فاصله بنادر ایران با استانداردهای جهانی در پذیرش سوخت های سبز ؛ وقتی زیرساخت ها هنوز عقب مانده اند!
با پیشرفت های اخیر در حوزه انرژی های تجدیدپذیر و سوخت های پاک، صنعت کشتیرانی در حال گذار به سمت استفاده از سوخت های پایدار است.
با پیشرفت های اخیر در حوزه انرژی های تجدیدپذیر و سوخت های پاک، صنعت کشتیرانی در حال گذار به سمت استفاده از سوخت های پایدار است. در این راستا، انجمن بین المللی بنادر و بندرگاه ها (IAPH) و برنامه اقدام اقلیمی بنادر جهان (WPCAP) ابزاری به نام سطح آمادگی بندر برای سوخت های دریایی (PRL-MF) را توسعه داده اند. این ابزار به بندرها کمک می کند تا قابلیت های خود را برای پذیرش کشتی هایی که از سوخت های جدید استفاده می کنند، ارزیابی کنند.
جزئیات ابزار PRL-MF
ابزار PRL-MF به بندرها این امکان را می دهد که از طریق یک چارچوب کلی، میزان آمادگی خـود را در پذیرش کشتی های جدید بر اساس سوخت های دریایی ارزیابی کنند. این ابزار شامل ۹ سطح مختلف است که از فاز تحلیل اولیه تا قابلیت عملیاتی کامل متغیر می باشد. هر سطح دارای معیارهای خاصی است که عملکرد و آمادگی بندر را تعیین می کند
با توجه به نیاز روزافزون به سوخـت های پاک و پایدار، بندرها در سراسر جهان باید در جهت بهبود قابلیـت های خود اقدام کنند. پیاده سازی ابزار PRL-MF می تواند به بندرها کمک کند تا به سرعت به تغییرات نیاز بازار پاسخ دهند و برنامه ریزی بهتری برای پذیرش کشتی های مجهز به سوخت های جدید داشته باشند. این امر نه تنها به بهبود وضعیت بندرها کمک می کند بلکه می تواند به افزایش تعامل با شرکت های کشتیرانی نیز منجر شود.
در ایران، با وجود اینکه پتانسیل های زیادی برای پیشرفت در بنـادر وجود دارد اما شاهد اقدامات عملیاتی، منسجم و یکپارچه جهت حرکت به سوی بنادر نوین نیستیم که انتظار می رود دولت جدید با رویکردی مناسب بدنبال اصلاحاتی عمیق در این زمینه باشند.
فرصت های پیش رو برای پذیرش سوخت های دریایی
-
اجرای پایلوت در بنادر بزرگ: بنادر مهمی مانند شهید رجایی و چابهار می توانند به عنوان اولین نقاط آزمایشی برای بهره برداری از این ابزار انتخاب شوند. این پروژه ها می توانند به تدریج به دیگر بنادر نیز توسعه یابند.
-
سرمایه گذاری در زیرساخت های تخصصی: برای سوخت های جدید مانند LNG، آمونیاک یا سوخت های زیستی، بنادر نیاز به تجهیزاتی همچون مخازن و تأسیسات ویژه دارند. دولت باید با ارائه تسهیلات مالی، بخش خصوصی را برای سرمایه گذاری در این زمینه تشویق کند.
-
ارتقای نیروی انسانی: بدون نیروی انسانی متخصص، بهره برداری از فناوری های جدید ممکن نخواهد بود. برگزاری دوره های آموزشی و کارگاه های تخصصی می تواند به این نیاز پاسخ دهد.
-
توسعه همکاری های بین المللی: همکاری با کشورهای پیشرو در این زمینه، به بنادر ایران کمک می کند تا از تجربیات جهانی استفاده کرده و سریع تر به اهداف زیست محیطی خود دست یابند.
-
تسهیل قوانین و سیاست گذاری ها: دولت باید با تدوین قوانین و سیاست های حمایتی، از پیاده سازی این طرح ها حمایت کند. این سیاست ها می توانند شامل تسهیل فرآیندهای گمرکی و ایجاد بسته های تشویقی برای جذب سرمایه گذاران خارجی باشند.
در نهایت باید گفت ، اگرچه ایران هنوز فاصـله زیادی با استفاده گسترده از سوخت های پایدار و تکنولوژی های نوین بندری دارد، اما با برنامه ریزی دقیق و همکاری بخش های مختلف می تواند به سمت این هدف حرکت کند.
