت لازم را دارند، چه بسا برخی از خودروهای ساخت کشور چین شاید ضعیفتر از خودروهای تولید داخل باشند و ایرادات بزرگی داشته باشند، اما دلیل من برای بیان این مسئله اشاره کلی به نبود ایمنی و استاندارد در خودروها است. اگر میبینیم خودروهای ما توان لازم را ندارند و نمیتوانیم بعد از شصت سال خودروی استاندارد تولید کنیم، یعنی توان لازم را نداریم و باید از این صنعت دست برداریم. به چه قیمتی خودرو تولید کنیم؟ به قیمت گرفتن جان مردم؟ سالانه عده زیادی از مردم عزیز کشورمان جان خود یا عزیزانشان را در حوادث تلخ جادهای از دست میدهند. در حوادث جادهای، عوامل زیادی دخیل است، اما میتوان برای شروع، با رفع عواملی که سطحی و حاشیهای به نظر میآیند، تا حدودی جلوی این حوادث را گرفت و بعد قدمهای بزرگ را برداشت.
یکی دیگر از علل تصادفات جادهای، روشن نبودن معابر به اندازه کافی است. شاید باورش سخت باشد که ما هنوز در کشورمان در برخی از بزرگراهها و راههای روستایی و بین شهری نور کافی نداریم.این موضوع همیشه حادثهآفرین بوده و تعداد زیادی از قربانیهایی که در حوادث جادهای جان خود را از دست میدهند، به همین دلیل است. برای مثال، بنده به علت نبود روشنایی لازم در جاده کاشان – قم که حدود ۵۰ کیلومتر است، دچار حادثه شدم. لاستیک یک تریلی وسط راه بود و به علت تاریک بودن مسیر، خودروی من چپ کرد، اما در این حادثه با وجود ضربه سنگینی که به خودرو وارد شده بود، کیسه هوای خودرو باز نشد و مسئولان کارخانه خودروسازی که داخلی هم هست، ادعا میکردند ضربه به قدر کافی سنگین نبوده است. در این حادثه، سه عامل دخیل بود؛ نبود روشنایی کافی در جاده، وجود شیء در جاده و کار نکردن کیسه هوای خودرو. این اتفاقات کوچک باعث میشود حوادث تلخ و ناگواری برای مردم به وجود بیاید که باید به آن توجه شود.
اگر امروز دانشآموزان و جوانان ما در حوادث رانندگی و جادهها کشته میشوند، اتفاقی است که در آینده اثرات آن را درک میکنیم. ما نسلی را از دست میدهیم که میتواند بر رشد و توسعه کشور تأثیرگذار باشد. پس از کنار رسیدگی به حوادث جادهای نباید به آسانی گذشت. حادثهای که برای دختران دانشآموز هرمزگانی رخ داد، اولین حادثه تلخ در کشورمان نبوده است و حادثههای متعدد و تلخ دیگری در جادههای کشورمان داشتهایم که میتوان به اردوهای راهیان نور اشاره کرد که اتفاقات تلخ جادهای زیادی در سفرهای دانشآموزان برای این اردوهامیافتد. در کشورهای توسعهیافته هم، تصادف رخ میدهد، اما آیا شمار و نحوه رخدادن تصادفات جادهای آنها شباهتی با تصادفات جادههای کشور ما دارد؟ آیا دلایل تصادفات در کشور ما با کشورهای توسعهیافته یکی است؟ بنابراین، از کنار تصادفات جادهای به سادگی نگذریم و نگاهمان به این حوادث مقطعی نباشد.
*عضو کمیسیون اقتصادی مجلس