◄ ایمنی و استانداردهای خودرویی محل چانه‌زنی نیست
اگر همین امروز گزارش میدانی تهیه شود و در آن از ایرانی‌ها بپرسند مقصر مرگ‌ومیر و تصادفات جاده‌ای کیست، بسیاری از آن‌ها انگشت اتهام را به سمت خودروسازان نشانه می‌روند و از آن‌ها به‌عنوان متهم ردیف اول نام می‌برند. عده‌ای هم هستند که منصفانه‌تر قضاوت می‌کنند و در کنار خودروها، از جاده‌های ناامن نیز به‌عنوان مقصر این «کشتار» یاد می‌کنند و اگر خیلی انصاف به خرج بدهند، از خودشان هم می‌گویند.
اگر همین امروز گزارش میدانی تهیه شود و در آن از ایرانی‌ها بپرسند مقصر مرگ‌ومیر و تصادفات جاده‌ای کیست، بسیاری از آن‌ها انگشت اتهام را به سمت خودروسازان نشانه می‌روند و از آن‌ها به‌عنوان متهم ردیف اول نام می‌برند. عده‌ای هم هستند که منصفانه‌تر قضاوت می‌کنند و در کنار خودروها، از جاده‌های ناامن نیز به‌عنوان مقصر این «کشتار» یاد می‌کنند و اگر خیلی انصاف به خرج بدهند، از خودشان هم می‌گویند.
اینکه افکار عمومی و حتی بسیاری از مسئولان، از خودروهای ایرانی به‌عنوان یکی از عوامل تلفات هم‌وطنانشان نام می‌برند، نه اینکه واقعیت نباشد، اما قطعاً همه حقیقت هم نیست، چه آنکه آمارها می‌گویند خودروها با همدستی جاده‌ها و رانندگان، ایران را به یکی از کشورهای رکورددار در تصادفات جاده‌ای تبدیل کرده‌اند. اینجا اما یک نکته بسیار مهم وجود دارد و آن نقش «خودرو» در پوشش دو عامل اثرگذار دیگر بر تصادفات و تلفات جاده‌ای یعنی «خطای انسانی» و «جاده» است.
تردیدی وجود ندارد که در همه جای دنیا، خطای انسانی، خودرو و جاده به‌عنوان سه عامل اصلی تصادفات جاده‌ای شناخته می‌شوند و بنابراین برای تحلیل آمارهای مربوط به تصادفات، باید به نقش هر سه این‌ها توجه کرد.
خودروسازان معمولاً تلفات تصادفات را بر گردن جاده‌های ناایمن و خطای انسانی می‌اندازند. این دو مسئله در تصادفات مقصر هستند اما خودرو ایمن تا حد ممکن از تصادف جلوگیری می‌کند و در صورت بروز آن، جان سرنشینان را تا حد ممکن نجات می‌دهد.
پس نمی‌توان گفت چون جاده ناامن است و خطای انسانی زیاد است گفت خودرو ناایمن سهمی در تلفات ندارد و درواقع خودرو ایمن باید خطای انسانی و ناامنی جاده را جبران کند. خودروسازان جهان با فرض پایدار بودن خطای انسانی و وجود جاده‌های بد، پی‌درپی در حال ایمن‌تر کردن محصولات خود هستند و به‌نوعی بار آن دو مؤلفه را هم بر دوش می‌کشند تا تصادفات و تلفات جاده‌ای را به حداقل برسانند. نه اینکه حتماً قانون و الزامی از سوی نهادهای بالادستی برای ارتقای استاندارد و ایمنی تدوین و خودروسازان مجبور به اجرای آن شوند، بلکه در بیشتر موارد، آن‌ها خود پیش‌قدم شده و سعی می‌کنند با انجام تحقیق و توسعه فراوان، ایمنی محصولات خود را تا حد امکان بالا ببرند.
به گزارش دنیای اقتصاد، استاندارد و ایمنی خودرو، موضوعی نیست که خودروسازان برای ارتقای آن دست روی دست گذاشته و منتظر بهبود وضع جاده‌ها و بالا رفتن فرهنگ عمومی رانندگی و کاهش خطای انسانی شوند. در این شرایط، اگر خودروسازی جهان را ملاک قرار دهیم، خودروسازان داخلی باید تا حد امکان استاندارد و ایمنی محصولات خود را بالا ببرند تا بتوانند به این واسطه، اثرات خطای انسانی و جاده‌های ناهموار و ناامن را در بروز تصادفات و تلفات جاده‌ای کاهش دهند.
