◄ واردات واگن به کشور ممنوع شد

به محضر این وکیل دلسوز عرض میکنم که قضیه به این سادگی نیست. ایشون قبل از اینکه مانع واردات واگن بشن باید به این پرسش پاسخ بدن که چی میشه که واگن ساز داخلی نمیتونه با مشابه خارجی رقابت کنه؟
آیا علتش پایین بودن بهره وری تولید هست؟ آیا با جلوگیری از وارد شدن رقیب به بازار ، مشکل بهره وری واگن ساز داخلی حل میشه یا فقط موقتا بر اون سرپوش گذاشته میشه ؟
آیا علتش قدیمی بودن تکنولوژی هست؟ آیا با جلوگیری از وارد شدن رقیب به بازار ، مشکل تکنولوژی قدیمی واگن ساز داخلی حل میشه یا فقط موقتا بر اون سرپوش گذاشته میشه ؟
آیا علتش نیروی انسانی مازاد و سربار بالاست؟ آیا با جلوگیری از وارد شدن رقیب به بازار ، مشکل تورم نیروی انسانی واگن ساز داخلی حل میشه یا فقط موقتا بر اون سرپوش گذاشته میشه ؟
آیا علتش تاخیر زیاد در انجام تعهدات در مقابل مشتری هست؟ آیا با جلوگیری از وارد شدن رقیب به بازار ، مشکل کندی واگن ساز داخلی حل میشه یا فقط موقتا بر اون سرپوش گذاشته میشه ؟
آیا علتش بدهی های انباشته ی این شرکت ها هست؟ آیا با جلوگیری از وارد شدن رقیب به بازار ، مشکل بدهی واگن ساز داخلی حل میشه یا فقط موقتا بر اون سرپوش گذاشته میشه ؟
این نقاط ضعف هستن که تقاضا و انگیزه برای استفاده از مشابه خارجی رو بوجود میارن. بنظر میاد منع واردات و مجبور کردن شرکت های حمل و نقل به خرید از این کارخانجات تنها میتونه تعدادی سفارش جدید برای واگن سازان داخلی دست و پا کنه. اما اگه واگن سازها نتونستن از عهده ی انجام این تعهدات بران و اگر ناوگان به تعداد کافی به شبکه ی حمل و نقل تزریق نشد( مشابه اتفاقی که دو مورد اون 6000 واگن باری رخ داد)، آیا این وکیل عزیز جوابگو خواهند بود؟
جسارتا به محضر این نماینده محترم گوشزد میکنم که واگن سازی برای عرضه ی خدمت به حمل و نقل کشور انجام میشه نه برای نجات شرکت های دولتی ورشکسته.

فارغ از اینکه این قانون تا چه حد موثر خواهد بود و واگن سازان داخلی را به فعالیت وا می دارد، نکته جالب عکس العمل افراطی و "هول انگیز" برخی مصرف کنندگان (یا سفارش دهندگان) واگن مسافری است.
مثلا یکی از این شرکت ها اعلام نموده که قصددارد 100 دستگاه واگن در قالب یک برنامه سه ساله از تولیدکننده داخلی خریداری نماید.
تامین "منابع مالی" با این حجم انبوه، آنهم در این شرایط اقتصادی کار بسیار شگرفی است و جای تبریک و تحسین دارد.
به عبارتی اگر خط تولید سری، و زمانبندی بالانس باشد قرار است هر یازده روز ، یک دستگاه واگن نو تولید شود. به بیان دیگر شرکت مذکور هر سه ماه، یک قطار جدید افتتاح خواهد نمود!
آیا بهتر نیست در هدف گذاری ها، کمی واقع بین بود؟!
البته که می توان بعدا نیز تعبیر نمود: واگن سازان داخلی ناتوان از تولید و تحویل این تعداد واگن بودند، پس پیش بسوی واردات...

مساله ی رقابت در بازار ، نباید به هیچ وجه از بین برود! رقابت ، عامل حفظ و ارتقاء کیفیت است! کیفیت و عدم قدرت برای رقابت را نمی توان با بخشنامه و مصوبه حل کرد!. این روش ها مدتهاست که پاسخگوی صنعت داخل نیست، وارادات خودروی خارجی با کیفیت و با قیمتهائی که مصرف کننده متوسط ایرانی بتواند از آن بهره مند شود، مدتهاست ممنوع است! ایا به کیفیت تولید خودرو داخلی کمک کرد؟ ایا ممنوعیت! می تواند باعث شود تا خودرو ساز داخلی ورشکست نشود؟ با وجودیکه بازار را دو قبضه در اختیار دارد؟ وارادت چای خارجی ممنوع شد، همان چای قبلی 28هزار تومانی الان باز هم وارد می شود با قیمت 70 هزار تومانی( مثال موردی چای با مارک دو غزال مشکی) ، یعنی انگار واردات آن هنوز ادامه دارد ولی قیمتش برای مصرف کننده دو برابر شده است صرفا!
مشکلات تولید، رقابت، بازار و سایر کانسپتهای مختص بازار ، هرگز با ممنوعیت، دستور، بخشنامه و ماده و تبصره حل نشده اند
توانمندسازی تولید کننده داخلی، عقد قراردادهای مونتاژ همراه با آموزش( جذب نیروی کار ساده و متخصص در صنعت مونتاژ)، و استفاده از تجارب شرکتهای جهانی صاحب نام و حتا تولید تحت لیسانس این شرکتها و شراکت در تولید و.. راهکارهای بسیار عملی تر و بهتریست که می توان به آنها فکر کرد.

سلام.در تایید فرمایشات جناب تقی زاده اضافه میکنم در حالیکه مدیر عامل محترم رجا پس از ماه ها انتظار از بابت تحویل گرفتن 4 دستگاه واگن مسافری احساس رضایت میکنه و در پوست خودش نمیگنجه و مصاحبه انجام میده و عالم و آدم رو خبر میکنه، چطور میشه از سفارش صد دستگاه واگن صحبت کرد؟ اصلا میدونن قیمت هر دستگاه واگن مسافری چقدر هست؟