ترکیه چگونه صنعت هوایی منطقه را در اختیار گرفت؟

شرکت «گلدمن‌ ساکس» که یک شرکت چندملیتی خدمات مالی و بانکداری آمریکایی است، درسال2005 میلادی پیش‌بینی کرد چهار کشور چین، هند، روسیه و برزیل تا سال 2010 میلادی درمسیر توسعه اقتصادی قرار می‌گیرند و دارای بالاترین نرخ رشد اقتصادی خواهند بود. با گذشت زمان و به‌واقعیت پیوستن بخش عمده‌ای از پیش‌بینی‌های گلدمن‌ ساکس، این شرکت اعتبار بیشتری میان تحلیل‌گران اقتصادی پیدا کرد.

براساس مطالعات گلدمن‌ ساکس درسال 2007 میلادی که علاوه‌بر آمارهای اقتصادی مبتنی‌ بر سال مالی 2006، با توجه به‌محور شاخص‌های محیطی رشد ثبات و شرایط اقتصاد کلان، سرمایه انسانی، شرایط سیاسی، تکنولوژی و نوآوری به‌دست‌آمده، 11 کشور می‌توانستند بین سال‌های 2015 تا 2025 میلادی، دارای بیشترین نرخ رشد اقتصادی با تکیه بر صنعت هوانوردی و گردشگری خود باشند و نگاه سرمایه‌گذاران را به‌خود معطوف کنند.

سهم نخست هوانوردی در رشد اقتصادی ترکیه

این 11 کشور عبارتند از ایران، کره‌جنوبی، مکزیک، اندونزی، ترکیه، ویتنام، پاکستان، مصر، فیلیپین، نیجریه و بنگلادش.

درمیان این 11 کشور، تنها یک نام را می‌توان به‌عنوان کشوری موفق جهت پیشبرد اهداف خود در زمینه هوایی نام برد که این کشور ترکیه است.

با نگاهی به‌تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی سال‌های اخیر این 11 کشور، متوجه می‌شویم ترکیه با کم‌ترین چالش و تحول بین کشورهای ذکرشده روبه‌رو بوده است. مابقی کشورها اما به‌دلایل مختلف و نداشتن برنامه جامع و مدون هوانوردی و دخالت سیاسیون درحوزه تخصصی هوانوردی، نتوانستند اهداف و برنامه‌های خود را درهوانوردی پیاده‌سازی کنند و از هوانوردی به‌عنوان پلی برای بهبود شرایط اقتصادی کشور خود بهره ببرند.

صنعت هوایی چقدر شغل ایجاد می‌کند؟

موسسه اقتصاد «آکسفورد» وابسته به‌دانشکده کسب‌وکار این دانشگاه، درسال 1395، مطالعات و تحقیقاتی را در بیش از 60 کشور دنیا انجام داد که نتیجه آن نشان می‌داد اشتغال مستقیم به‌ازای هرهواپیما درشرکت‌های هواپیمایی به‌طور متوسط درکشورهای درحال توسعه 130 نفر و درکشورهای عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه 80 نفر و در سایر کشورها 104 نفر است.

این درحالی است که اشتغال مستقیم به‌ازای هر هواپیما در سایر بخش‌های صنعت هوانوردی از جمله فرودگاه، خدمات ناوبری، صنایع هوایی، سازمان‌های دولتی و حکومتی مستقر در فرودگاه‌ها مانند گمرک، مهاجرت و ... نیز به‌طور متوسط درکشورهای درحال توسعه 250 نفر، درکشورهای عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه 287 نفر و در سایر کشورها به‌طور متوسط 276 نفر ذکر شده است.

براین اساس اشتغال غیرمستقیم به‌ازای هر هواپیما درصنایع و خدمات زنجیره تامین نیازهای صنعت هوانوردی به‌طور متوسط درکشورهای درحال توسعه 408 نفر، درکشورهای عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه 410 نفر و درکل دنیا 430 نفر گزارش شده است.

همچنین اشتغال القایی یعنی حمایت از مشاغل مختلف خارج از صنعت هوانوردی از طریق هزینه‌کرد شاغلان مستقیم درصنعت هوانوردی به‌ازای هرهواپیما به‌طور متوسط در کشورهای درحال توسعه 230 نفر، در کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه 194 نفر و در سایر کشورها 200 نفر است.

این آمار به‌تنهایی نشان‌دهنده تاثیر هوانوردی و صنعت توریسم بر اقتصاد یک کشور است و این ادعا که صنعت هوانوردی تنها بر زندگی پنج‌درصد افراد یک جامعه تاثیر می‌گذارد، ادعایی نادرست است.

تاثیر اقتصاد سفر و گردشگری بر ایجاد شغل

علاوه‌ بر این موارد باید به‌تاثیر ورود گردشگران درایجاد اشتغال دریک کشور توجه داشته باشیم. بر اساس آمار به‌ ازای هر شش‌ نفر گردشگر خارجی یک شغل و به‌ازای هر 25 نفر گردشگر داخلی نیز یک شغل ایجاد می‌شود.

پیش‌ بینی می‌شود درسال 2020 تقریبا از هر 11 نفر، یک نفر به‌شکل مستقیم یا غیرمستقیم در اقتصاد سفر و گردشگری مشغول به‌کار باشد و این امر نشان‌دهنده ظرفیت بالای اشتغالزایی این صنعت است.

رشد 5 برابری مسافران هوایی ترکیه طی 15 سال

ترکیه با تکیه بر همین آمار و برنامه‌ریزی مدون و یکپارچه‌سازی و استانداردسازی مراکز آموزشی هوانوردی خود، توانست به‌یکی از کشورهای موفق در زمینه گردشگری و هوانوردی تبدیل شود و اکنون یکی از کشورهای تولیدکننده قطعات هواپیماست.

این کشور درطول 15 سال توانست تعداد فرودگاه‌های خود را از 26 به 55 فرودگاه افزایش دهد و تعداد مسافران هوایی خود را سالانه از 35 میلیون به 180 میلیون نفر برساند.

ترکیه با اقتصاد رو به‌رشد خود در بین 20 اقتصاد برتر جهان جای دارد و درنظر دارد با جمعیت پویا و رو به‌رشد خود و با تکیه بر صنعت گردشگری تا سال 2023 تبدیل به‌یکی از 10 اقتصاد برتر جهان شود.