آزمایش اولین ابرکشتی تفریحی جهان با سوخت هیدروژن در هلند

هیدروژن اغلب یکی از بزرگ ترین جایگزین های انرژی آینده محسوب می شود. علی رغم قدرت بالای این سوخت در کاربردهای روزمره، هیدروژن کمبودهای بسیار زیادی دارد که تا پیش از رفع آن ها نمی توان انتظار داشت که نقش قابل توجهی در اقتصاد ایفا کند.

پروژه 821 از تاریخ ۱۵ اردیبهشت (۴ می) امسال آغاز شد و هدف آن این است که مرزهای فناوری سوخت هیدروژن را در صنعت ابر کشتی جابجا کند. اهمیت این پروژه در آن است که هیچ گونه پروتکل و مقرراتی در زمینه ذخیره هیدروژن و بخش های مربوط به سیستم های پیل سوختی وجود ندارد.

Feadship با واسطه های صنعت ابر کشتی ها همکاری کرده است تا به یک چشم انداز برای پروتکل ها و مقررات فناوری سوخت هیدروژن برای کشتی های با طول بیشتر از ۱۰۰ متر برسد.

چالش های استفاده از سوخت هیدروژن در ابر کشتی ها

پیل های سوختی هیدروژن از زمانی که در مأموریت های آپولو استفاده شدند در دسترس بوده اند. اما آن ها هیچ گاه کاربردی در صنعت کشتی رانی نداشته اند؛ حداقل نه در مقیاس بزرگ.

در پروژه 821، کشتی باید بیش از چهار تن هیدروژن را برای راه اندازی ۱۶ پیل سوختی به منظور تولید برق جریان مستقیم حمل کند. این تنها بخش کوچکی از مشکل است. هیدروژن می تواند باعث شکنندگی فلزات شود که ریسک بزرگی در چنین سیستم هایی محسوب می شود.

این فناوری سوختی به پشته های هواکش مخصوصی نیاز دارد که بخار آب تولیدشده را خارج کند؛ به همین علت، لازم بود تا بدنه کشتی بسیار طویل طراحی شود. به علاوه، کشتی باید بتواند متانول نیز حمل کند تا در صورت اتمام هیدروژن، پیل های سوختی بتوانند از آن تغذیه شوند.

با تمام این اوصاف، هیدروژن نمی تواند تمام برق موردنیاز کشتی را تولید کند. این سوخت تنها می تواند کشتی را در فواصلی بسیار کم با سرعت های پایین تر از ۱۰ گره (۱۸ کیلومتر بر ساعت) حرکت دهد. این میزان تنها برای ورود به بندرگاه یا خروج از آن، یا عبور از میان نواحی حساس از لحاظ زمین شناختی کافی است.

درعوض، هیدروژن عمدتاً برای «بار هتل» استفاده می شود. این تمام نیازهای انرژی را غیر از نیروی پیشرانه شامل می شود؛ مثلاً تأمین گرامیش و سرمایش. Feadship می گوید که هیدروژن ۷۸ درصد این برق را تأمین می کند. به این ترتیب، کشتی می تواند به مدت یک هفته بدون آلودگی و صدا در لنگرگاه کار کند.