برگزاری انتخابات الکترونیک نیازمند عزم ملی است
همه باید تغییر را بپذیریم و بدانیم که تغییر هزینه می‌خواهد و نیازمند سرمایه‌گذاری است.
با توجه به برگزاری موفق انتخابات شورایاری‌ها به شیوه الکترونیک این احتمال قوت گرفته که انتخابات یازدهمین دوره مجلس نیز به شیوه الکترونیک برگزار شود.
به گزارش تین نیوز به نقل از اعتماد، در این خصوص با علی اوسط هاشمی، استاندار پیشین سیستان‌و‌بلوچستان در دولت تدبیر و امید،فرماندار تهران در دولت دوم خاتمی، مدیرکل سیاسی و انتظامی استانداری کرمانشاه و چهارمحال و بختیاری و معاون سیاسی و امنیتی استانداری قزوین و کردستان در سال‌های نه چندان دور که معتقد است عمده مشکل کشور در مسیر برگزاری انتخابات نبود اراده دولت و حاکمیت است، به گفت‌وگو نشستیم.
او معتقد است که همه باید تغییر را بپذیریم و بدانیم که تغییر هزینه می‌خواهد و نیازمند سرمایه‌گذاری است اما این سرمایه‌گذاری لزوما محتاج تکنولوژی و پول نیست، بلکه نخست نیازمند عزم ملی است و حضور نیروهایی که در این بخش پیشتاز باشند.
به نظر شما تغییر سبک و سیاق سنتی شیوه‌های رای‌گیری و روی‌آوردن به انتخابات الکترونیک می‌تواند در شرایط فعلی مطرح شده و مورد استفاده قرار گیرد؟
به اقتضای زمان اندیشیدن و عمل‌کردن خود نشان از مرد زمان بودن و آشنایی به درک ضرورت‌های مخاطبان مردمانی که صاحب حق هستند، دارد. امروز اگر بخواهیم این مهم را به رای افکار عمومی بگذاریم، بی‌شک نوعا سطح سواد رای‌دهندگان مطرح می‌شود.
امروزه همه افراد حتی آنها که کمترین سطح سواد را دارند، سهمی از حضور در شبکه‌های مجازی را دارند و هرکس که گوشی به دست است، دغدغه‌های روزمره خود را از این طریق جست‌وجو می‌کند و به نوعی حتی مشکلات خویش را نیز از این طریق پی می‌گیرد. وقتی به این حداقل‌ها فکر می‌کنیم، می‌بینیم که در پایین‌ترین لایه‌های اجتماعی نیز از طریق خودپردازها، شبکه‌های مجازی و همراه‌بانک‌ها مردم تشویق می‌شوند که به شیوه دولت الکترونیک اقدام کنند.
نقطه شروع استفاده و بهره‌گیری از انتخابات الکترونیک در کجا قرار دارد؟
پیشتازی استفاده از انتخابات الکترونیک باید از خود دولت شروع شود. دولت گذشته بارها بر این مهم اصرار ورزیده و در وزارتخانه‌های مختلف فرض و اراده‌شان بر این بوده که از ظرفیت تکنولوژی امروز باید برای سرعت بخشیدن و اعتمادزایی بیشتر، استفاده کنند.
آن اندازه که هر جا دست کمتر دخالت داشته باشد، خطا کمتر و اعتماد بیشتر است. به هر میزان که در تمامی مباحث و موضوعات روزمره مردم، بروکراسی را حذف کنیم و به نوعی نرم، فرهنگی را ایجاد کنیم که مردم بی‌واسطه بتوانند به مهم‌ترین خواسته‌های خود از خانه دسترسی پیدا کنند، موفقیت و پیشرفت حاصل می‌آید.
هر وقت که اراده دولت و حکومت به برقراری این سیستم استوار باشد، می‌توان برای حل مهم‌ترین موضوعات مملکت از جمله مباحث امنیتی، اقتصادی یا مسائل مربوط به سیاست خارجی نیز از ظرفیت‌های شبکه‌ای بهره برد.
به نظر شما چرا برخی با انتقاد از بهره‌گیری از این سیستم، اجرای آن را به مصلحت نمی‌دانند؟
این نوع نگاه یک نشانی از عقب‌افتادگی است و از عدم پذیرش تغییر و به‌روزشدن و نوآوری منتج می‌شود. این نقد جدی به آنهایی است که به ضرورت‌های زمان آگاه هستند چراکه ما به‌هر حال به این ظرفیت‌های آزموده شده در کشورهای با جمعیت بسیار کثیر و چند برابر جمعیت کشورمان نیاز داریم و باید از این تجارب استفاده کنیم.
این سیستم در اوج رقابت و در فضای کاملا آزاد خودش را نشان داده و امتحان خود را در کشورهای دیگر پس داده و مورد تایید رقبای انتخاباتی در یک انتخابات قرار گرفته است. مگر خودمان مشکل داشته باشیم! والا این سیستم مشکل ندارد. مشکل خودمان را نباید به گونه‌ای بزرگ نشان دهیم که حق مردم را تضییع کند.
