آیا پالایشگاه‌های فراسرزمینی مشکل بنزین را حل می‌کند؟

مدیر عامل اسبق شرکت بهینه سازی مصرف سوخت گفت: استفاده از ظرفیت پالایشگاه های فراسرزمینی هم می تواند یک راه حل باشد، اما بنده توصیه نمی کنم. زمانی که این امکان را داریم با اقدامات بدوی مصرف را کم کنیم چرا باید تولید اضافه در سرزمین و فراسرزمین داشته باشیم، باید مصرف را کاهش دهیم و عدم مصرف بهترین منبع تامین انرژی است.

به گزارش تین نیوز، نصرت الله سیفی درباره احتمال واردات بنزین اظهار داشت: طبق اطلاعات بنده برخی پالایشگاه ها در تعمیرات دوره ای قرار دارند و به این ترتیب برخی خط ها تعطیل و تولید کم شده است که بعد از تعمیرات اساسی و بازگشت خط ها به میزان قبلی تولید، ظرفیت کامل بازمی گردد. البته طبق اطلاعات حاصله برخی پالایشگاه ها در سال های گذشته بیش از ظرفیت اسمی تولید کرده اند و این نحوه تولید به لحاظ تکنیکی و فنی به اجزای پالایشگاه فشار وارد می کند، هرچند از نظر اقتصادی شیوه خوبی است اما سرمایه گذاری زودتر مستهلک می شود و یکی از دلایلی که هزینه تعمیرات بالا رفته نیز همین است.

وی در ادامه گفت: مسئله کمبود بنزین جدید نیست، کشور دائما با این مسئله روبرو بوده است، به صورت مقطعی راه حل هایی هم مثل طراحی ستاره خلیج فارس و راه حل های ناموفق مثل سیراف هم که قرار بود 8 پالایشگاه 60 هزار بشکه ای احداث شود و اجرایی نشد، ارائه شد. بنابراین همیشه این چالش وجود داشته است.

این کارشناس حوزه انرژی تصریح کرد: اوایل دهه 90 از بنزین پتروشیمی استفاده شد که مشکلات محیط زیستی بوجود آمد، بعبارت دیگر همیشه متخصصین روی بنزین پتروشیمی بحث دارند، چون فرایند پالایش را طی نمی کند و در فرایند دیگری تولید دارد که آلاینده سمی مثل هیدروکربورهای حلقوی دارند، استفاده از بنزین پتروشیمی دوباره چالش ایجاد می کند. بنابراین در هر حال احتمال واردات وجود دارد، البته در برهه ای نیز مثل سال 87 نیز 3 میلیارد دلار واردات داشتیم.

وی بیان داشت: اکنون سوخت جایگزین مثل سی ان جی را داریم که تقریبا تامین روزی 20 میلیون لیتر معادل بنزین را به دوش می کشد اما مسئله این است که وقتی مصرف در زمستان بالا می رود، تامین گاز خانگی ارجحیت دارد، بنابراین ممکن است گاز حمل و نقل هم قطع شود و فشار بیشتری به بخش سوخت مایع وارد شود و امکان اینکه ناچار به واردات شویم، زیاد است.

سیفی در ادامه خاطرنشان کرد: از ابتدای تاسیس سازمان بهینه سازی در سال 1379 یکی از چالش های اصلی جایگزینی گاز طبیعی با بنزین و گازوئیل بوده که عمده مصرف آن در بخش حمل و نقل است، اما اکنون بهترین راه بهینه سازی مصرف است. اوایل دهه 80 شرکت نفت به کارخانه خودروسازی و قطعه سازان کمک کرد تا خط تولید پیکان جمع آوری شود، حتی آنها را هدایت کرد یک خودرو با مصرف نصف یعنی ال90 تولید شود و به جای 14 لیتر در 100 کیلومتر ِپیکان حدود 8 لیتر مصرف داشته باشد، یعنی با پیمایش یک خودرو در 100 کیلومتر 6 لیتر مصرف کم می شود که اگر ضربدر 500 هزار خودروی ورودی به ناوگان و پیمایش 20 هزار کیلومتر در هر سال شود، حجم بسیار بالایی بنزین مصرف نمی شود. 

وی ادامه داد: طرح های دیگر گسترش شبکه حمل و نقل عمومی و ناوگان اتوبوس شهری و مترو از جمله طرح هایی هستند که در کاهش مصرف تاثیر دارد، اما باتوجه به اینکه تکنولوژی تقریبا هر 5 سال یک بار تغییر می کند دولت و مجلس باید کمک کنند توسعه و بهبود ناوگان عمومی و تاکسیرانی در دستور کار قرار گیرد، از سال 93 طرح بند "ق" تبصره 2 قانون بودجه سال 93 که بعدها به ماده 12 قانون رفع موانع تولید تغییر کرد برای نوسازی ناوگان تاکسی، اتوبوس شهری، باربری سنگین جاده ای و توسعه حمل و نقل ریلی برنامه ریزی شد، که همگی باعث کاهش مصرف انواع سوخت بخش حمل و نقل می شود. 

مدیرعامل اسبق شرکت بهینه سازی مصرف سوخت بیان داشت: استفاده از ظرفیت پالایشگاه های فراسرزمینی هم می تواند یک راه حل باشد، اما بنده توصیه نمی کنم. زمانی که این امکان را داریم با اقدامات بدوی مصرف را کم کنیم چرا باید تولید اضافه در سرزمین و فراسرزمین داشته باشیم، باید مصرف را کاهش دهیم و عدم مصرف بهترین منبع تامین انرژی است. 

وی تاکید کرد: راه حل اینکه به جای سرمایه گذاری روی خرید بنزین؛ بهتر است روی طرح های بهینه سازی مصرف برنامه ریزی کنیم و برای همیشه از منافع آن سود ببریم، می توانیم اصلا بنزین وارد نکنیم و حتی تبدیل به صادرکننده شویم.