نقاشی‌هایی از تلاش کارگران صنعت ریلی
پوستر نمایشگاه نقاشی‌های هادی پور صادقیان که برگرفته از تلاش کارگران صنعت ریلی بوده به همراه نقطه نظرات ایوا گئورگیوا ایوا گئورگیوا (نقاش و مجسمه‌ساز بلغارستانی ساکن امریکا متولد1974) منتشر شد.
پوستر نمایشگاه نقاشی‌های هادی پورصادقیان که برگرفته از تلاش کارگران صنعت ریلی بوده به همراه نقطه‌نظرات ایوا گئورگیوا (نقاش و مجسمه‌ساز بلغارستانی ساکن امریکا متولد1974) منتشر شد.
به گزارش تین نیوزبه نقل از روابط‌عمومی رجا، نقاشی‌های هادی پورصادقیان متعلق به سیر طولانی نقاشانی است که باهدف کنکاش در پیامدهای روحی و جسمی کار در عصر صنعت کارگران را به تصویر می‌کشیدند. این نقاشی‌ها بلافاصله مخاطب را به یاد آثار ونگوگ، اونره دومیه، نقاشان مورالیست مکزیکی چون سیکه ایروس، دیگو ریورا واورزکو، و آثار اکسپرسیونیست‌های آلمانی مانند مکس بکمن، کته کولویتس و اوتو دیکس می‌اندازد.
تصاویر کارها نیز یادآور دو مستند بهیموث (2015) به کارگردانی ژائو لیانگ و کوهستان جادویی (2014) به کارگردانی آندره شاکلف هستند. مستندهایی که ابعاد متفاوتی از وضعیت و فضاهایی که کارگران در آنها به استخراج مصالح سنگینی چون آهن و زغال‌سنگ می‌پردازند را به نمایش گذاشته. صدای کارگران به گوش می‌رسد و حرکاتشان را می‌شود تشخیص داد اما بدن‌هایشان پشت ماشین‌آلات سنگین ناپدیدشده، چشم‌هایشان دوده گرفته و صدایشان غرق در همهمه نامفهوم ماشین‌هاست. مناظر فرسوده، نابودشده، حفاری‌شده و از بین رفته‌اند. اشکال برجای‌مانده از این روند، تخریب‌شده و آخرالزمانی می‌نمایند.
هادی پورصادقیان، کارگران را در حال انجام فعالیت‌های مختلف و یا خیلی ساده به‌صورت ایستاده، تنها و یا گروهی در دل فضاهای کارگری به تصویر کشیده است. چشمان مخاطب رد قلم‌مویی را دنبال می‌کنند که [گویی] بارها و بارها در تلاش برای رسیدن به واقعیت موجود روی سطح فرود آمده. نقاشی‌های او مخاطب را به فیگورها نزدیک می‌کند.
حتی زمانی که چشم‌های درون تصویر از رویاروی مستقیم با مخاطب روی‌گردان‌اند هم‌سطح اثر مخاطب را دعوت به لمس نقاشی می‌کند که مواجهه‌ای نزدیک‌تر با سوژه‌ها است. هادی در به تصویر کشیدن نور، رنگ و حتی کیفیت صدای فضاهای کارگری و ساکنان آنها بسیار دقیق است. سطح کارهایش بارها کارشده تا به کیفیت بهره‌کشی و فرسودگی نزدیک شود. انگار اگر کمی بیشتر ادامه می‌داد بوم زیر ضربات قلم‌مو کم می‌آورد.
تأثیر و کارکرد عکاسی کاملاً ملموس است. نگاه مصرانه او که شاید از تجربه خبرنگاری‌اش قدرت می‌گیرد به مخاطب اجازه می‌دهد تا هم قاب‌بندی ناگزیر عکاسانه و هم متعاقباً تلاش نقاش برای بازگویی حسی هر آنچه بیرون از قاب مانده را حس کند. کیفیت قوی جستجوگرانه در تصاویر وجود دارد که حس شاهد بودن را القا می‌کند.
