امیدی به نوسازی ناوگان حمل ونقل نیست/احیای طرح تعطیلات زمستانی
قائم مقام معاون اسبق شهردار تهران پیشنهاد داد در حال حاضر که امیدی به گسترش حمل و نقل عمومی تهران نیست طرح تعطیلات زمستانی از سوی مدیریت شهری پیگیری شود.
قائم مقام معاون اسبق شهردار تهران پیشنهاد داد در حال حاضر که امیدی به گسترش حمل و نقل عمومی تهران نیست طرح تعطیلات زمستانی از سوی مدیریت شهری پیگیری شود.
به گزارش تیننیوز به نقل از مهر، حجت بهروز با اشاره به برنامه های کاهش آلودگی هوای پایتخت که طی سال های گذشته تهیه شده است گفت: چند سال پیش که برنامه کاهش آلودگی هوای تهران در حال تدوین بود، تامین کوتاه مدت زیر ساختهای مورد نیاز آن در بخش حمل و نقل عمومی مانند حداقل ۳۰۰۰ اتوبوس دو کابین و ۲۰۰۰ واگن قطار مترو و نوسازی ۳۰ هزار تاکسی فرسوده با جایگزینهای یورو ۲ و بالاتر غیر ممکن بود.
وی ادامه داد: حداکثر بضاعت کشور و شهر تهران در سال ۹۳ تامین سالانه ۲۰۰ تا ۳۰۰ دستگاه اتوبوس و حداکثر همین تعداد واگن بود. نوسازی ناوگان تاکسی رانی با خوش بینی زیاد حداکثربه سالانه ۱۰ هزار بالغ می شد. با آن روند در کمیسیون زیربنایی دولت که آقای شریعتمدار ریاستش را برعهده داشت پیشنهاد داده شد که جهت گذر از شرایط اضطرار آلودگی در میان مدت شهر تهران تعطیلات سه هفته ای را از هفته چهارم آبان داشته باشد و به جای آن مدارس یک ماه زودتر در شهریور آغاز به کار کنند. طرح مفیدی بود. هم به توریست جنوب کشور کمک می کرد هم مشکلات تعطیلات بی برنامه آلودگی هوارا کم می کرد. مردم هم فرصت داشتند که برای این زمان برنامه مناسبی برای خود و خانواده مهیا کنند. متاسفانه نماینده وزارت آموزش پروش به شدت مخالفت کرد.
بهروز یادآورشد: دلیل این مخالفت آن بود که سنت شروع مدارس در اول مهر از پایه های آموزش همگانی است و تغییر آن بزرگترین ضربه به کشور و نظام آموزشی است. متاسفانه هیچکس نتوانست علت این مخالفت تند را درک کند. ولی به هرحال با استدلال اینکه تغییر تقویم آموزشی از اختیارات دولت نیست و مجلس باید تصویب کند جلوی آن گرفته شد.
به گفته این کارشناس ارشد حمل و نقل حال که دیگر امیدی به گسترش حتی کند حمل و نقل عمومی تهران نیست و همینطور وضعیت جدی آلودگی هوا بهتر است این طرح که با تمامی مستندات در معاونت حمل و نقل موجود است پیگیری شود تا شاید برای سال آینده مرحمی باشد بر نفسهای شهروندان تهران. واقعه بین باشیم حتی اگر کشور مشکلات تحریم و کمبود منابع هم نداشت تامین سریع زیرساختهای مورد نیاز حمل و نقل در کوتاه مدت کاری بسیار سخت بود و در وضعیت کنونی نشدنی. پس باید بفکر طرحهای جایگزین کمیته اضطرار بود.