بازگشت به نسخه قدیمی خیابان ۱۷ شهریور
کمیسیون ماده پنج کوچه های فرعی در محور پیاده سابق را به روی خودروها باز می کند
کمیسیون ماده پنج کوچه های فرعی در محور پیاده سابق را به روی خودروها باز می کند
به گزارش تین نیوز به نقل از روزن آنلاین، ۱۱ سال پس از اجرای پروژه پیاده راه ۱۷ شهریور، سرانجام گام آخر برای خداحافظی همیشگی با این بهره برداری غیرخودرویی از این محور که پیش تر پیاده راه بود، در دستور کار قرار گرفت. کمیسیون ماده پنج قرار است بازگشایی کوچه های فرعی خیابان ۱۷ شهریور در حدفاصل میادین شهدا و امام حسین (ع) که در سال های گذشته به نفع تردد پیاده، به روی خودروسواران بسته شده بود را بررسی و تصویب کند تا دیگر عملا هیچ نشانه ای از اینکه روزی در این محور با اصرار مدیران شهری وقت پیاده راهی احداث شده بود باقی نماند.
از همان ابتدایی که شبانه سروقت محور ۱۷ شهریور رفته و خواستند که آن را به تقلید از کشورهای اروپایی، پیاده راه کنند، تقریبا همه کارشناسان شهری در خصوص پیامدهای اینگونه طرح های کپی بدون انجام مطالعات پیوست کافی هشدار دادند و خواهان بررسی بیشتر پیامدهای اجرای آن شدند.
مدیران وقت شهرداری تهران در سال ۹۱ بنا داشتند میدان امام حسین (ره) را به میدان آئینی شهر تهران تبدیل کنند تا در سایه برگزاری مراسم مختلف، جو ناشی از اجتماع آسیب های اجتماعی در این میدان و محلات اطراف آن از بین برود و بعد از آن خیابان ۱۷ شهریور در بخش حدفاصل میدان امام حسین(ع) تا میدان شهدا سنگفرش شده و در میانه بلوار نیز باغچه و حوض تعییه و مغازه های این محور نیز بعد از انتقال صنف خودروفروشی به مکانی دیگر، تبدیل به آنتیک فروشی شود. اما آن طور که روی کاغذ طراحی کرده بودند، نشد!
هرچند از همان ابتدا کارشناسان و اهالی به آینده پیاده راه ۱۷ شهریور خوش بین نبودند اما پایان پیاده راه زودتر از زمانی که برخی تصور می کردند، سر رسید؛ بگونه ای که از سال ۹۴ یعنی درست سه سال بعد از اجرا، اعضای شورای شهر وقت به دنبال درخواست کسبه و اهالی خواستار بازگشایی پیاده راه ۱۷ شهریور شدند و در مرحله اول بخشی از این محور از خیابان صفا تا میدان شهدا به روی خودروسوارها بازگشایی شد. با این حال نارضایتی اهالی نسبت به پیاده ماندن قطعه شمالی این محور همچنان ادامه پیدا کرد تا اینکه در گام بعدی پارسال در حالی که شهروندان و سکنه ۱۷ شهریور و اطراف آن با حرکت های کوبشی خودرو به روی سنگفرش و بسته بودن کوچه ها عادت کرده بودند، باخبر شدند که سنگفرش کل مسیر پیاده راه، به زیر لایه های آسفالت رفته و اینگونه عملا با پیاده راهی به نام ۱۷ شهریور خداحافظی کردند.
اگرچه مدیران شهرداری در این دوره نتوانستند فکری به حال میدان آئینی امام حسین (ع) کنند اما با مجوز شورای ترافیک، تردد جنوب به شمال به منظور دسترسی به خیابان دماوند – شرق را آزاد اعلام کردند.
با بازگشایی تمام عیار مسیر به روی خودروها، پیاده راه به فراموشی سپرده شد و میدان امام حسین (ع) نیز آنگونه که مدیران فعلی شهرداری تهران اعلام میکنند به یک «پلازا» تبدیل شده است چرا که دور تا دور میدان بسته است و تنها از ضلع شرقی میدان امکان خروج وجود دارد و به عبارت دیگر در یک ربع دایره تنها در ضلع شرقی امکان خروج وجود دارد و میدان یک فضای شهری برای تعامل شهروندی باقی مانده است.
اما در این میان همچنان یک مشکل و دردسر جدی برای اهالی این محدوده وجود داشت و دارد و آن انسداد کوچه های پیاده راه سابق با نصب موانع فیزیکی است. از پیاده راه حتی یک نشانه ساده مثلا کف سازی و سنگفرش باقی نمانده اما باز هم خودروها امکان مسیریابی از طریق کوچه های فرعی را ندارند.
مطالبه مردم در صف پرونده های کمیسیون ماده پنج
بررسی روزن آنلاین نشان می دهد از آنجا که احداث پیاده راه ۱۷ شهریور و اجرای اجزای مختلف این طرح از جمله انسداد کوچه ها با مجوز کمیسیون ماده پنج انجام شده است، بازگشایی دوباره آنها نیز به مصوبه از این کمیسیون نیاز دارد. در همین راستای پرونده ای از سوی شهرداری منطقه ۱۲ تشکیل شده و برای بررسی به کمیسیون ماده پنج ارسال شده است؛ اما در صف طولانی پرونده های این کمیسیون که عموما با محوریت صدور مجوزهای تغییر کاربری، افزایش تراکم و انبوه سازی مسکن شکل گرفته و به واسطه پول ساز بودن از دید مدیران شهری اولویت بیشتری دارد، هنوز نوبت به پرونده مذکور نرسیده است.
در این بین نمی توان نسبت به نقش مخرب کمیسیون ماده پنج در تصویب طرح احداث پیاده راه ۱۷ شهریور نیز اغماض کرد. این پروژه از همان شروع با مقاومت ساکنان و کسبه مواجه شد؛ اما با اصرار مدیریت شهری و به پشتوانه مصوبه کمیسیون ماده پنج در نهایت اجرا شد و البته سرانجام شکست خورد، چراکه زندگی شهری و نظام اقتصادی حاکم بر محور را تحت تاثیر قرار داد و به تدریج سرزندگی و حتی حضور انسانی از محور رخت بربست. کاسبان دچار خسران شدند و برخی مغازه ها تعطیل شدند و اعتراض ها با شدت بیشتر شروع شد.