ما در انتخابات به روش سنتی، به روش دستی با اوج دقت، خسارت‌هایی داشتیم و خسارت‌هایش را پرداخت کردیم؛ کدام انتخابات بوده که تا انتخابات بعد حاشیه نداشته باشد؟! راه برون‌رفت از این‌گونه رفتارهای شکننده و خسارت‌زا، روآوری به سمت اصلاح، تغییر، بازنگری و استفاده از تجاربی است که در دیگر نقاط و بلاد به خوبی محقق شده و جوابگو بوده و به هر حال برای کشوری که باید در این مسیر، الگو باشد و خودش را در اوج نشان بدهد، این‌گونه رفتارهای بسته نمی‌تواند مورد پذیرش قرار گیرد و مورد نقد هم قرار نگیرد.
منتقدان به سرعت و دامنه اینترنت در ایران اشاره داشته‌اند و کمبود یا فقدان زیرساخت‌های ارتباطی را مطرح می‌کنند. آیا این نقد وارد است؟
هر برنامه‌ای می‌تواند معایبی داشته باشد. معایب به اشتباه شناخت ما است. اگر هماهنگی‌ای در لایه‌های حکومت برقرار شود و کار دست اهلش و کارشناسان امر سپرده شود که آگاه به ضرورت‌های زمان هستند، این موارد رفع‌شدنی است؛ چنان‌که می‌شود در یک تعامل و هم‌اندیشی، معایب و کاستی‌ها را یافت و رفع کرد. مگر ما در نظام برنامه‌ای عاری از خطا هستیم؟!
اما درخصوص توان و استعداد زیرساخت‌های فناوری باید بگوییم که این موضوع به وزارت ارتباطات بستگی دارد و آنها باید پاسخگو باشند. اما مگر ما فیبر نوری نداریم؟! مگر پهنای باند اینترنت مناسب نداریم؟! هر جایی هم باشد، به نظر می‌رسد که امروز به روش‌ها و سیستم‌های مختلف در تمامی ایران امکانات و آنتن داریم.
کدام نقطه کور است که اینترنت نداشته باشد؟! هرجا هم اگر اراده ملی بر انجام این موضوع و بهره‌گیری از سیستم انتخابات الکترونیکی استوار باشد، توان فنی، علمی و تکنولوژی کشور می‌تواند از عهده رفع آن برآید.
نقد دیگری که به بهره‌گیری از سیستم انتخابات الکترونیکی وارد می‌شود، لزوم در دسترس بودن کارت ملی هوشمند است. آیا این نقد وارد است؟
شماره ملی افراد مبنا است و نه خود کارت ملی. می‌توانیم با یک اصلاح در مبدا رای‌گیری به این مهم نایل بیاییم. مهم، شماره ملی است که جلوی تکرار آرا را بگیرد.
مگر غیر این است که هر فرد تنها یک شماره ملی دارد؟! شما ممکن است یکی را پیدا کنید که دو شماره ملی داشته باشد؟! تمامی نظام‌های بانکی کشور که اقتصاد کشور در آن پایه استوار است، تمامی مشتریان را با یک کد ملی می‌شناسند؛ لذا مطرح کردن این موارد بهانه است. اینها عیب این سیستم نیست.
اگر اعتماد در درون حاکمیت وجود داشته باشد و روی یک ضرورت ملی با هم در راستای منافع ملی و احترام به مطالبه ملی و پیشتازی در تحول و تغییر به توافق برسند می‌توانیم از دانش تجربه و توان همدیگر بهره بجوییم. هم‌افزایی کجا معنا پیدا می‌کند؟! اعتماد کجا معنا پیدا می‌کند؟!
باتوجه به تجاربی که در حوزه اجرا در استانداری و دیگر مناصب دارید، احیانا نکته‌ای درخصوص لوزام ضروری این سیستم و زمینه‌های اجتماعی برگزاری انتخابات الکترونیکی مدنظرتان نیست؟
اگر اراده رسانه ملی پشتیبان یک عزم ملی قرار بگیرد و بعد همه دست‌اندرکاران امر انتخابات در حوزه نظارت، اجرا و بازرسی بر این استوار باشد، استعداد این مهم را نزد ملت داریم. مگر قبلا همه شهروندان به‌راحتی می‌توانستند از همراه‌بانک پول پرداخت و جابه‌جا کنند؟! آیا همه می‌توانستند با خودپرداز کار کنند؟! مهم اراده برای انجام یک مهم و نیاز آن تغییر است.
امام علی می‌فرماید: «سخت‌ترین کار تغییر است.» که علت تغییر در بعضی مواقع در همین فکرهای بسته و منجمد است. همین امروز در تمام کشور و سطح روستا وزارت نیرو اعلام می‌کند که 90 درصد پرداخت قبوض به روش اینترنتی و غیرحضوری است.
زمینه پذیرش برای تغییر در رفتارها در کشور مهیا است. ما هستیم که چگونه این استعداد ملی را در راستای تغییر در سطح کلان در برنامه‌های مهم بتوانیم پرچم‌داری کنیم. مردم قبلا چگونه رای می‌دادند؟! تغییراتی که از عصر قاجاری تا امروز شاهد هستیم، نشان از تغییرپذیری مردم دارد. مهم اراده حکومت است.
باید تغییر را بپذیریم. تغییر هزینه می‌خواهد و یک سرمایه‌گذاری است. سرمایه‌گذاری روی یک امر مهم تنها نیازمند تکنولوژی و پول نیست، اول نیازمند عزم ملی هستیم. نیازمند نیروهایی هستیم که در این بخش پیشتاز باشند.
