◄ درخواست اعتبار برای اجرای سیستم علائم الکتریکی در راه‌آهن+سند
در این نامه تخصیص بودجه برای اجرای سیستم علائم الکتریکی در طرح های احداث راه آهن هم برای تعدادی از محورهای در دست ساخت و هم تعدادی از محورهای در حال بهره برداری، درخواست شده است. خطوطی که بعضا خاتمه یافته اند و بدون علائم به بهره بردار (راه آهن) تحویل شده اند.
یک کارشناس حمل و نقل با ارسال تصویر یک نامه به تین نیوز، در مورد آن نوشت: این نامه از سوی شرکت مادر تخصصی ساخت و توسعه زیر بناهای حمل و نقل کشور خطاب به معاون فنی و زیربنایی سازمان برنامه و بودجه نوشته شده است.
به گزارش تین نیوز، وی افزود: در این نامه تخصیص بودجه برای اجرای سیستم علائم الکتریکی در طرح های احداث راه آهن هم برای تعدادی از محورهای در دست ساخت و هم تعدادی از محورهای در حال بهره برداری، درخواست شده است. خطوطی که بعضا خاتمه یافته اند و بدون علائم به بهره بردار (راه آهن) تحویل شده اند.
او تاکید کرد: راه آهن در سال های متوالی به ناقص بودن یا کیفیت پایین خطوطی که تحویل می گیرد اعتراض کرده اما با بی‌اعتنایی مسئولان وزارت راه و شرکت ساخت مواجه شده است به طوری که چیزی نمانده بود که این غلط جا بیفتد که خط آهن شامل ریل است و بالاست و تراورس و چیزی نمانده بوده که علائم الکتریکی از الزامات احداث خط آهن حذف شود. این در حالی است که راه آهن فقط متولی بهره برداری است و برای احداث خط و ایستگاه و نصب علائم بودجه نمی گیرد.
این کارشناس عنوان کرد: حالا چه شده که شرکت ساخت از مواضع قبلی عقب نشسته و تغییر نگرش داده و وجود علائم را مایه ارتقای ایمنی و موجب پیشگیری از خطای انسانی و سوانح دانسته است؟ پاسخ این سوال در روشن گری است.
او افزود: کارشناسان و دلسوزان صنعت حمل و نقل مکرراً تذکر دادند که این ره ریلیِ بدون علائم که شرکت ساخت می رود به ترکستان است و باید هر چه سریعتر اصلاح شود. کارشناسان گفتند و نوشتند و مسئله را روشن کردند تا همه ببینند. حالا این سماجت کارشناسی بار داده و محصولش این نامه است.
وی گفت: حتی اگر سازمان برنامه با آن مخالفت کند و حتی اگر بودجه کافی کسب نشود و حتی اگر این علائمی کردن، همه خطوط ناقص را شامل نشود، باید نگارش این نامه را به فال نیک گرفت و آن را نقطه عطفی دانست در اصلاح امور به توصیه کارشناسان.
این کارشناس عنوان کرد: این تجربه همچنین هشداری است به معدود مدیرانی که هنوز در دوران پیشا ارتباطات گیر کرده اند و گمان می کنند با ممنوعیت اطلاع رسانی از سازمان متبوع شان و یا محدود کردن آن به چند کانال خود ساخته و یا تنبیه همکارانشان از بابت ارتباط با رسانه ها، کسی عملکرد آنها را نمی بیند و ناتوانی ایشان در اداره سازمان شان از دید ناظران پنهان می ماند.
