رمزگشایی از نواقص مترو
معاون حمل و نقل و ترافیک شهر تهران از کم‌کاری در ساخت خطوط ۶ و ۳ متروی تهران علاوه بر نواقص مرتبط با عدم ایمنی خط ۷، رمزگشایی کرد.
معاون حمل و نقل و ترافیک شهر تهران از کم‌کاری در ساخت خطوط ۶ و ۳ متروی تهران علاوه بر نواقص مرتبط با عدم ایمنی خط ۷، رمزگشایی کرد.
محسن پورسیدآقایی در گفت‌وگو با سایت اطلاع‌رسانی شهرداری، نتایج مقایسه خطوط در حال بهره‌برداری متروی تهران با نقشه‌ها و مطالعات مربوط به طراحی اولیه شبکه ریلی پایتخت در قالب «وضع موجود» و «آنچه باید باشد» را تشریح کرده که نشان می‌دهد: در خطوط ۳ و ۶ مترو، جای یکسری «ایستگاه تبادلی» وصل‌کننده خطوط مترو به یکدیگر که در نقشه‌های اولیه پیش‌بینی شده بود، خالی است و قطارهای خط ۶ نیز از مسیری متفاوت از نقشه اولیه، در حال عبور هستند.
حذف «ایستگاه‌های تبادلی» در جریان ساخت خطوط مترو به دلیل افزایش سرعت ساخت و بهره‌برداری و همچنین کمبود منابع در زمان ساخت اتفاق افتاده و تغییر مسیر خط ۶ از محله‌های پرمسافر به محله کم‌مسافر نیز به دلیل قیمت بالای املاک نیازمند تملک صورت گرفته است. پورسیدآقایی در این باره اعلام کرد: در بررسی‌هایی که انجام دادیم؛ متوجه شدیم که در زمان ساخت خط۳ مترو چند ایستگاه تبادل سفر حذف شده است. ایستگاه‌هایی که می‌توانستند به راحتی تبادل سفر را بین سایر خطوط مترو مانند یک شبکه منسجم انجام دهند. این اتفاق در خط ۶ مترو نیز روی داده است. شاید در شرایط کنونی عدم ساخت این ایستگاه‌ها به دلیل کمبود بودجه توجیه داشته باشد اما در ۱۰۰ سال آینده شهروندان در مورد عملکرد ناقص مهندسانی که ساخت خطوط مترو را برعهده داشتند؛ قضاوت خواهند کرد.
وی افزود: خط ۳ به جای گذر از زیر منطقه پاسداران به‌عنوان یکی از کریدورهای مهم ترافیکی و پرمسافر از زیر بزرگراه صیادشیرازی که در تبادل سفر تاثیرگذار نیست عبور می‌کند. شاید تصور مدیران وقت بر این بوده است که به دلیل گران بودن زمین در منطقه پاسداران این تغییر مسیر و گذر این خط مترو از زیر بزرگراه شهید صیادشیرازی مقرون به صرفه است. اما در دهه‌های آینده مردم در مورد این شیوه مدیریتی چه قضاوتی خواهند کرد؟ پورسیدآقایی با بیان اینکه بین توسعه خطوط مترو یا توسعه ناوگان اولویت اول ما توسعه و تامین ناوگان مورد نیاز خطوط مترو است، تاکید کرد: در گذشته تنها توسعه خطوط مهم بود و زیاد به تامین ناوگان مورد نیاز این خطوط توجهی نمی‌شد. پورسیدآقایی با بیان اینکه در حوزه مترو اولویت برای من این نیست که دو خط مترو را به‌صورت همزمان با سرفاصله ۳۰ دقیقه راه‌اندازی کنم بلکه اولویت این است که یک خط را با زمان ۵ دقیقه و تامین ناوگان مورد نیاز راه‌اندازی کنم، ادامه داد: نباید ملاک ما در توسعه مترو، فیزیکی باشد بلکه باید به این فکر کنیم که با ایجاد این زیرساخت‌ها چقدر می‌توانیم کیفیت زندگی را برای تهرانی‌ها بالا ببریم.
خروج قطار سبک شهری از بایگانی
معاون ترافیک تهران در گفت‌وگو با خبرآنلاین نیز از خروج طرح راه‌اندازی «قطار سبک شهری» -LRT- از بایگانی مطالعات شهرداری خبر داد و گفت: مدل‌های مختلف حمل و نقل ریلی شهری وجود دارد و ما متاسفانه در تهران فقط به سمت مترو رفتیم که گران‌ترین نوع حمل و نقل ریلی شهری است، در صورتی که LRT با یک‌سوم یا یک‌چهارم هزینه مترو ساخته می‌شود. پس ما به خطوط ال‌آرتی هم توجه می‌کنیم و در جاهایی که نیاز باشد از آن استفاده می‌کنیم. وی در پاسخ به یک سوال درباره «تعیین تکلیف طرح ساخت مترو در زیر خیابان ولیعصر و احتمال جایگزین شدن طرح قطار سبک شهری به جای آن» نیز گفت: این را مشاور پروژه باید مطالعه کند. چون طرحی که وجود دارد این است که «بی آر تی» تجریش تا راه آهن به «ال آر تی» تبدیل شود که فضای فعلی را ۲ متر کاهش می‌دهد یعنی یک لاین به خطوط ماشین اضافه می‌شود. ولی در رابطه با مترو جهاد به تجریش هم مطالعاتی انجام شده است و باید هزینه‌ها و مشکلاتش بررسی شود.
وی افزود: واقعیت این است که بر اساس برآورد ما تهران ۱۵خط جدید مترو نیاز دارد. الان از ۱۹۴ کیلومتر از خطوط مترو بهره‌برداری شده است، خطوط ۶ و ۷ را هم ساخته‌ایم و باید به بهره‌برداری برسد. وسعت متروی تهران به حدود ۲۴۰ کیلومتر می‌رسد. ولی در رابطه با داشتن اعتبار برای ساخت مترو باید یک راهکار جدی داشته باشیم، الان برای تکمیل همین ۷خط فعلی ۲۲هزار میلیارد تومان اعتبار لازم است، یعنی به‌طور میانگین در این سال باید سالی ۵۵۰۰ میلیارد تومان اعتبار بدهیم. پورسیدآقایی معتقد است: اشکال اصلی که در تهران وجود دارد این است که ماشین زیادی در شهر تردد می‌کند، اگر هم بر این موضوع غلبه نکنیم هرچقدر خیابان‌های تهران را گسترش دهیم نمی‌توانیم مساله ترافیک را حل کنیم. معاون ترافیک تهران اعلام کرد: به لحاظ زیرساختی باید حمل و نقل عمومی را توسعه دهیم، به لحاظ فرهنگی هم مردم را قانع کنیم که از حمل و نقل عمومی استفاده کنند و به لحاظ مقرراتی هم باید کاری کنیم که حمل و نقل شهری گران باشد و این مساله را با قیمت‌گذاری باید مدیریت کرد.
