حمل‌ونقل عمومی در چرخه فراموشی دولت‌ها
این روزها با هجوم پشت سرهم ریزگردها، قوانین زمین مانده هم بیشتر خاک می‌خورند.
به گزارش روزنامه همشهری، این روزها با هجوم پشت سرهم ریزگردها، قوانین زمین مانده هم بیشتر خاک می‌خورند.
سال‌های بی‌اعتنایی دولت به قوانین حمایت از حمل‌ونقل شهری که از سال 88کلید خورده بود، در دولت یازدهم نیز نعل به نعل تکرار شد تا شرایط کلانشهرهای کشور برای آلودگی هوا و ترافیک، وخیم و وخیم‌تر شود. غیر از تهران شهرهایی چون مشهد، اصفهان و تبریز بودجه موردنیاز برای متروی خود را دریافت نکرده‌اند.
در بخش وضعیت اتوبوس هم شهرهای کرج، اصفهان، مشهد و تبریز با فرسودگی بیش از 30درصد دست و پنجه نرم می‌کنند. در تهران که بزرگ‌ترین کلانشهر کشور محسوب می‌شود، این خلأ نمود بیشتری یافته و ازدحام در ساعات اوج تردد موجب میلیون‌ها ساعت زمان هدر شده و انبوهی از بیماری‌ها و مرگ‌ها بر اثر آلودگی هوا می‌شود.
محسن پیرهادی، عضو هیأت رئیسه شورای شهر تهران در این‌باره می‌گوید:
پرداخت نکردن سهم دولت به شهرداری تهران در زمینه حمل‌ونقل عمومی و افزایش بی‌رویه خودرو ازجمله علل تشدید‌کننده ترافیک پایتخت است. به گفته وی، جمعیت بالای شهر، افزایش بی‌رویه خودرو و کمبود در سامانه‌های اصلی حمل‌ونقل عمومی ازجمله علل تأثیرگذار در ترافیک تهران است. طبق قانون 50درصد هزینه حمل‌ونقل عمومی تهران در بخش مترو باید ازسوی دولت تأمین شود، این در حالی است که دولت یازدهم حتی یک ریال از این سهم قانونی را نپرداخته و مجموع بدهی انباشته شده دولت‌ها به شهرداری تهران نزدیک به 16هزار میلیارد تومان است.
وی ادامه داد: هم اکنون ناوگان اتوبوسرانی به 19هزار دستگاه اتوبوس جدید نیاز دارد، بودجه مترو به سختی تأمین می‌شود و از سویی احداث هر کیلومتر خط مترو، 240میلیارد تومان هزینه نیاز دارد که در طول این سال‌ها شهرداری تهران به تنهایی اقدام به این کار کرده و دولت تقریبا هیچ کمکی نکرده است. پیرهادی تأکید کرد: تهران با داشتن نزدیک به 9میلیون نفر جمعیت، یک ابر شهر محسوب می‌شود. حل معضل ترافیک تنها در حوزه شهرداری تهران نیست بلکه باید بار اصلی آن به دوش دولت و انجام تعهدات آن باشد که اگراین تعهدات از سوی دولت اجرایی نشود دیگرراه چاره‌ای برای ترافیک تهران وجود نخواهد داشت.
دولت معوقات حوزه حمل‌ونقل را بدهد
براساس اعلام مرکز پایش سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور که یک سازمان دولتی است، 80درصد آلودگی هوای تهران ناشی از سوخت‌های فسیلی و تردد خودروهاست. این آمار طرح این موضوع که برج‌ها در تهران مانع حرکت هوا می‌شوند را از بعد علمی رد می‌کند و بر ضرورت نوسازی وسایل نقلیه فرسوده پایتخت تأکید دارد. اقبال شاکری، رئیس کمیته عمران شورای شهر تهران این استدلال برخی مسئولان دولتی مبنی بر اینکه بلندمرتبهسازیهای پایتخت بر شدت آلودگی هوا می‌افزاید را از لحاظ علمی بی‌پایه و اساس دانست و گفت: نفس هوای تهران از تردد میلیون‌ها اگزوز که حجم قابل توجهی ذرات معلق درمحیط و هوا پخش می‌کنند به تنگ آمده است.
وی با بیان اینکه ساخت و سازهای غیرقانونی و بلندمرتبهسازیهای بی‌ضابطه تهران، به‌دلیل تخلف مدیران شهری در ادوار گذشته است که امروز سر کار نیستند، تأکید کرد: بیش از نیمی از برج‌های بلندمرتبه پایتخت پیش از آغاز به‌کار تیم مدیریت شهری کنونی ساخته شده‌اند.
ضمن آنکه پس از آغاز به‌کار شهردار کنونی تهران، هیچ‌گونه بلند‌مرتبه‌سازی بدون توجه به پیوست ترافیکی در تهران انجام نشده و شورای شهر و شورای‌عالی معماری و شهرسازی، این موضوع را مورد توجه قرار داده‌اند. شاکری با یادآوری اینکه اگر مسئولان دولتی در زمینه آلودگی هوای تهران نگران هستند بهتر است معوقات حوزه حمل‌ونقل و به‌ویژه مترو را پرداخت کنند چراکه ریشه بیش از 80درصد آلودگی هوای تهران ناشی از تردد خودروها و سوخت‌های فسیلی است، متذکر شد: برای اینکه هوای تهران پاک شود، لازم است که چهره پایتخت از وجود خودروهای فرسوده پاک شود.
پول پل صدر و مترو
از جمعه هفته گذشته و پس از انجام نخستین مناظره انتخاباتی، یکی از پرسش‌هایی که در ذهن شهروندان تهرانی ایجاد شده، این بوده که چرا هزینه بزرگراه طبقاتی صدر برای ساخت مترو صرف نشده است. براساس اعداد و ارقامی که از سوی شورای شهر تهران به‌عنوان نهاد نظارتی پایتخت بیرون آمده، طبقه دوم پل صدر با هزینه‌ای حدود 3هزار میلیارد تومان ساخته شده که تاکنون توانسته نام تهران را به‌عنوان یکی از کشورهای صاحب‌نام در عرصه سازه‌های بتنی در جهان به شهرت برساند.
اما اگر این پول در ساخت مترو هزینه می‌شد، حداکثر می‌شد 12.5کیلومتر مترو ساخت. نکته حائز اهمیت اینکه مترو در زمان خودش طبق برنامه و با حداکثر توان مهندسان بومی کشور ساخته شده و اگر بودجه‌های مصوب دولتی به تهران می‌رسید، نه‌تنها عقب ماندگی وجود نداشت که از برنامه توسعه مترو نیز جلوتر بودیم. ذکر این نکته نیز ضروری است که حتی اگر کل هزینه پل صدر در متروسازی صرف می‌شد، باز هم معضل کمبود واگن‌های مترو وجود داشت و نقش دولت در عقب‌ماندگی مترو غیرقابل چشم‌پوشی است.
