تحلیل پتانسیل های صنعت ترانزیت ریلی بار از جمهوری اسلامی ایران

ترانزیت به معنای عبور کالا از مرز جغرافیایی یک کشور است. ترانزیت برای تعدادی از کشورهای جهان که از موقعیت جغرافیایی مناسبی برخوردار هستند ، یکی از منابع اصلی و با ثبات درآمدی است. 

کشور ایران که با موقعیت جغرافیایی خاص خود در مسیر ریلی آسیای میانه و آسیای جنوب شرقی با غرب است ، سالانه از محل ترانزیت ریلی یک و نیم میلیون تن بار، نزدیک به 07 میلیون دلار درآمد کسب میکند.

در این مطالعه، درآمد بالقوه ترانزیت ریلی ایران از مبادلات تجاری کشور های شرق آسیا با کشورهای اروپایی از طریق کریدور شرق به غرب، در حدود یک میلیارد و هشتصد میلیون دلار و در آمد بالقوه کریدور شمال – جنوب در حدود 70میلیون دلار درآمد در سال برآورد شده است.

بر این اساس ، درآمد کنونی راه آهن ج.ا.ایران از در آمدهای بالقوه ترانزیت ریلی تنها در حدود چهار درصد است. این نسبت از یک سو بیانگر تعدد مشکالت موجود و از سوی دیگر بیانگر فرصت های گسترده ای است که در این زمینه برای راه آهن ج.ا.ایران وجود دارد. تا زمانی که مشکلات موجود در این حوزه بر طرف نشود، نمی توان افزایش قابل توجهی را در درآمدهای ترانزیت ریلی انتظار داشت. 

مشکلاتی از قبیل عدم وجود سیستم خدمات مالی مناسب و منطبق با استانداردهای جهانی، طولانی بودن فرآیند های گمرکی، فرسودگی ناوگان حمل و نقل ریلی و تعدد سازمان های ذینفع. در حال حاضر، کریدور ریلی سرخس - بندرعباس فعال ترین کریدور ریلی ایران و تامین کننده 07 درصد درآمد ترانزیت ریلی کشور است و به همین دلیل رفع مشکلات آن باید با اولویت بالاتری مورد توجه قرار گیرد. تاخیر در رفع مشکلات ترانزیت ریلی کشور، سهم مسیر های جایگزین را در کشورهای همسایه افزایش داده و جذب تقاضای ترانزیت را در آینده دشوارتر میکند.

در این مقاله راهکارهای برای حل این مشکالت ارائه شده و مسیرهای مهمی که باید برای افزایش ظرفیت ترانزیت ریلی، تکمیل و احداث شوند تعیین شده است.

جهت مطالعه این مقاله به لینک زیر مراجعه نمایید.